Writer: Reginald Hudlin

Penciller: John Romita Jr.

Inker: Klaus Janson

Colorist: Dean White

Letterer: Chris Eliopoulos

Editor: Axel Alonso

Marvel Comics

Ποτέ δεν ήμουν fan του χαρακτήρα Black Panther και για το λόγο αυτό αγνοώ παντελώς οτιδήποτε συνέβη στα προηγούμενα volumes. Ξεκίνησα λοιπόν να διαβάζω αυτό το comic ως «tabula rasa». Και τελειώνοντάς το, στο πρώην αυτό «λευκό χαρτί» είχαν γραφτεί τόσα ενδιαφέροντα πράγματα που αποφάσισα ότι για πρώτη φορά στην αναγνωστική μου πορεία, αυτός ο τίτλος αξίζει της προσοχής μου!

Και λέω ο τίτλος -και όχι ο χαρακτήρας- μια και ο ίδιος ο Black Panther δεν εμφανίζεται πουθενά σε αυτό το τεύχος!

Το BLACK PANTHER #1 είναι ένα συναρπαστικό και παράλληλα άκρως διαφωτιστικό introduction της ιστορίας της Wakanda, ενός έθνους της κεντρικής Αφρικής που όπως πληροφορούμαστε, ουδέποτε γνώρισε κατακτητή. Ενός έθνους με προηγμένη τεχνολογία αγνώστου προέλευσης και έναν μυστηριώδη μασκοφόρο ηγέτη.

Ταυτόχρονα όμως με την ιστορία της Wakanda, o εκ Hollywood προερχόμενος σεναριογράφος Reginald Hudlin, μας επαναφέρει στο σήμερα, θέτοντας τις βάσεις για ένα πολύ ενδιαφέρον sub plot που εκτυλίσσεται σε σκηνικό διεθνούς πολιτικής, εμπλέκοντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ και γνωστοποιώντας μας την ανασφάλεια που προκαλεί στην υπερδύναμη αυτό το αφρικανικό κρατίδιο.

Σε ότι αφορά στην εικόνα, το τρίο John Romita Jr, Klaus Janson και Dean White, δένει απίστευτα καλά: Ο Romita, είτε βρίσκεται σε μεγάλες σχεδιαστικές φόρμες, είτε έχει κάνει μανιέρα την τεχνική του, καταθέτει εδώ ένα από τα καλύτερα δείγματα δουλειάς του, τα μελάνια του Klaus Janson αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τις γραμμές του σχεδιαστή και τα χρώματα του Dean White μας χαρίζουν μία πρωτόγνωρα ρεαλιστική απεικόνιση της αφρικανικής φύσης, που εγώ τουλάχιστον, δεν έχω ξαναδεί να γίνεται τόσο επιτυχημένα σε comic.

Τι ένιωσα λοιπόν να λείπει από αυτό το πρώτο comic; Καταρχάς μου έλειψε ο ίδιος ο T'Chala, ο οποίος δεν εμφανίζεται πουθενά στο τεύχος! Και κατά δεύτερον, το γεγονός ότι δεν υπήρχε καμία -μα απολύτως καμία- συναίσθηση από την πλευρά του συγγραφέα ότι σε κάποιες σελίδες, γράφει χαρακτήρες εποχής, οι οποίοι και οφείλουν να μιλούν ως... χαρακτήρες εποχής! Έτσι η σεκάνς στην οποία οι στρατιώτες μιας αφρικανικής φυλής συνδιαλέγονται σαν ήρωες από ταινία western του Sam Peckinpah, μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει σε κάθε αναγνώστη με νοημοσύνη άνω της οριακής! Ελπίζω όμως ότι τα flashbacks θα σταματήσουν στα επόμενα τεύχη. (Stick to the present Mr. Hudlin... please?)

Αν δεν είχατε ποτέ ασχοληθεί με τον Black Panther, σας προτείνω να το πράξετε τώρα! Εγώ τουλάχιστον έχω αποφασίσει να το κάνω και μάλιστα να αναζητήσω και εκείνο το run του Christopher Priest, που απ' ότι έχω ακούσει είναι εξαιρετικό!