Writer: Ed Brubaker

Artist: Steve Epting

Colorist: Frank D' Armata

Letterer: VC's Joe Caramagna

Editor: Tom Brevoort

Marvel Comics

Αγαπητοί αναγνώστες...

Έχω για σας μια συγκλονιστική και -πανελλαδικά πρώτη- αποκλειστική αποκάλυψη! Ελάτε λίγο κοντά να σας την ψιθυρίσω. Θα μείνει μεταξύ μας, έτσι; Ξέρω ότι μπορώ να σας εμπιστεύομαι, έχουμε περάσει τόσα, μα τόσα πολλά μαζί!

Αυτό που θα σας ανακοινώσω είναι από έγκυρη πηγή, μου το σφύριξε η καθαρίστρια της εστίας σήμερα το πρωί, το είδε ο άντρας της σε μια κουτσομπολίστικη αγγλική εφημερίδα.

Έτοιμοι;

Ο Captain America είναι νεκρός!

Ναι, ναι, shock, το καταλαβαίνω. Πρέπει να σας ήρθε κεραμίδα και σας, ανυποψίαστοι αναγνώστες μου.

Τι; Το ξέρατε; Το είπαν στην τηλεόραση; Στο CNN; Και η Τατιάνα πώς δεν το πήρε πρέφα;

...

Captain America’s death will be televised λοιπόν.

Σε μια μάλλον υπερβολικά αργή ειδησεογραφική μέρα, ο θάνατος του παλαιότερου icon της Marvel Comics φιγουράρισε στα πρωτοσέλιδα των μεγάλων εφημερίδων και θεωρήθηκε πρώτη είδηση και καυτό νέο από καθε σοβαρό (και μη) ειδησεογραφικό πρακτορείο στην Αμερική. Με άλλα λόγια, ο Joe Quesada βρήκε άλλο έναν τρόπο να βγάλει παραδάκι με φτηνές ιστορίες εντυπωσιασμού και εκπόρνευσης των κλασσικών Marvel χαρακτήρων.

Ναι, το ξέρουμε το τριπάκι, το μάθαμε με όλες τις πρόσφατες τσιρκουλιές της αποκάλυψης του Spider-man και του CIVIL WAR. Κι όμως, στο συγκεκριμένο τεύχος η Marvel κάνει την έκπληξη.

Ναι, η πραγματική είδηση δεν είναι ότι πεθαίνει το αμερικανικό είδωλο, αλλά ότι η Marvel δημοσιεύει μια άρτια, συγκινητική ιστορία θανάτου η οποία σέβεται τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες, την ιστορία τους, ακόμα και (έκπληξη!) τους αναγνώστες!

Στο χλιαρό/απογοητευτικό/γελοίο/προβλεπόμενο φινάλε του CIVIL WAR, ο Captain America, βλέπωντας τις καταστροφές στη Νέα Υόρκη που προξένησε ο αγώνας του για την διατήρηση των συνταγματικών ελευθεριών του (ή whatever), αποφάσισε να παρατήσει τα όπλα, και με δάκρυα στα μάτια να παραδοθεί στις αρχές προς παραδειγματισμό. Ναι, OK, το προσπερνάμε αυτό για να χαρούμε ανενόχλητοι το παρόν τεύχος. Καταλήγει λοιπόν στις φυλακής τα σίδερα (που είναι για τους λεβέντες, όχι τα άλλα στην εξαποδώ/εξωγήινη διάσταση) και περιμένει να έρθει η μέρα της δίκης.

Εδώ ξεκινά και η τελευταία ιστορία του Captain America όπως την διηγούνται οι Brubaker και Epting. O Steve Rogers οδηγείται από την φυλακή στα δικαστήρια, ενώ ο Red Skull (ο οποίος δεν πέθανε στο πρώτο τεύχος της σειράς, ας μην σχολιάσω τώρα) θέτει σε κίνηση το σχέδιο της δολοφονίας του. Η ιστορία δεν επικεντρώνεται στον ίδιο τον Captain America, αλλά στους κοντινούς του ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να σώσουν τη ζωή του: η Sharon Carter, ο Falcon και ο Bucky. Η πλοκή προχωράει με άψογη αφηγηματική τεχνική από τον καθένα τους καθώς ανατρέχουν στις αναμνήσεις τους με τον Rogers και τα συναισθήματα τους. Η ίδια η δολοφονική επίθεση συμβαίνει στην μέση του τεύχους, και οι τελευταίες στιγμές του Cap εναλλάσονται με μια εκρηκτική σκηνή μάχης ανάμεσα στον Bucky και τους πράκτορες του Skull. Η αποκάλυψη στο φινάλε της ιστορίας είναι ένα στοιχείο το οποίο δεν θα προδώσω στην κριτική εδώ, και το οποίο εκπλήσει πιο πολύ από τον ίδιο τον θάνατο και δίνει καύσιμη ύλη για την συνέχεια της ιστορίας. Εξ’άλλου, ο θάνατος του Steve Rogers  είναι μόνο το πρώτο μέρος του storyline "Death of a Dream".

Ο Brubaker επιλέγει να δείξει τις τελευταίες στιγμές του Cap μέσα απο τα μάτια των φίλων του, των συμμάχων και των απλών ανθρώπων, ώστε να επικοινωνήσει ακόμα και στον τυχαίο αναγνώστη τι σημαίνει αυτός ο ανθρωπος στους γύρω του, τι νιώθουν οι άλλοι για αυτον. Δείχνοντας γιατί είναι σημαντικός στους αγαπημένους του, δείχνει και γιατί ειναι πραγματικά σημαντικός ο θανατός του, και τον ανυψώνει από τους συνηθισμένους θανάτους υπερηρώων οι οποίοι δεν συνδέονται με κάποιο συναισθηματικό αντίκτυπο. Στα επόμενα τεύχη μπορεί πολύ λογικά κάποιος άλλος να αναλάβει την ταυτότητα του Captain America. Στην ιστορία αυτή δεν πεθαίνει πραγματικά ο Captain America, ο θρύλος ή ο υπερήρωας, αλλά ο Steve Rogers ο άνθρωπος και ήρωας, χωρίς τη μάσκα του και χωρίς την ασπίδα του. Μπορεί να μην πεθαίνει σε μια ένδοξη μάχη, ο θάνατος του όμως είναι έτσι σκηνοθετημένος ώστε να πεθαίνει όπως έζησε, υπερασπιζόμενος τα ιδανικά του και σώζοντας ζωές.

Δεν είναι το γεγονός της χρονιάς. Αλλά είναι -ίσως- η ιστορία της χρονιάς.