Writer: Craig Kyle & Chris Yost

Penciller: Paco Medina

Inker: Juan Vlasco

Colorist: Brian Reber

Letterer: Dave Sharpe

Cover Artists: Paco Medina & Juan Vlasco

Editor: Mike Marts

Marvel Comics

Πριν ξεκινήσω το review μου για το ASTONISHING X-MEN #17, το τεύχος με το οποίο το συγγραφικό team των Chris Yost και Craig Kyle κλείνει ένα χρόνο στον τίτλο, θα ήθελα να κάνω rant για το εξώφυλλο. Ας πει κάποιος στους διάφορους artists της Marvel να σταματήσουν να χρησιμοποιούν το εξώφυλλο του THE LIFE AND DEATH OF CAPTAIN MARVEL (βασισμένο, αν δεν απατώμαι, σε κάποιον κλασσικό πίνακα, αλλά δεν θυμάμαι ποιον) και να δημιουργούν κακέκτυπα. Η Emma Frost κρατάει στα χέρια της την X-23, στην ίδια ακριβώς στάση, μόνο που έχει ένα θλιμμένο βλέμμα στο πρόσωπό της. Χμμμ...

Πρώτον: η Emma Frost μισεί την X-23, έχει προσπαθήσει να την τρελάνει και ήθελε να τη διώξει από την ομάδα των New X-Men. Δεύτερον, ας μου πει κάποιος, πώς δικαιολογείται από τη μια η Emma Frost να διαδραματίζει ένα μικροσκοπικό ρόλο σε όλο το τεύχος, και από την άλλη να έχει λόγο η εμφάνισή της στο εξώφυλλο; Και πότε ακριβώς συμβαίνουν όλα αυτά σε χρονολογική σχέση με την προδοσία της στο ASTONISHING X-MEN; Τρίτον, οι Paco Medina και Juan Vlasco, just don't cut it σε αυτό το εξώφυλλο. Θυμίζει στην καλύτερη τις καλές εποχές του Madureira (and that is NOT a compliment). Αλλά αναφορικά με τα δύο τελευταία, "continuity" is not a word in the new Marvel lexicon και όπως συνηθίζει να λέει ο Ηλίας, "de gustibus non est disputandum".

Δεν περίμενα πολλά από αυτό το τεύχος, αλλά άλλαξα γνώμη μόλις το άνοιξα. Θυμάστε το thrill που είχε κάποτε η ανάγνωση κάποιων τευχών , όπου κάποιοι νεαροί, γενετικά προικισμένοι άνθρωποι πολεμούσαν πάσης φύσεως απίστευτες απειλές, για να σώσουν τον εαυτό τους ή τον κόσμο; Τη δεύτερη γενιά μαθητευόμενων μετά από αυτούς; Το comic πραγματικά πετυχαίνει μετά από χρόνια να ξαναπιάσει το νόημα του "νεαροί μεταλλαγμένοι waaaay in over their heads". Οι New X-Men έχουν πρόσφατα υποστεί πολλαπλά χτυπήματα: πάνω από τους μισούς τους συμμαθητές έχασαν τις δυνάμεις τους και αυτοί σκοτώθηκαν από τους φανατικούς ακόλουθους του Reverend Stryker. Ακόμα και κάποιοι που είχαν διατηρήσει τις δυνάμεις τους σκοτώθηκαν (Icarus, Wallflower, Quill). Ο θεραπευτής τους, Elixir, τρελάθηκε όταν σκότωσε τον Stryker και βρίσκεται σε κατατονική κατάσταση. Ωστόσο, προκειμένου να σταματήσουν τον κύκλο του αίματος και της τρέλας, παίρνουν το Blackbird και πάνε στο Dallas να σώσουν τον Forge από τον Nimrod! Ένας από αυτούς, πιθανώς ο εξυπνότερος David Alleyne, αν και έχει χάσει τις δυνάμεις του, τούς συνοδεύει.

Σας θυμίζει κάτι; Ένας non-mutant (ή στην περίπτωση του Professor X, non-combatant, τόοοοτε) στρατηγικός εγκέφαλος και 7 νεαροί μεταλλαγμένοι ενάντια σε μια απίστευτη απειλή. Και τα καταφέρνουν! Η νέα γενιά X-Men, με τη βοήθεια του Forge καταφέρνει να αντιμετωπίσει τον Nimrod και να κερδίσει οριακά μια πολύ άνιση μάχη δίχως απώλειες. Νομίζω πως η Marvel, αν δεν τα σκατώσει όπως συνηθίζει, πιθανώς έχει ένα πολύ καλό bid για τη νέα teenaged superhero ομάδα της. (Δεδομένου ότι σε μερικά, αρκετά κακογραμμένα πλην δραματικά τεύχη, σκότωσαν όσους δεν ήθελαν να βρίσκονται στη νέα αυτή ομάδα).

Cheap thrills; Ίσως, αλλά good thrills nonetheless...