DAREDEVIL 2099

Writer: Robert Kirkman
Pencilers:
Karl Moline & Mike Perkings
Inker: Rick Magyar
Colorist: Nick Bell
Letterer: Dave Sharpe
Editor: Tom Brevoort

Marvel Comics

Πριν από 12 περίπου χρόνια η Marvel είχε ξεκινήσει ένα νέο Universe με τον τίτλο Marvel 2099. Το line ξεκίνησε με τέσσερις Ongoing τίτλους και έφτασε, σε λιγότερο από 2 χρόνια, να έχει τουλάχιστον 10 μαζί με αρκετά limited και specials. Ευτυχώς, κάποια στιγμή ο εφιάλτης τελείωσε.

Η Marvel, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και με καμιά σοβαρή αφορμή αποφάσισε να ξαναεπισκεφτεί το -ξεχασμένο από τους περισσότερους αναγνώστες- 2099 Universe σε μια σειρά από one-shot specials. To «ξαναεπισκεφτεί» είναι σχετικό βέβαια, καθώς τίποτα σε αυτά τα τεύχη (τουλάχιστον στα τρία που διάβασα εγώ) δεν μαρτυρά πως βρισκόμαστε στο ίδιο Universe. Για την ακρίβεια, θα έλεγα πως είναι βέβαιο πως πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό. Και μάλλον χειρότερο από το original.

Αρχικά, να πω πως παρόλο που η πρόθεση μου ήταν να κάνω review και στα 5 one-shots, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας που έχω αναπτύξει έχοντας διαβάσει περισσότερα από 30.000 comics με απέτρεψε απ' την αγορά των Mutant 2099 και Inhumans 2099. Αν κάποιος μου τα δανείσει για να τα διαβάσω, υπόσχομαι να κάνω reviews και για αυτά (πάντως λεφτά για τόσο κακοσχεδιασμένα comics αρνούμαι να δώσω!).

Στο Punisher 2099, η κόρη του Frank Castle και της Elektra Natchios (wha-?) έχοντας μάθει ότι έχει καρκίνο, αποφασίζει να δώσει το χρίσμα του Punisher στον νεαρό γιο της, ο οποίος εκφράζει την απροθυμία του με κάθε τρόπο. Εδώ είναι που λέμε ότι η κάθε ιδέα εξαρτάται και από το χειρισμό που θα της δώσει ο συγγραφέας που τη συνέλαβε. Γιατί είμαι σίγουρος πως ως κωμωδία - superhero parody στα χέρια του Keith Giffen, το συγκεκριμένο concept θα απογειωνόταν. Στα χέρια όμως του -συνήθως πολύ καλύτερου- Robert Kirkman, ως τραγικό Parent-sibling story παραμένει καρφωμένο στο έδαφος. Το απίστευτα πρόχειρο σχέδιο του Pop Mhan (ο οποίος κάνει εξαιρετική δουλεία στο Spyboy της Dark Horse) δεν βοηθάει τα πράγματα.

Περνώντας στο Black Panther 2099 βρίσκουμε μάλλον το καλύτερο από τα τρία τεύχη. Η ιστορία ούτε εδώ λεει πολλά πράγματα καθώς το όλο plot με τον reincarnated Doctor Doom να εισβάλλει στη Wakanda (και να την καταλαμβάνει σε χρόνο ρεκόρ) και τον ήρωα μας να παίρνει το mantle του Black Panther καθώς ηγείται της επανάστασης κατά του δικτάτορα είναι τρομακτικά προβλέψιμο. Αυτό που σώζει την κατάσταση είναι το artwork του Kyle Hotz ο οποίος χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται όλο και περισσότερο στον νέο Kelley Jones, και μάλιστα με σαφώς καλύτερη αντίληψη του storytelling από αυτόν.

Το τρίτο πόνημα του Kirkman είναι και το χειρότερο. Το Daredevil 2099 είναι ένα comic χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία, χωρίς αρχή και τέλος. Το μοναδικό plot point (σοβαρά μιλάω, το comic δεν έχει plot!) είναι ότι ο εγγονός του Kingpin έχοντας διαφορετικές αντιλήψεις από τον παππού και τον πατέρα του έχει αποφασίσει να το παίξει Daredevil κυνηγώντας μικροκακοποιούς στα σκοτεινά σοκάκια της Νέας Υόρκης. Όταν όμως μαθαίνει ότι η γυναίκα του τον απατά, συνειδητοποιεί (???) ότι η μοίρα του είναι να γίνει ο νέος Kingpin Of Crime. Ειλικρινά, αυτό είναι όλο. Αυτό είναι ολόκληρο το στόρι του comic. Αν δε με πιστεύετε, αγοράστε το και δείτε το μόνοι σας (μη μου ζητήσετε τα λεφτά σας πίσω όμως)

Σε γενικές γραμμές το 2099 event της Marvel είναι μια πλήρης καλλιτεχνική (και εισπρακτική, απ' ότι έμαθα) αποτυχία. Στεναχωριέμαι μόνο για τον Kirkman, ο οποίος ως τώρα είχε δείξει πολύ καλά δείγματα και δεν χρειάζεται να αναλώνεται σε τέτοιου είδους ανοησίες.

Ratings
Punisher 2099: 0,5
Black Panther 2099: 1 1/2
Daredevil 2099: 0