Writer: Joe Casey

Artist: Charles Adlard

Letterer: Josh Richardson

Tones: Charles Adlard & Paul Peart

AiT/PlanetLar

Πραγματικά με αφήνει άφωνο το πώς μπορεί να σε εκπλήξει ένας καλλιτέχνης όταν αποκομμένος από τα «πρέπει» και τα «θέλω» ενός οποιουδήποτε μεγάλου εκδότη, μας χαρίζει εξαιρετικά δείγματα δουλειάς. Το δίδυμο των Joe Casey (WILDCATS, X-MEN, SUPERMAN κλπ.) και Charlie Adlard (WALKING DEAD) δείχνει να μεγαλουργεί, και το κάνει μάλιστα εισχωρώντας στα χωράφια δημιουργών που μέχρι τώρα συναντούσαμε μοναχά σε κατεξοχήν «ανεξάρτητους» οίκους όπως οι Fantagraphics, Drawn & Quarterly και Top Shelf (όσο δόκιμος μπορεί να είναι ο όρος για αυτές τις εταιρείες), αλλά και η Ait/Planetlar που εξέδωσε τελικά το πόνημα τους.

Kεντρικός ήρωας του ROCK BOTTOM είναι ο Thomas Dare, ένας μάλλον αντιπαθής τύπος, μουσικός στο επάγγελμα, που στα 32 του κι ενώ μόλις τον παράτησε η γυναίκα του αφού έμαθε ότι έχει αφήσει έγκυο τη γκόμενα του (!), ανακαλύπτει ότι πάσχει από μια πρωτοφανή μορφή ασθένειας που προκαλεί στον οργανισμό του την ιδιαιτερότητα να μετατρέπεται σε πέτρα.

Φαντάζομαι ότι πολλοί θα κάνατε ήδη τις απαραίτητες αναγωγές σε ήδη υπάρχοντα πρόσωπα και καταστάσεις. (THE THING, CONCRETE κλπ.) Το ίδιο έκανα κι εγώ άλλωστε, όταν είχα πρωτοδιαβάσει το solicitation στο PREVIEWS. Η αλήθεια όμως (ευτυχώς) απέχει παρασάγγας. O Casey βλέπετε, αντιλαμβάνεται την ασθένεια του πρωταγωνιστή του ως μια καινούρια, άγνωστη ακόμη, μορφή ανίατης νόσου. Η «πετροποίηση» δεν είναι για το συγγραφέα τίποτα άλλο, παρά μια σοβαρή αρρώστια, ένας άλλος καρκίνος, το AIDS, μια σοβαρή καρδιακή πάθηση, ή γενικά οποιαδήποτε μορφή επάρατης ασθένειας με δεδομένο τέλος. Ο συγγραφέας πλάθει διαμέσου αυτής λοιπόν, μια στα σημεία ανατριχιαστική και -αν μη τι άλλο- συγκινητική ιστορία που μιλάει για τη θνητότητα παρουσιάζοντας την μέσα από την καθημερινότητα ενός «προικισμένου» ανθρώπου.

Ο Adlard, συνεπαρμένος ίσως από την (καλώς εννοούμενη) απλότητα της γραφής του Casey, χρησιμοποιεί μια τεχνική που μάλλον θα ξαφνιάσει όλους όσους (συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντα) τον γνώρισαν κυρίως από την εξαιρετική του δουλειά στο νεκρό-ζώντανο έπος του Kirkman. Εδώ ο σκιτσογράφος παίζει με τις γραμμές των λεπτών μελανιών του για να αποδώσει όσο πιο πειστικά μπορεί τις εκφράσεις των χαρακτήρων του, χωρίς σκιές και περιττά γεμίσματα, κρατώντας κάποιους γκρι τόνους μόνο εν είδει οπτικού εφέ στην προσπάθεια απεικόνισης της «κατάστασης» του πρωταγωνιστή.

Το ROCK BOTTOM είναι το κερδισμένο (κατά την ταπεινή μου άποψη) στοίχημα των δημιουργών του, να αποδείξουν ότι ένα καλό comic μπορεί να υπάρξει και χωρίς επιτηδευμένα σεναριακά twists ανά σελίδα, χωρίς φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης, χωρίς εν ολίγοις να υπακούει κατά γράμμα τις επιταγές της εκάστοτε μόδας. Ένα comic είναι καλό, όταν μεταξύ άλλων, έχει κάτι ενδιαφέρον να παρουσιάσει, και πιστέψτε με, στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό συμβαίνει στον υπερθετικό βαθμό…