Writer: Antony Johnston

Artist: Christopher Mitten

Cover Artist: Ben Templesmith

Letterer: Christopher Mitten

Oni Press

To WASTELAND αποτελεί το τελευταίο πόνημα ενός δημιουργού, του Antony Johnston, γνωστού κυρίως για τη δουλεία του στο τρίτο Declassified της σειράς QUEEN & COUNTRY (αλλά και στα SPOOKED, STORMBREAKER, CLOSER και THE LONG HAUL μεταξύ άλλων) και ενός σχετικά νέου σκιτσογράφου, του Christopher Mitten, συνεργάτη του Johnston στο πέρασμα του από το QUEEN & COUNTRY, αλλά και συν-υπεύθυνο (μαζί με τον συγγραφέα Neal Shaffer) για τo υπέροχο LAST EXIT BEFORE TOLL.

Τι πραγματεύεται όμως το WASTELAND; Η ιστορία που μας αφηγείται ο Johnston λαμβάνει χώρα εκατό χρόνια μετά από μια βιβλική καταστροφή κατά την οποία ο πλανήτης μας καλύφθηκε σε μεγάλο ποσοστό του από συνεχούς αυξανόμενης στάθμης ωκεανούς μολυσμένων υδάτων (πως το λέμε αυτό στο χωριό μου να δεις... α ναι, Global Warming!), μια καταστροφή ευρύτερα γνωστή και ως Big Wet (τώρα λίγο σεξουαλικό μου κάνει αυτό, αλλά θα το προσπεράσω...)

Ο ήρωας και διαφαινόμενος πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ο Michael, ένας νομάς τυμβωρύχος, ο οποίος περιπλανιέται στη WASTELAND (σε ότι απέμεινε δηλαδή από την «στείρα» και σχεδόν ολικός κατεστραμμένη ξηρά), κλέβοντας από τα άψυχα κουφάρια άλλων άτυχων περιπλανώμενων, ό,τι μπορεί για να επιβιώσει ο ίδιος ή για να το ανταλλάξει με κάτι που θα τον βοηθήσει σε αυτό. Η τελευταία όμως ανακάλυψη του "Μιχαλάκη" φαίνεται ικανή να του αλλάξει ολόκληρη τη ζωή, και μάλιστα όχι μόνο τη δική του! Μια συσκευή που μιλάει σε μια ξεχασμένη γλώσσα και δίνει κατευθυντήριες οδηγίες για το (μυθικό;) μέρος όπου ξεκίνησε αυτός ο νέος κόσμος, την A-Ree-Yass-I. Κάτι σαν Navigator για τον Mad Max δηλαδή!

Ενδιαφέροντα δεν ακούγονται όλα αυτά; Έλα όμως που στην πράξη δεν είναι και τόσο! Ο Johnston προσπαθεί (ίσως και κάπως υπερβολικά) να μας παρουσιάσει μια επική περιπέτεια σε ένα post-apocalyptic κόσμο η οποία δε θα μοιάζει με καμία άλλη, και εδώ είναι και το λάθος. Το θέμα βλέπετε, δεν είναι να κάνεις κάτι που σώνει και καλά θα διαφέρει, αλλά να κάνεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου όσο πιο εύστοχα μπορείς. Ο Johnston διαλέγει να μας δώσει το δικό του στίγμα των οικολογικών του ανησυχιών μέσα από μια ongoing σειρά (αντί για κάποιο limited series ή graphic novel), οδηγώντας αυτομάτως το ρυθμό της ιστορίας σε πολύ χαμηλά επίπεδα, φαινόμενο που πιστεύω θα γίνει μάλλον ακόμα πιο έντονο σε επόμενα τεύχη.

Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο comic δεν είναι σε καμία περίπτωση «κακό» (εξ' ου και ο βαθμός άλλωστε) απλά ενώ ξεκινά με όλα τα απαραίτητα για να παρουσιάσει κάτι σεναριακά τουλάχιστον ενδιαφέρον, και με δεδομένο έναν καλλιτέχνη ικανό να αξιοποιήσει στο έπακρο τους οραματισμούς και τις ανησυχίες του συγγραφέα, ξαφνιάζεσαι δυσάρεστα όταν προχωρώντας έχεις την αίσθηση ότι αν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δε διάβαζες comic αλλά παρακολουθούσες κάποια χολιγουντιανή ταινία του είδους. Η οποία- δυστυχώς - δε θα ήταν το MAD MAX, αλλά μάλλον το WATERWORLD...