Comics: Becky Cloonan, Μιχάλης Διαλυνάς, Γιώργος Δουτσιόπουλος, Ilker Gazioglu, Ηλίας Κυριαζής, Ozan Kucukusta, Coskun Κuzgun, Βασίλης Λώλος, Βασίλης Μπίμπας, Adam "Mochi" Munger, Σταύρος Ντίλιος, Γαβριήλ Παγώνης, Αντρέας Παναγιωτόπουλος, Τάσος Παπαϊωάννου, Steve Papas.

Εικονογραφήσεις: Μahmud A. Asrar, Jon Cairns, Jacopo Camagni, Ross Campbell, Rodin Esquejo, Ashleigh “py” Firth, Δημήτρης Κάσδαγλης, John Powell, Blackstar Shabach, Michael Walton, Matt Wheldon.

Σκίτσο Εξωφύλλου: Ηλίας Κυριαζής

Επιμέλεια Έκδοσης: Ηλίας Κυριαζής, Βασίλης Μπίμπας

Giganto Books

Επιτέλους! Μια εγχώρια ανθολογία με διεθνείς guests που δείχνει να τα έχει όλα: concept, lay out, πλήθος ταλέντων, ποιοτικό fun fun fun αποτέλεσμα (they got it this time) και τον διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των 192 ασπρόμαυρων σελίδων.

Δεν ξέρω αν είναι το retro superhero concept που φέρνει στο μυαλό έναν απόηχο από το 1963 του Alan Moore, ή αν πρόκειται απλώς για αυτό που περιγράφει ο λαός μας, ως "είδε ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλιασε η καρδιά του", ομολογώ όμως ότι ολοκληρώνοντας (μονοκοπανιά μάλιστα) το BLAST COMICS, είχα το αίσθημα αναγνωστικής πληρότητας που μέχρι τώρα αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο των μη ελληνικών αναγνωσμάτων μου. Με άλλα λόγια με διασκέδασε τόσο, που αν ο εκδότης της Giganto, Τάσος Παπαιωάννου δεν είχε φροντίσει να μας δώσει ένα αντίτυπο for review purposes, θα έσπευδα να το προμηθευτώ άμεσα!

Το BLAST COMICS παίζει με το concept ότι υπάρχει η ομώνυμη καταξιωμένη εταιρία, που δημιουργεί υπερηρωικά comics, και την οποία κινεί ένας "πατριάρχης" τύπου Stan Lee, ο ομογενής με το camp όνομα, Steve Papas. Κρατήστε τον χαρακτηρισμό camp, γιατί το BLAST δεν είναι καθόλου "φειδωλό" σε αυτόν τον τομέα. Κι αυτό, γιατί εδώ δεν πρόκειται να διαβάσετε ιστορίες στις οποίες οι χαρακτήρες προσπαθούν απεγνωσμένα να αποδείξουν ότι απευθύνονται σε ένα "ώριμο" και "ψαγμένο" κοινό. Αυτό που σας περιμένει είναι μια επί τούτου φαντασμένη, επιφανειακή, πομπώδης (σε σημείο που βγάζει γέλιο) και γεμάτη από superhero inside jokes ανθολογία, με μπόλικες ιστορίες και άλλα τόσα covers και character profiles, που όμως πολύ οργανωμένα δίνουν την πλήρη εικόνα ενός mini universe! Τα αναρίθμητα κλισέ, οι ξύλινοι διάλογοι, τα ψευδο-επιστημονικά origins ακόμη και τα editor's notes του Steve Papas στις ιστορίες, δημιουργούν ένα απολαυστικά "αυνανιστικό" κλίμα για τους spandex-άκηδες (έλα να βλέπω περήφανους geeks), το οποίο φυσικά δεν θα μπορούσε παρά να είναι απαγορευτικό για τον άλλο, τον "ενήλικα", σοβαρό αναγνώστη comics.

Θετικό στοιχείο αυτής της ανθολογίας, είναι επίσης η συμμετοχή ξένων καλλιτεχνών, αναγνωρισμένων και μη, από διάφορα σημεία του πλανήτη. Οι ξένοι συμμετέχοντες του BLAST COMICS, έχουν αναλάβει κατά κύριο λόγο τις εικονογραφήσεις των αρκετά καλογραμμένων character profiles, και ομολογουμένως είναι μια προς μια εξαιρετικές! Μπράβο στους επιμελητές της έκδοσης για το σύνολο σχεδόν των επιλογών τους.

