Βρίσκεστε στο archive.comicdom.gr. Βλέπετε το παλιό site και αρχείο του www.comicdom.gr. 2000+ άρθρα, reviews και συνεντεύξεις βρίσκονται στην διάθεσή σας. Το νέο, πλέον blog, site του Comicdom μπορείτε να το βρείτε στο http://www.comicdom.gr
Βρίσκεστε στο archive.comicdom.gr. Βλέπετε το παλιό site και αρχείο του www.comicdom.gr. 2000+ άρθρα, reviews και συνεντεύξεις βρίσκονται στην διάθεσή σας. Το νέο, πλέον blog, site του Comicdom μπορείτε να το βρείτε στο http://www.comicdom.gr
  • column info
    new stuff

    Ξ“Β“Ξ“οŸƒ ÝíΓʽ site ðïá Ξ“οŸƒΞ“Β­Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“ΞŽΞ“Β­Ξ“οŸƒΞ“Ξ„Ξ“Κ½Ξ“Β© Ξ“Β³Ξ“οŸƒ Ξ“οŸ„Ξ“Κ½Ξ“Β¨Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“Β©Ξ“Β­Ξ“Βž Ξ“ΚΌΞ“ΒœΞ“Β³Ξ“Β§ Ξ“οŸƒΞ“ΒŸΞ“Β­Ξ“Κ½Ξ“Β© Ξ“Β°Ξ“Β±Ξ“Κ½Ξ“Β£Ξ“Β¬Ξ“Κ½Ξ“Ξ„Ξ“Β©Ξ“οŸ„Ξ“Βœ Ξ“οŸ‚Ξ“Β½Ξ“Β³Ξ“οŸ„Ξ“β€•Ξ“Β«Ξ“β€• Γ­Γʽ Ξ“Β°Ξ“Κ½Ξ“Β±Ξ“Κ½Ξ“οŸ„Ξ“β€•Ξ“Β«Ξ“β€•Ξ“Ξ…Ξ“Β¨Ξ“οŸƒΞ“ΒŸ Ξ“οŸ„Ξ“Κ½Ξ“Β­Ξ“οŸƒΞ“ΒŸΞ“Β² ôéò Ξ“οŸ‚Ξ“Β©Ξ“Κ½Ξ“Β±Ξ“οŸ„Ξ“οŸƒΞ“ΒŸΞ“Β² Ξ“Κ½Ξ“Β­Ξ“Κ½Ξ“Β­Ξ“οŸƒΞ“ΞŽΞ“Β³Ξ“οŸƒΞ“Β©Ξ“Β² Ξ“Β·Ξ“Ξ‰Ξ“Β±Ξ“ΒŸΞ“Β² Γ­Γʽ ôïá Ξ“οŸ…Ξ“οŸƒΞ“Ξ†Ξ“Β½Ξ“Β£Ξ“οŸƒΞ“Β© Ξ“οŸ„Ξ“ΒœΞ“Ξ„Ξ“Β©. Ï Ξ“οŸƒΞ“οŸ„Ξ“ΒœΞ“Β³Ξ“Ξ„Ξ“β€•Ξ“Ξ„Ξ“οŸƒ Ξ“Ξ…Ξ“Β°Ξ“οŸƒΞ“Β½Ξ“Β¨Ξ“Ξ…Ξ“Β­Ξ“β€•Ξ“Β² Ξ“Β±Ξ“β€•Ξ“ΒžΞ“Β² ôïá comicdom.gr, Ξ“Ξ†Ξ“Β±Ξ“β€•Ξ“Β­Ξ“Ξ„Ξ“ΒŸΞ“Β¦Ξ“οŸƒΞ“Β© Γ­Γʽ Γ³ΓʽΓ² Ξ“οŸƒΞ“Β­Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“ΞŽΞ“Β­Ξ“οŸƒΞ“Β© Ξ“οŸ„Ξ“Κ½Ξ“Β¨Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“Β©Ξ“Β­Ξ“Βœ ãéΓʽ Ξ“ΞŒΞ“Β«Ξ“Κ½ Γ΄Γʽ updates, Ξ“ΞŽΞ“Β³Ξ“Ξ„Ξ“οŸƒ Γ­Γʽ ìçí Ξ“Β·Ξ“ΒœΞ“Β³Ξ“οŸƒΞ“Ξ„Ξ“οŸƒ ðïôÝ ôçí "Ξ“Β¬Ξ“Β°Ξ“ΒœΞ“Β«Ξ“Κ½".




 Reviews 24/10: LOGICOMIX από τον Αριστείδη Κώτση.


 Reviews 23/10: SOLOMON KANE #1 από τον Ανδρέα Μιχαηλίδη.


