Writer: Joshua Dysart

Penciler: Will Conrad

Colourist: Juan Ferreyra

Letterer: Richard Starkins

Editors: Scott Allie and Matt Dryer

Dark Horse

Tα τελευταία δύο-τρία χρόνια έχουμε δει αρκετούς limited τίτλους Conan να γεννιούνται, χάρη στην επιτυχία της μηνιαίας σειράς. Ευτυχώς δεν ήταν μόνο κινήσεις marketing. ‘Oλοι οι τίτλοι (νομίζω όλοι) ήταν και αρκετά καλοί. Το θετικό προηγούμενο συνεχίζεται και εδώ, προς ικανοποίηση των fans και όχι μόνο.

Στο MIDNIGHT GOD βρίσκουμε τον Conan, βασιλιά της Aquilonia, παντρεμένο με την πρώην σκλάβα Zenobia (το storyline παίρνει μέρος λίγο μετά τα γεγονότα του THE HOUR OF THE DRAGON). Η τελευταία είναι έγκυος στο παιδί του Conan. Μία επίσκεψη από έναν απεσταλμένο-πρέσβη της Stygia, τον Ra-Sidh, ο οποίος φέρει «δώρα» και την υπόσχεση της ειρήνης, θα αλλάξει την φαινομενικά ήσυχη ζωή του Conan (που ως ανήσυχο «πνεύμα», δεν φαίνεται να απολάμβανε και πολύ).

Η ροή της αφήγησης είναι σταθερή και στιβαρή, χωρίς πολλές εκπλήξεις. Ακολουθεί τα γνωστά μονοπάτια του είδους ... βασιλιάς, προδοσία, πόλεμος, ένας αντάξιος αντίπαλος και λίγες δόσεις μαγείας. Στον χαρακτήρα του Conan πέφτει, όπως είναι φυσικό, το βάρος του σεναρίου, σκιαγραφώντας τον λιγομίλητο και αποφασιστικό όπως πρέπει. Φαίνεται ωριμότερος ως βασιλιάς, αλλά τρώγεται και με τα ρούχα του να ξαναζήσει λίγη ακόμα δράση. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα χειριστούν την προσωπικότητα του Conan στα επόμενα τεύχη, τώρα που ο κίνδυνος στρέφεται κατευθείαν στην οικογένεια.

Το painted artwork, που φαίνεται ότι είναι πολιτική της Dark Horse σε κάθε Conan τίτλο, δικαιώνεται ακόμα μια φορά. Άλλωστε δεν θα ταίριαζαν στο είδος, οι γραμμές των κλασσικών comics. Επιτυγχάνεται έτσι μια αληθοφάνεια, ενώ αποτυπώνεται και η σκληρότητα της «εποχής» του Conan, κάτι που σε κάνει να πιστεύεις ότι διαβάζεις ιστορικό και όχι φανταστικό έπος. Μεγάλα πλάνα, σκληρές μάχες και καλοσχεδιασμένα πρόσωπα. Τα μολύβια και τα χρώματα ανακατεύονται αρκετά ώστε να μην ξεχωρίζουν και αυτό οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, φαίνεται ότι είναι μια σειρά που σέβεται τον χαρακτήρα του Conan και τους μυριάδες οπαδούς του ανά τον κόσμο. Είναι προτιμότερο, από το να εκβιάζεις αποτελέσματα και συναισθήματα για χάρη της πρωτοτυπίας. Το τέλος του τεύχους μας αφήνει με υποσχέσεις για μια πολύ καλή (αιματηρή!) συνέχεια και κερδίζει (με το σπαθί του!!) την προσοχή μας ….. "MY sword, Pallantides. MY sword."