Η ανθολογία ξεκινάει με την ιστορία Δαυλός σε σενάριο Steve Papas (είναι ένας, είναι περισσότεροι, κανείς δεν ξέρει), μολύβια του Βασίλη Λώλου και μελάνια του Ηλία Κυριαζή. Ίσως η ιστορία που ευχαριστήθηκα λιγότερο, μια και τόσο σχεδιαστικά, όσο και σεναριακά έχω την εντύπωση ότι "φάλτσαρε" σε σχέση με το γενικότερο κλίμα. Επιπλέον, παρότι ο Λώλος είναι αναμφίβολα ταλαντούχος, εξελίσσεται πολύ αργά ως σχεδιαστής, διαψεύδοντας την μέχρι ενός σημείου πεποίθησή μου ότι η τριβή του με τη αμερικανική βιομηχανία των comics, θα επιτάγχυνε αυτή τη διαδικασία.

Το Ξύπνημα του Ikazuchi, είναι κατά τη γνώμη μου μια ακόμη απόδειξη του γιατί θα πρέπει τα επόμενα χρόνια να παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την πορεία του Μιχάλη Διαλυνά. Παρότι το σχέδιό του θέλει ακόμη δουλειά σε επίπεδο ροής αφήγησης και σύνθεσης, οι λεπτομέρειες στις μορφές, αλλά και η δυναμική, σχεδόν τρισδιάστατη αντίληψή του, σε βάζουν στο τρίπ αν όχι να διαβάσεις το comic, τουλάχιστον να χαζέψεις συγκεκριμένες εικόνες του. Σεναριακά το πράγμα κινείται στα επίπεδα της προηγούμενης ιστορίας, έχοντας επιπλέον και κανα-δυο χοντροκομμένα transitions...

Η Αειθαλής σε σενάριο και σχέδιο της Becky Cloonan, είναι η πρώτη ιστορία που άρχισε να με "ζεσταίνει". Χωρίς το concept να είναι κάτι το ιδιαίτερο, και μάλιστα απέχοντας έτη φωτός από τη λογική του superhero camp, η πεντασέλιδη αυτή ιστορία, ανακαλεί Lovecraft-ικές αναμνήσεις, παρότι η Cloonan επιλέγει να κρατήσει για κάποιες μορφές τις, μια all cute καθαρότητα.

Αμέσως μετά ακολουθούν τρεις ιστορίες του υπερήρωα Σουπερσταρ, ο οποίος στην πρώτη ιστορία βρίσκει μια συμπαθητική -αλλά υπερβολικά "ελληνικής" νοοτροπίας- αντιμετώπιση από τους Σταύρο Ντίλιο και Γαβριήλ Παγώνη, ενώ στη δεύτερη ιστορία παραδίδεται συγγραφικά στα χέρια του Ηλία Κυριαζή και σχεδιαστικά στο μοναδικό ταλέντο του Coskun Κuzgun. Ο Κυριαζής ως ένας από τους δύο επιμελητές (και αν κρίνουμε από τα δείγματα γραφής του, τότε σίγουρα και ένας από τους εμπνευστές αυτού του project) δείχνει να πατάει γερά στα πόδια του σε σχέση με το όλο concept και να το απολαμβάνει ιδιαίτερα. .

...Ενώ κάτι αντίστοιχο φαίνεται να ισχύει και με τον Βασίλη Μπίμπα τον έτερο επιμελητή αυτής της δουλειάς, και συγγραφέα της τρίτης ιστορίας για τον υπερήρωα Σουπερσταρ. Μπίμπας και Κυριαζής πραγματικά δίνουν ρέστα στα σενάρια του BLAST COMICS, με τον πρώτο να κρατάει χαμηλούς τους τόνους του fun και με τον δεύτερο απλά να μη σταματάει πουθενά! Στην προκειμένη, παρότι το πολύ καλό "εξώφυλλο" του σχεδιαστή Ozan Kucukusta για την ιστορία, υπόσχονταν "λαγούς και πετραχείλια", μέσα το πράγμα έχει τα σκαμπανεβάσματά του, λόγω κάποιων οφθαλμοφανών προοπτικών και ανατομικών λαθών.

Η επόμενη ιστορία, έχει τίτλο τα Φαντάσματα του Παρελθόντος και πρωταγωνιστεί σε αυτή, ένας disturbed Πινόκιο, ο οποίος έχει σκοτώσει τον πατέρα του Τζεπέτο πάνω σε μια κρίση. Ανδρέας Παναγιωτόπουλος και Ηλίας Κυριαζής συνεργάζονται στο σενάριο και κάνουν τα μολύβια και τα μελάνια αντίστοιχα. Χωρίς το τελικό αποτέλεσμα στο σχέδιο να "τα σπάει" η ιστορία αυτή έχει καλό flow, και σε βάζει λίγο πιο μέσα στη λογική του Blast Universe.

