Προβλήματα, προβλήματα, προβλήματα.
Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό σκεπτόμενος
τη μισή ώρα (περίπου) που πέρασα διαβάζοντας το LEGEND #1. Ένα comic
που ενώ είχε όλες τις -θεωρητικές- προϋποθέσεις να είναι ένα από
τα αριστουργήματα της χρονιάς -και αν κάποιος διαβάσει το
review του Don McPherson στο Fourth Rail, θα πιστέψει πως είναι-
κατέληξε τελικά να μοιάζει περισσότερο με αποτυχημένη προσπάθεια
ερασιτεχνών δημιουργών που παίρνουν εύσημα για τις καλές τους προθέσεις
αλλά μένουν μετεξεταστέοι, με βάση το αποτέλεσμα.
Ένα βασικό πρόβλημα είναι το ελαφρώς άτσαλο σενάριο του Chaykin.
Ο άλλοτε αλάνθαστος δημιουργός έχει καταντήσει τα τελευταία χρόνια
να απογοητεύει οικτρά τους φανατικούς οπαδούς του -αλλά και τους
casual αναγνώστες εξίσου- με τον ελαφρώς μπλαζέ τρόπο που δείχνει
να αντιμετωπίζει τα σενάρια του. Οι χαρακτήρες αλλάζουν προσωπικότητα
σχεδόν σε κάθε σελίδα, ενώ ο ρυθμός του script είναι από εκνευριστικά
ασυντόνιστος έως ανύπαρκτος.
Πρόβλημα δεύτερο, το μετριότατο artwork και το κάκιστο storytelling
του -θρυλικού βετεράνου που πλέον βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι
της καλλιτεχνικής εξαθλίωσης- Russ Heath. Εκτός από το
ότι η «γραμμή» του δεν βρίσκεται και στην καλύτερη κατάσταση, κάτι
που είναι λογικό αν σκεφτούμε την ηλικία του, ο Heath μοιάζει
να έχει ξεχάσει και όλα τα «βασικά» του storytelling, με αποτέλεσμα
το comic να έχει περισσότερα λάθη σε pacing και layouts από Image
comic των early 90's (φυσικά υπερβάλλω, αλλά believe me, it's not
far off). Σε αρκετά σημεία, το LEGEND #1 μοιάζει σαν να του λείπουν
κάποια panels που θα ήταν απαραίτητα για να αποκατασταθεί η -προκλητικά
απούσα εδώ- νοηματική και αισθητική συνοχή που πρέπει να έχει ένα
mainstream comic.
Στην πραγματικότητα όμως, το μεγάλο πρόβλημα του LEGEND #1 βρίσκεται
στο subject matter του. Το comic είναι βασισμένο στο κλασικό μυθιστόρημα
του Philip Wylie, GLADIATOR, το οποίο υποτίθεται πως ήταν
η βάση για τη δημιουργία του concept του Superman. Προσωπικά δεν
έχω διαβάσει το μυθιστόρημα του Wylie, έτσι δεν μπορώ να
κρίνω το επίπεδο της επιτυχίας του LEGEND ως adaptation. Έχω διαβάσει
όμως πολλά τεύχη Superman και -πολύ απλά- το LEGEND είναι ακριβώς
αυτό. ’λλο ένα τεύχος Superman. Οι ομοιότητες ανάμεσα στο μύθο του
Wylie (ή του Chaykin - είπαμε, δεν έχω διαβάσει
το GLADIATOR) είναι τόσες πολλές και ορισμένες από αυτές τόσο προφανείς
που καθιστούν το comic απολύτως περιττό για οποιονδήποτε διαβάζει
comics περισσότερο από... μια εβδομάδα!
Το LEGEND #1 θα μπορούσε να είναι και ένα ELSEWORLDS με πρωταγωνιστή
τον Superman. Μάλιστα -πιστέψτε με- αν ήταν ακριβώς αυτό, θα το
αντιμετώπιζα, κατά πάσα πιθανότητα, με πολύ μεγαλύτερη επιείκεια.
Με δεδομένο όμως, ότι το συγκεκριμένο comic προωθείται ως ένα από
τα λεγόμενα «ποιοτικά» ή «ενήλικα» superhero stories της χρονιάς
και σύμφωνα με το βαρύ όνομα που κουβαλούν οι συντελεστές του, πρέπει
και εγώ να προσαρμόσω το επίπεδο της αυστηρότητας μου αναλόγως.
|