Writer: Mike Raicht

Artist: Kyle Hotz

Colorist: Dan Brown

Letterer : VC's Joe Caramagna

Editor: Warren Simons

Marvel Comics

Για όλα φταίει η Capcom.

Εκείνη κυκλοφόρησε το 1996 το πρώτο παιχνίδι RESIDENT EVIL για το Playstation. Η συνέχεια γνωστή. Δώστου και άλλα παιχνίδια, πάρε και μια κινηματογραφική μεταφορά, βγάλε και ένα remake του DAWN OF THE DEAD του Romero, επέτρεψε στον τελευταίο να γυρίσει το LAND OF THE DEAD και προτού το καταλάβεις τα zombies έχουν κατακλίσει την σημερινή pop culture.

Από αυτό τον χορό, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και ο δικός μας χώρος, με τα ανάλογα αποτελέσματα. Μέχρι στιγμής, κάποια από τα πιο καμμένα zombo-comic τα έχω αναλάβει εργολαβία (ZOMBIES!: FEAST, ZOMBIESAMA , BLACK GAS), ενώ κάποιοι άλλοι συντάκτες τόλμησαν να περιηγηθούν στα ίδια αιματοβαμμένα μονοπάτια, ρισκάροντας τα ωραία λαιμουδάκια τους (MARVEL ZOMBIES, ZOMBIE TALES, ZOMBIE KING, ZOMBIE TALES: DEATH VALLEY #1, ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ).

Είναι δυνατόν να λείπω στο review αυτού του comic, ειδικά όταν ο τίτλος του φανερώνει μια μοναδική, πηγαία έμπνευσή; Of course not!

Πήρα το καλό μου φτυάρι, φόρεσα τα παλιά ρούχα που κρατούνται από δυο κλωστές, διαθέτοντας αρκετές τρύπες για να χαρακτηρίζονται ευάερα και πάνω από όλα την κακή μου διάθεση, με μπόλικη χολή. Digging is my business and business is good! (ειδικά αν είναι comic του House Of A Couple Ideas Beaten To The Ground, χε-χε)

Και την πάτησα.

To ZOMBIE #1 είναι καλό.

Δεν είναι βέβαια κανένα αριστούργημα, είναι όμως αξιοπρεπέστατο, παρά τις ολοφάνερες αδυναμίες του. Το βασικό του μειονέκτημα, είναι ότι δεν πρωτοτυπεί, χρησιμοποιεί δοκιμασμένες φόρμες (οι γνωστές που εισήγαγε ο George Romero στις ανάλογες ταινίες του) και γενικότερα κυριαρχεί το κλίμα deja-vu. Υπάρχει το γνωστό cast ετερόκλητων χαρακτήρων (υπάλληλοι τράπεζας, θύματα απαγωγής από ληστές, ενώ στην πορεία γίνεται ο απαραίτητος εμπλουτισμός του), το ατύχημα που προκαλεί την γνωστή μετάλλαξη στους νεκρούς (δεν λένε να βάλουν το πισινό τους κάτω), το πόσο cool είναι κάποιοι με το τελευταίο αυτό γεγονός (αχ αυτή η ρουτίνα) και τέλος η αναζήτηση καταφυγίου (κατά προτίμηση οχυρωμένου).

Yeap, όλα αυτά σίγουρα κάπου τα έχω ξαναδεί!

Έλα όμως, που όλα είναι στημένα σωστά, υπάρχει η απαραίτητη ένταση και το νευρώδες γράψιμο που με κάνει να αναζητώ και άλλο όταν φτάσω στην τελευταία σελίδα. Όχι πως δεν μπορώ να φανταστώ το τι έπεται, θέλω να το δω όμως βρε αδερφέ! Ξερώ ότι πιθανότατα η μεγαλύτερη απειλή δεν είναι τα zombies, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι, όπως επίσης ξέρω ότι περισσότεροι από δεν θα την βγάλουν καθαρή. Ένα twist της πλοκής, κάπου μέσα σε όλα αυτά, σίγουρα θα έκανε την ιστορία πιο ενδιαφέρουσα.