Το πεντασέλιδο τα Παιδιά των Ανθρώπων είναι ουσιαστικά ένα κρίσιμο στιγμιότυπο, με πρωταγωνιστές του Διεθνείς Μαχητές, σε σενάριο Βασίλη Μπίμπα και σχέδιο Ilker Gazioglu (το τελευταίο δεν θα έλεγα ότι με ενθουσίασε, παρότι έχει μια ενδιαφέρουσα καθαρότητα)

Το τετρασέλιδο με τίτλο Το Τελευταίο Αντίο, συνεχίζει από εκεί που τελείωσε η προηγούμενη ιστορία των Διεθνών Μαχητών, έχει να επιδείξει ένα έξυπνο characterization από τον Ηλία Κυριαζή και έναν σχεδόν διεκπεραιωτικό Τάσο Παπαιωάννου στο σχέδιο (προτιμώ ασύγκριτα τον δεύτερο σε κατευθύνσεις όπως εκείνο του POPULART #2).

Στις ιστορίες Και Ένας Θα Τους Προδώσει, Η Μάχη του Αιώνα και Ολική Σύγκρουση, ο Ηλίας Κυριαζής παίζει και στις τρεις μπάλα μόνος του, και σκοράρει τρεις στις τρεις! Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό κι αυτό το λέει κάποιος που δεν έχει και την καλύτερη άποψη για το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ.

Το Voodoo Girl: Φίλοι και Εχθροί είναι η μοναδική ιστορία στην ανθολογία που γράφει και σχεδιάζει ο Βασίλης Μπίμπας. Το σενάριο είναι καλογραμμένο. Το σχέδιο πάλι με κάνει να σκεφτώ, αν ο Μπίμπας είχε την ώρα που σχεδίαζε ένα πιστόλι στον κρόταφο και την απειλή ότι πρέπει να έχει τελειώσει την ιστορία μέσα στις επόμενες τρεις ώρες! Βιαστική δουλειά κι αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές σε σύγκριση με τις υπόλοιπες της ανθολογίας.

Τα Μυστικά Χρόνια Του Σπαρτιάτη, είναι μια ιστορία βασισμένη σε μια ιδέα του Helm, με σενάριο Ηλία Κυριαζή και σχέδιο Γιώργου Δουτσιόπουλου (1ο Βραβείο Νέων Καλλιτεχνών 2006 του περιοδικού 9). Παρότι υφίσταται πρόβλημα με τα backgrounds του Δουτσιόπουλου, οι μορφές που σχεδιάζει ο τύπος έχουν ζηλευτή πλαστικότητα και εξαιρετική ανατομία!

Τέλος (στη δική μας παρουσίαση, όχι στην ανθολογία) η ιστορία Metabolique του Adam "Mochi" Munger, διαβάζεται ευχάριστα, κι ενώ υπόσχεται πολλά με το καταπληκτικό splash page της πρώτης σελίδας, πέφτει σχεδιαστικά στις επόμενες, παρότι ο νεουορκέζος έχει μια απίστευτα eye-catching τεχνική.

Το BLAST COMICS δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα αριστούργημα της 9ης Τέχνης, αν και τόσο λόγω της global appeal θεματολογίας του, όσο και της άρτιας εκτέλεσής του, άνετα θα το έβλεπα να εκδίδεται στο μέλλον από κάποια αμερικανική εταιρία. Είναι μια άκρως επαγγελματική δουλειά, μια ανθολογία που θα έπρεπε να αγοράσουν όσοι ισχυρίζονται ότι στηρίζουν την ελληνική σκηνή. Γιατί αυτή η εγχώρια εκδοτική κίνηση ανήκει δίχως άλλο στις καλύτερες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

Sample art από το BLAST COMICS μπορείτε να βρείτε στο site της Giganto.

Υ.Γ. Κάτι που μου έλειψε από αυτή την έκδοση, ήταν έστω και μια στοιχειώδης αναφορά, ότι αυτό το πράγμα είναι concept. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι χωρίς αυτή, είναι πολύ εύκολο να παραπλανηθεί ο αγοραστής αυτού του comic, πιστεύοντας ότι όντως υπήρξε κάποτε μια εταιρία ονόματι Blast Comics κι ότι αυτό είναι το best of της.