Writers: Various

Artists: Various

Letterer: Jason Henley

Editor: Jason Rodriguez

Hoarse & Buggy Productions

Δεν σας κρύβω πως περίμενα πως και πώς να πάρω στα χέρια μου το δεύτερο τεύχος αυτής της cult horror-western ανθολογίας. Τα reviews που είχα διαβάσει για το WESTERN TALES OF TERROR #1 με είχαν ιντριγκάρει σε βαθμό που όταν είδα στο PREVIEWS το listing για το #2, δεν το σκέφτηκα για περισσότερο από 5 δευτερόλεπτα.

Τα western είναι ένα είδος που γενικά μου αρέσει αρκετά σε όλα τα formats και που πιστεύω πως μπορεί να αποδοθεί πολύ καλά στα comics, κάτι που, ασφαλώς, ισχύει και για τα horror stories (εδώ το θέμα δεν είναι προσωπικό, it's an undisputed fact). Η συγκεκριμένη ανθολογία «παντρεύει» τα δύο είδη (κάτι που έχει ξαναγίνει στο παρελθόν) και έχει κάνει τους περισσότερους κριτικούς να «παραμιλάνε». Δεν μπορώ να πω πως συμφωνώ απόλυτα μαζί τους.

Αρχικά, είναι η όλη προσπάθεια να «εξομοιωθεί» το εγχείρημα με τις κλασικές horror anthologies της EC που άλλαξαν την ιστορία των comics (με πολλούς και διάφορους τρόπους) στις αρχές της δεκαετίας του '50. Μικρές ιστορίες, twist endings, ένας host με κρύα αστεία και προφανή λογοπαίγνια, παρόμοιο logo, κ.λπ.

Το συγκεκριμένο trick ήταν ενδιαφέρον στα undergrounds του '60, χαριτωμένο στα ground-levels των 70's, και ελαφρώς ενοχλητικό όποτε έκανε την εμφάνιση του στα 80's και τα 90's. Πλέον είναι ανυπόφορο! Επιτέλους, βρείτε κάτι καινούργιο. Ως πότε θα προσπαθούν, οι ανά την επικράτεια comics-entrepreneurs να πουλήσουν την πραμάτεια τους εξαργυρώνοντας την φήμη και το καλό όνομα των EC's. Καταντάει παρωδία.

Anyway, ας προχωρήσουμε στις ιστορίες που απαρτίζουν το WESTERN TALES OF TERROR #2.

Ξεκινάμε με το THE STRANGER WAITS FOR ME των David Hopkins και Benjamin Hall. Ενδιαφέρον concept με τον ξένο που μπαίνει στο σαλούν και αρχίζει να σκοτώνει αδιακρίτως τους πάντες εκτός του πιανίστα, συμπαθητικό και το σχεδιάκι του Hall, αλλά στην ουσία, το twist ending δεν είναι και τόσο twisty όσο θα ήθελε να πιστεύει ο συγγραφέας του. Καλές προθέσεις, μέτριο αποτέλεσμα.

Στη συνέχεια έχουμε το THE GALLOWS BUILDER των Phil Hester και Nick Stakal που είναι -με διαφορά- η καλύτερη ιστορία στο WESTERN TALES OF TERROR #2. Ο Hester έχει βασίσει το plot του στη δύναμη των τύψεων και της συνείδησης καθώς και το πώς όλα αυτά φιλτράρονται μέσα στη σχέση του πατέρα με το γιο του. Τι κρίμα που το σχέδιο του Stakal δεν κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα...

Το THE GOLD RUSH των Raven Gregory και Cardinal (just «Cardinal»), είναι μια απλά ανύπαρκτη ιστορία που δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα. Απλοϊκό σενάριο, προβλέψιμο τέλος, και ένα plot point που κάνει την εμφάνιση του στην αρχή και μετά εξαφανίζεται. Κατανοώ το ενδεχόμενο να ξεχάσει ένας συγγραφέας ένα κομμάτι του plot σε μια ιστορία 6 τευχών, ή έστω και σε ένα one-shot 40 σελίδων, αλλά σε ένα 5σέλιδο short, το βρίσκω ανεπίτρεπτο. Αναλόγως κακό είναι και το σχέδιο του Cardinal, του οποίου το παιδαριώδες storytelling sense κάνει ακόμα πιο δυσβάσταχτη μια -ούτως ή άλλως- απαράδεκτη ιστορία.

Τίποτε το ιδιαίτερο δεν έχει να πει σεναριακά και το BELLE DORADO των Todd Livingston και Eric J. Το απλοϊκό στόρι μιας γυναίκας που έχει την υπερφυσική ικανότητα να επικοινωνεί με τους πρόσφατα νεκρούς, δεν βοηθιέται καν από το twist του ότι η εν λόγω κυρία είναι τσατσά και πως οι πόρνες που έχει στη δούλεψη της είναι... but that would be a spoiler (αν και είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι από εσάς το «πιάσανε» ήδη). Τουλάχιστον εδώ έχουμε το πολύ καλό σχέδιο του Eric J, οπότε υπάρχει κάτι καλό να πούμε για αυτήν την ιστορία.

Κάτι που δεν ισχύει για το SKULL CREEK RESERVATION των Benito Cerano και Nate Bellegarde, που είναι χωρίς υπερβολή το πιο βαρετό 3-page story που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Δεν θέλω να πω περισσότερα, καθώς δεν θα ήθελα να χαλάσω την «απόλαυση» σε όσους αποφασίσουν να αγοράσουν το WESTERN TALES OF TERROR #2.

To τεύχος κλείνει με το δεύτερο μέρος από το three-parter, PHINEAS' GOLD των Joshua Hale Fialkov, Porter McDonald και Scott A. Keating. Αν και δεν έχω διαβάσει το πρώτο μέρος της ιστορίας, το PHINEAS GOLD μοιάζει να είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον zombie story, που, όπως όλα τα καλά zombie stories, δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά. Γρήγορο plot και πολύ καλοί διάλογοι από τους Fialkov και McDonald, στρωτό pacing και όμορφα gray-tones από τον Keating, καθώς και ένα αρκετά δυνατό cliff-hanger στο τέλος της ιστορίας. Περιμένω να διαβάσω και το τρίτο μέρος.

Σε γενικές γραμμές το WESTERN TALES OF TERROR #2 είναι ένα αρκετά άνισο comic (κάτι που, για να είμαστε δίκαιοι, ισχύει για τις περισσότερες ανθολογίες), με πολύ μεγάλες διαβαθμίσεις ανάμεσα στις ιστορίες του, αλλά και μια ικανοποιητική ποσότητα ταλέντου για να κάνει κάποιον να ακολουθήσει τη σειρά στα προσεχή τεύχη. Ίσως αν υπήρχε ένα ισχυρό editorial direction που θα έκανε ένα πιο αυστηρό φιλτράρισμα ανάμεσα στις υποψήφιες προς δημοσίευση ιστορίες, το αποτέλεσμα να ήταν πολύ καλύτερο.

Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη ανθολογία που έχω διαβάσει. Σίγουρα δεν είναι το εξαιρετικό comic που ισχυρίζονται οι περισσότεροι reviewers. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι καν μέσα στις τρεις καλύτερες ανθολογίες που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή. Είναι σίγουρα όμως πάνω από το μέσο όρο, και αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αρκετό.