Writers: Various

Marvel Comics

Όχι άλλα Zombies!

Είμαι fan αυτού του παρακλαδιού του τρόμου (κινηματογραφικού ή μη), αλλά κάπου το κακό έχει παραγίνει -υπάρχουν περισσότερα zombie comic από όσα χρειάζονται. Όταν μάλιστα έχουμε να κάνουμε με ένα είδος, στο οποίο δεν δίνει και πολλές ευκαιρίες για πειραματισμό και εξέλιξη, τότε η κατάσταση μοιάζει απελπιστική. Παράδοξος, το συγκεριμένο ESSENTIAL που περιλαμβάνει την cult αυτή σειρά, αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση. Οι λόγοι που το κάνουν να ξεχωρίζει είναι αρκετοί.

Ο πρώτος από αυτούς, είναι ότι αποτελεί προϊόν της χρυσής -για την Marvel- δεκαετίας των 70's, τότε που η έμπνευση έρεε από τα μυαλά των δημιουργών. Από μόνο του αυτό χαρακτηρίζεται ένα μεγάλο credit, ικανό να τραβήξει τα πιο ανήσυχα βλέμματα. Ακόμα δεν είναι το προϊόν καλλιτεχνών, που έχουν μεγαλώσει λιώνοντας τις γνωστές zombie infested ταινίες του Romero. Όταν αυτη η σειρά είχε αρχικά κυκλοφορήσει, η πρώτη από αυτές (η μόνη που υπήρχε τότε) δεν είχε πάρει τις σημερινές μυθικές της διαστάσεις. Η κατεύθυνση που ακολουθεί είναι πιο παραδοσιακή και back to roots: βάλτοι, τελετές Voodoo και νεκραναστάσεις, αντί για μαζικές εξαπλώσεις ενός φανταστικού ιού που μολύνει όποιον άτυχο βρεθεί στο πέρασμα του, σταματώντας τον σφυγμό του και οδηγώντας τον σε human meat only diet.

Αν είσαστε προσεκτικοί, σίγουρα θα προσέξατε ότι στο τίτλο, η λέξη zombie είναι στο ενικό, άρα υπάρχει ένας πρωταγωνιστής- και ο Simon Garth είναι αυτός. Το πως κατέληξε να κόβει βόλτες αντί να πάει να αναπαυτεί στον τάφο του -όπως αρμόζει σε έναν καθώς πρέπει νεκρό- είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία, τραβηγμένη από τα μαλλιά, γεμάτη camp fun.

O Simon ήταν ο "coffee king of New Orleans". Generally not a nice guy, διαζευγμένος πλέον, έμενε με την κόρη του σε μια ταπεινή έπαυλη. Ο κηπουρός όμως είχε βάλει στο μάτι την νεαρή κοπέλα, όταν την είδε να βουτάει στην πισίνα τσιτσίδι, έχοντας ξεχάσει να φορέσει έστω ένα αποκαλυπτικό μπικίνι. O daddy φυσικά και δεν ενέκρινε -όπως και η κόρη του (ο επίδοξος Romeo ήταν ψιλολεχρίτης)- και χειροδίκησε εναντίον του. Ο κηπουρός αποφάσισε να ξεπλύνει την ντροπή με την κλασσική μέθοδο της εκδίκησης και πρόσφερε τον ανυποψίαστο Garth, ως πρώτο υλικό σε μια τελετή Voodoo. Έλα όμως που η ιέρεια της τελετής, αποδείχθηκε ότι ήταν η γραμματέας του Sam, καψούρεμένη μαζί του και όταν τον είδε, αντί να τον θυσιάσει, τον απελευθέρωσε. Ο άτυχος μεγιστάνας του καφέ, δεν κατάφερε να γλιτώσει από τη δολοφονική μανία του επίμονου κηπουρού (arghh, κακό αστείο) και αφού ο δεύτερος τον ξεπάστρεψε, "έπεισε" την καψούρα να τον επαναφέρει στη ζωή, ως zombie. Με την χρήση ενός amulet, θέτει το reanimated και άψυχο πλέον σώμα του πρώην αφεντικού του, υπό τον έλεγχο του.

Η ζωή (και ο θάνατος) στη New Orleans, μόνο βαρετή δεν είναι!

Με αυτό το origin ξεκινάνε οι περιπέτειες του Simon Garth. Χάρη στο ταλέντο των Steve Gerber και Doug Moench (που υπέγραψαν τα περισσότερα σενάρια), οι ιστορίες δεν είναι βαρετές, όπως θα περίμενε κανείς, δεδομένου ότι ο πρωταγωνιστής, ούτε μιλάει, ούτε λαλάει. Σήμερα ο τρόπος γραφής που ακολούθησαν, μπορεί να φαίνεται απαρχαιωμένος. Βασίζεται σε πολλά επεξηγηματικά captions αυτού που βλέπουμε στο panel, ενώ και διάλογοι δεν επιθυμούν να ακουστούν "ρεαλιστικοί". Επίσης keep in mind ότι στα seventies, οι ιστορίες των comics ήταν πιο compressed σε σχέση με σήμερα, καθώς και ότι κάθε ιστορία, απαιτεί χρόνο για την ανάγνωσή της.

Το highlight του comic αυτού, δεν είναι άλλο από το απίστευτο black & white σχέδιο του Pablo Marcos, που είχε επιμεληθεί το μεγαλύτερο μέρος των ιστοριών. Η γραμμή του από την αρχή ήταν εξαιρετική, με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε, καθώς τα layouts του έγιναν πιο τολμηρά. Η ποιότητα του δε, στην χρήση φωτός και σκιάς, είναι τέτοια που ένα πιθανό colouring, θα το υποβίβαζε και ίσως να το κατάστρεφε.

Δεν το είχα αναφέρει μέχρι στιγμής, αλλά το TALES OF THE ZOMBIE δεν περιοριζόταν μόνο στις περιπέτειες του Simon Garth. Περιλάμβανε επίσης σύντομες ιστορίες, τόσο στο κλασσικό ύφος των EC Comics των 50's, όσο και σε ένα πιο γενικό στυλ (σε κάποιες εμφανίζεται και ο hyper-cult χαρακτήρας Brother Voodoo), αναλυτικές κριτικές ταινιών τρόμου, θέματα που αφορούν το Voodoo, καθώς και διηγήματα (αναρωτιέστε τι είδους;) - κανονικό magazine, με τα όλα του. Σε αυτά τα παραπάνω, συμμετείχαν κάποιοι "χθεσινοί" και "τυχαίοι" όπως ο Chris Claremont (σε πρόζα κυρίως), Marv Wolfman, Stan Lee, John Buscema, Tom Palmer, Dick Ayers, Gene Colan, Alfredo Alcala και πολλοί άλλοι, δεν θα σας κουράσω όμως κάνοντας αναφορά όλων των ονομάτων που συναντά κάποιος σε αυτές τις σελίδες.

Εγώ προσωπικά απόλαυσα τα όσα περιέχει αυτό το ESSENTIAL, και το διάβασα σχετικά γρήγορα, παρά το μεγάλο όγκο του. Αν και εσείς νοσταλγείτε το πώς ήταν κάποτε τα comics τρόμου, μην αγνοήσετε αυτή την συλλογή. Αν δεν τα έχετε γνωρίσει, τότε τι περιμένετε; Πλησιάστε αυτό το reprint.Βγήκε από τον ρυπαρό τάφο του και σας περιμένει...