Writer: Roberto Aguirre-Sacasa

Artist: Sean Chen

Inker: Scott Hanna

Colorist: Avalon ‘s Dan Kemp

Letterer: VC ‘s Cory Petit

Cover Artist: Clayton Crain

Editor: Warren Simons

Marvel Comics

Ο Roberto Aguirre-Sacasa σε αυτά τα τρία τεύχη αποφασίζει να στρέψει την προσοχή του στις γυναίκες της ζωής του Peter Parker, αλλιώς Spider-Man. Η τριμερής ιστορία είναι μέρος του arc "Spider-Man Unmasked (CIVIL WAR)" που τρέχει σε όλους τους τίτλους του Spider-Man αυτή τη περίοδο. Και μπορούμε να πούμε πως από μεριά καλού characterization είναι ό,τι καλύτερο ανάμεσα στους spider τίτλους. Φυσικά να αναφερθεί πως το κάθε τεύχος λειτουργεί ξεχωριστά από το άλλο μια και συγκεντρώνεται σε άλλο γυναικείο χαρακτήρα κάθε φορά. Ο κοινός παρανομαστής ανάμεσα στα τρία τεύχη είναι το ξύλο που έδωσε ο Rhino στον Spider-Man. Και από αυτό βλέπουμε πως το αντιμετωπίζει ο κάθε χαρακτήρας.

Το # 32 (Α’ μέρος) εστιάζει στην Mary Jane η οποία βλέπει συχνούς εφιάλτες ότι οι εχθροί του άντρα της την κυνηγάνε τώρα που έχει αποκαλύψει την ταυτότητα του. Μετά από ένα γεύμα με τη Sue Richards στην οποία εκμυστηρεύεται τις αγωνίες της, ακούει τη συμβουλή να σταθεί στο πλευρό του συζύγου της, φέρνοντάς της για παράδειγμα άλλους ύπερ-γάμους. Η Mary Jane της υπενθυμίζει πως αυτή δεν έχει υπερ-δυνάμεις.

Το # 33 (Β’ μέρος) εστιάζει στην Aunt May. Σίγουρα δεν μαθαίνουμε τίποτε πραγματικά καινούριο για την αγαπημένη θεία του Spider-Man σε αυτό το τεύχος, αλλά είναι μια καλή εισαγωγή για όσους δε τη γνωρίζουν καλά, και μια πολύ γλυκιά υπενθύμιση για όσους τη ξέρουν.

Το # 34 (Γ’ μέρος) εστιάζει στην Felicia Hardy, aka Black Cat. Η May, η MJ και η Black Cat συνομιλούν στο πίσω πάρκινγκ του ξενοδοχείου που μένουν τώρα. Η Felicia αποφασίζει να βρει τον Rhino και να τον αντιμετωπίσει. Οι αντιδράσεις και της May και της MJ μου φανήκαν λίγο υπερβολικές, δεδομένου πόσες φορές τις έχει βοηθήσει. Όταν η Black Cat βρίσκει τον Rhino με τη βοήθεια του Puma, η «σύγκρουση» δεν είναι αυτή που θα περιμέναμε κανονικά, παρ' όλα αυτά όμως το τρίτο αυτό μέρος με εξέπληξε θετικά.

Είναι εμφανές πως ο Roberto Aguirre-Sacasa ξέρει να γράφει χαρακτήρες και όχι μονοδιάστατες καρικατούρες, ενώ το σχέδιο του Sean Chen είναι απλά καταπληκτικό! Η οπτική του είναι φρέσκια, δεν κουράζει το μάτι και οι εκφράσεις του είναι αντίστοιχες των σκέψεων και των συναισθημάτων των χαρακτήρων.  

Α, και να μην ξεχάσω... τα εξώφυλλα του Clayton Crain είναι πράγματι εντυπωσιακά.

Αν έχετε κουραστεί από «άσκοπες μάχες» και «εμφυλίους πολέμους» και θέλετε μια καλή ιστορία με characterization, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.