Writer: Brian K. Vaughan

Penciler: Marcos Martin

Inker: Alvaro Lopez

Colorist: Javier Rodriguez

Editor: Tom Brevoort

Marvel Comics

Πρώτα απ 'όλα πρέπει να παραδεχτώ ότι ο Doctor Strange δεν είναι και ο πιο εύκολος χαρακτήρας για να ταυτιστείς μαζί του σαν αναγνώστης. Πόσοι από μας υπήρξαμε διάσημοι, εγωκεντρικοί, μυστακοφόροι χειρούργοι που μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, καταστράφηκαν τα νεύρα των χεριών μας με αποτέλεσμα να αναζητήσουμε λύση για τα προβλήματά μας στο Θιβέτ και εκεί να μαθητεύσουμε υπό τον Ancient One και μετά τον θάνατό του να γίνουμε sorcerer supreme; Να βλέπω χέρια... Ok!

Είναι και αυτό το supreme στον τίτλο που τον κάνει ακόμα πιο απόμακρο και υπερόπτη, και όχι τόσο φιλικό και συμπαθή όσο ο friendly neighborhood Spider-Man με τα χίλια προβλήματα. Ή οι αλλόκοτοι και εξωστρακισμένοι από την κοινωνία X-Men.

Παρ' όλα αυτά o Vaughan για άλλη μια φορά (για τις προηγούμενες βλέπε RUNAWAYS, Y THE LAST MAN, EX MACHINA και βασικά ό,τι έχει γράψει), καταφέρνει να μπει στο πετσί του Steven, δείχνοντάς τον όχι μόνο ως παντοδύναμο μάγο, αλλά και ως καλό και συμπονετικό φίλο που ταράζεται και αρνείται να καταθέσει τα όπλα όταν μαθαίνει ότι ο πιστός του υπηρέτης Wong, έχει καρκίνο στον εγκέφαλο, ξεκινώντας ταξίδι για τη σωτηρία του και βάζοντάς τα ακόμη και με έναν Θεό, για να αποκτήσει το ελιξήριο που θα σώσει τη ζωή του. Η πρώτη του αντίδραση μάλιστα είναι πιστότατη στο χαρακτήρα του, λέγοντας στον Wong ότι θα τον χειρουργήσει ο ίδιος, ξεχνώντας προς στιγμήν τα κατεστραμμένα του χέρια. Ο Vaughan κάνει θαυμάσια δουλειά, θυμίζοντάς μας συνέχεια την πρώτη ιδιότητα του δόκτωρα, αυτή του χειρουργού, και με μία ατάκα, ξεκαθαρίζει μια για πάντα τον δύσκολα defined Strange: "Έχω δώσει πολλούς όρκους από του Hoggoth μέχρι του Watoomb, αλλά ο πρώτος που ορκίστηκα είναι αυτός του Ιπποκράτη". Για αυτόν τον όρκο δείχνει να μας μιλάει και ο τίτλος του mini series.

Τώρα πως καταφέρνει να βρεθεί στην αρχή του comic, πυροβολημένος από έναν διαρρήκτη και στο ιατρείο της Night Nurse, με το astral form του να τριγυρίζει πάνω από το σώμα του, αυτό πρέπει να το διαβάσετε, γιατί ήδη αποκάλυψα πολλά. Υπέροχο βέβαια και το πως βοηθάει κάτω από αυτες τις συνθήκες στην ίδια του την εγχείριση, δίνοντας υποδείξεις στη νοσοκόμα.

Τα σενάριο κατακλύζεται από χιούμορ, σαρκασμό και κοφτερές ατάκες, δίνοντας σε όλους τους πρωταγωνιστές ξεχωριστή φωνή και προσωπικότητα. Το artwork του Marcos Martin, ενώ με μια πρώτη ματιά δεν είναι φανταχτερό, είναι όμως λειτουργικό, ζεστό και "αφαιρετικά πλούσιο". Ο μόνος καλύτερα σχεδιασμένος Dr. Strange που μπορώ να θυμηθώ είναι του Paul Smith στα μέσα των 80's, αλλά ο Martin πλησιάζει περισσότερο σε μια modern Ditko-esque εκδοχή του χαρακτήρα η οποία του ταιριάζει πολύ

Μια καλή αρχή λοιπόν για έναν classic Marvel ήρωα, δεν θα ήταν καθόλου άσχημα να δούμε το συγκεκριμένο creative team και σε ένα ongoing series μετά το τέλος του mini.