Writer: Mike Carey

Penciller: Chris Bachalo

Inkers: Tim Townsend, Jaime Mendoza

Colorist: Studio F's Antonio Fabela

Letterer: VC's Cory Petit

Editor: Mike Marts

Marvel Comics

Μετά από αρκετούς μήνες διαφήμισης, αναγγελιών, previews, συνεντεύξεων και επισήμων ανακοινώσεων, κυκλοφόρησαν στα stands επιτέλους τα X-MEN #188 και UNCANNY X-MEN #475. Τα τεύχη δηλαδή, από τα οποία σύμφωνα με την Marvel ξεκινά μία καινούργια εποχή για τη δημοφιλέστερη superhero team των comics. 2 νέα δημιουργικά teams, -στα οποία κατά βάση το "νέο" κομμάτι είναι οι συγγραφείς- που υπόσχονται μία ακόμη... ανανέωση.

Κι ερχόμαστε σε αυτή τη λέξη που πλέον έχει χάσει το νόημά της, είδικά αν μιλάμε για το X-Universe. Αυτή η έννοια, που μας ταλαιπωρεί από την εποχή του πρώτου Claremont run, και που κάθε φορά καταλήγει σε μία επόμενη. Έτσι και αυτή τη φορά, το όλο Decimation concept είχε αρχίσει να σαπίζει, κι αν μιλήσουμε συγκεκριμένα για το X-MEN, ειλικρινά δε διαβαζόταν. Στην προηγούμενη "ανανέωση", ο Peter Miligan είχε ξεκινήσει το run του με όλες τις καλές διαθέσεις, και σε ένα χρονικό σημείο που του έλυνε τα χέρια: διαδεχόταν τον χείριστο Austen. Όμως τελικά αυτό δεν τον βοήθησε και πολύ, κάτι το στρεσάρισμα και το στενό μαρκάρισμα του editorial office, κάτι οι ιδέες που δεν κατάφερναν να ειπωθούν σωστά, κάτι ο Larroca που είχε καταντήσει από βαρετός έως ασήμαντος σχεδιαστικά, καταλήξαμε στο #188 και στην ανάγκη μίας ακόμη "ανανέωσης".

Από όλο το παραπάνω κείμενο θα καταλάβατε πως δεν περίμενα και πολλά πράγματα από αυτό το τεύχος. Οι δύο μοναδικοί λόγοι που το αγόρασα είναι εκείνος του συλλέκτη (187 τεύχη δεν τα κόβεις έτσι απλά) και ο Chris Bachalo, του οποίου έχω δηλώσει μεγάλος fan κατά καιρούς. (Μέχρι και συνέντευξη του πήρα!)

Η πραγματικότητα όμως ήρθε να με διαψεύσει ευχάριστα: Το X-MEN #188 δίνει πραγματικα μία νέα πνοή στους merry mutants. Μία πρωτόγνωρη ενεργητικότητα, μία ώθηση στους χαρακτήρες και γενικά, να ξεκολλάει το όλο story από τη λάσπη της βαρεμάρας που είχε κολλήσει για χρόνια.

Όχι, δεν είμαι υπερβολικός: Το σενάριο του Carey τα έχει όλα: αληθινούς χαρακτήρες, μυστήριο, ρεαλιστική superhero υπόθεση, ενδιαφέρουσες, στακάτες συζητήσεις, έξυπνο χιούμορ ακριβώς στα σημεία που χρειάζεται, και τη δημιουργία μίας υπο-ομάδας X-men που υπόσχεται πολλές -με την καλή, αναγνωστική έννοια- συγκρούσεις. Επιπλέον, το άλλο θετικό είναι πως τουλάχιστον στο #188, αποδείχτηκε πως ο συνδυασμός Carey-Bachalo ήταν μία ανέλπιστη επιτυχημένη συνταγή. Οχι, λάθος, ο συνδυασμός "Carey-Bachalo-Townsend-Fabela-Petit" για να γίνω σαφέστερος.

Gold Team λοιπόν, και ένα ανέλπιστα δυνατό ξεκίνημα, που μπορεί να ανανεώσει την πίστη στους X-titles κάθε πικραμένου αναγνώστη! (Ακόμα και του Δημήτρη!) Με άλλα λόγια: Έτσι πρέπει να γράφονται οι X-Men.