Writer: Geoff Johns

Pencillers: Carlos Pacheco, Ethan Van Sciver

Inkers: Jesus Merino, Ethan Van Sciver

Colorist: Moose Baumann

Letterer: Rob Leigh

Editor: Peter Tomasi

DC Comics

Ο Hal Jordan επέστρεψε...

End of review!

Σοβαρά τώρα, δεν πρόκειται ποτέ να κουραστώ να τονίζω την ξεχωριστή σημασία που έχουν τα "event comics". Τα comics αυτά που η κυκλοφορία τους και μόνο είναι αρκετός λόγος για πανηγυρισμούς, έστω και σε συγκεκριμένες ομάδες αναγνωστών (μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, άλλοι άνθρωποι θα πανηγυρίσουν όταν βγει καινούργιο EIGHTBALL και άλλοι όταν επιστρέψει ο "πραγματικός Green Lantern" - εγώ απλά τυχαίνει να ανήκω στους ελάχιστους που μπορούν να χαίρονται εξίσου και για τα δύο).

Ο Geoff Johns μοιάζει, τα τελευταία 2-3 χρόνια, να είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που ήταν ο Mark Waid πριν από περίπου μία δεκαετία: Ο αλάνθαστος superhero writer. Στο GREEN LANTERN #1 κατορθώνει να συνδυάσει άψογα το παρελθόν με το παρόν του DC Universe. Την αθωότητα των κλασικών ιστοριών του Gardner Fox με τον grim and gritty ρεαλισμό του "Meltzerized" κόσμου που δημιουργείται μετά την επιτυχία του IDENTITY CRISIS. Σε αυτό βοηθάει ιδιαίτερα και το θαυμάσιο σχέδιο του Carlos Pacheco που διατηρεί μια κλασική αύρα η οποία παραπέμπει σε παλαιότερες δεκαετίες, αλλά παράλληλα μοιάζει να είναι και απόλυτα μοντέρνο στην αισθητική του.

Σε αυτό το πρώτο τεύχος βλέπουμε την επιστροφή του Hal Jordan στα μέρη που αγάπησε περισσότερο, τις συναντήσεις του με παλιούς φίλους και συγγενείς, αλλά και τον προβληματισμό που υπάρχει για την επανεγκατάσταση του στην, σχεδόν εγκαταλελλειμένη, Coast City. Επειδή όμως κάθε καινούργιο #1 τεύχος πρέπει να περιέχει τις ιδανικές αναλογίες παλιών και νέων elements, λίγο πριν το τέλος της ιστορίας εμφανίζεται και ένας ολοκαίνουργιος χαρακτήρας: μια όμορφη νεαρή πιλότος (με ξανθά μαλιά - άψογο το pun με την αδυναμία των Green Lanterns απέναντι στο κίτρινο χρώμα) που προφανώς θα παίξει το ρόλο του "love interest" για τον ήρωα μας στα τεύχη που θα ακολουθήσουν (αν επικρατήσει η classic συνταγή - σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να την δούμε να πεθαίνει με τραγικό τρόπο μετά από δύο-τρία τεύχη).

Μοναδική παραφωνία, το σκίτσο του Ethan Van Sciver στο opening sequence του τεύχους. Αν και κατανοώ τη λογική της ύπαρξης του (προφανώς λειτούργεί ως αισθητική συνέχεια από το GREEN LANTERN: REBIRTH), μοιάζει να είναι ελαφρώς παράταιρο σε σχέση με το ύφος του υπόλοιπου τεύχους. Μικρό το κακό πάντως.