 Reviews 22/10: THE AMAZING REMARKABLE MONSIEUR LEOTARD από τον Θωμά Παπαδημητρόπουλο.


 Reviews 21/10: BACK TO BROOKLYN #1 από τον Γιώργο Χατζηκωστή.


 Reviews 17/10: NOTHING NICE TO SAY από τον Θωμά Παπαδημητρόπουλο.


 Reviews 16/10: SUBLIFE από τον Αριστείδη Κώτση.


 15/10: Νέο strip JANE'S WORLD της Paige Braddock.


 14/10: Νέο strip ΚΟΥΡΑΦΕΛΚΥΘΡΑ του Αντώνη Βαβαγιάνη.


 Reviews 13/10: AGE OF SENTRY #1 από τον Γιώργο Χατζηκωστή.


08-05-07
ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ #1

του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου

Εκδότης-Διευθυντής: Γιώργος Μπαζίνας

Διευθυντής Χιούμορ: Γιώργος Ανταλέν

Εξώφυλλο: Δημήτρης Βιτάλης

Εκδόσεις Παρά Πέντε

Όχι, δεν μεγάλωσα, ούτε με το ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, ούτε με τη ΒΑΒΕΛ. Δεν γαλουχήθηκα με κανένα από τα δύο αυτά έντυπα, παρότι ιδιοσυγκρασιακά μου ταίριαζε πολύ περισσότερο το in-your-face, "στρατευμένο" κοινωνικοπολιτικό προφίλ του πρώτου. Σπαντεξάκιας ήμουν πάντα, και κακά τα ψέματα, όσο κι αν έχουν διευρυνθεί οι αναγνωστικοί μου ορίζοντες όλα αυτά τα χρόνια, το υπερηρωηλίκι εξακολουθεί να είναι η "ντόπα" μου.

Ως νέος αναγνώστης, λοιπόν, δεν θα μπορούσα να γράψω ένα κείμενο/νοσταλγική περιήγηση στο παρελθόν του εντύπου, με στόχο να φτάσουμε στη σημερινή έκδοση. Δεν θα διαβάσετε συγκρίσεις με το τότε και το τώρα, γιατί, απλούστατα, δεν γνωρίζω το παρελθόν του ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, περισσότερο από ότι μου έχουν επιτρέψει μερικές -μετρημένες στα δάχτυλα- αναγνώσεις, κάποιων τευχών που, συμπτωματικά (ή όχι και τόσο συμπτωματικά), βρέθηκαν στα χέρια μου.

Αρκετά, όμως, με τις εισαγωγές. Το περιοδικό επέστρεψε και εδώ δεν έχουμε μια απλή επιστροφή εντύπου, αλλά την επανεμφάνιση μιας έκδοσης που μαζί με το αντίπαλο δέος της, ΒΑΒΕΛ, έπαιζαν για πολλά χρόνια μόνοι τους μπάλα στο μοναχικό γήπεδο της ελληνικής σκηνής των comics.

Τί είδε λοιπόν ο καινούριος αναγνώστης; Πολλά! Κάποια του άρεσαν, άλλα του άρεσαν λιγότερο, και κάποια, σχεδόν, τον ενόχλησαν. Αναλυτικότερα όμως...

Μου άρεσε...

... η αναλογία τιμής και περιεχομένου. 4,90 για 80 glossy σελίδες είναι αυτό που λέμε εμείς οι αμερικανοτραφείς, value for money!

…ότι τα comics, τα strips και γενικά τα σκίτσα υπερτερούν κατά πολύ των κειμένων! Επιτέλους, μια έκδοση που δεν χρησιμοποιεί τα comics ως πρόσχημα, αλλά ως όχημα ιδεών. Επίσης, μου άρεσε πολύ ότι κάποια κείμενα διατρέχονται από σχετικά (ή και λιγότερο σχετικά) strips, υπενθυμίζοντας στον αναγνώστη ότι αυτό είναι ένα περιοδικό με έμφαση στην εικονογραφημένη αφήγηση!

.... "η Μύγα(;) του ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ" από τον Γιώργο Ανταλέν. Ευφυέστατη, εύστοχη και άκρως καυστική πολιτική και κοινωνική κριτική που δεν λαϊκίζει. Έξοχο ξεκίνημα!

... ό,τι κι αν διάβασα από Georges Wolinski. Αγαπημένος από παλιά για τους αναγνώστες του ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, ο βετεράνος του πολιτικού (με την ευρεία έννοια) σαρκασμού, μπορεί να υπολογίζει σε άλλον έναν θαυμαστή του έργου του. Ειδικά το δισέλιδο με τίτλο "Σταματώ" ήταν ό,τι πιο ουσιαστικό έχω διαβάσει σε εικονογραφημένη εξομολόγηση, εδώ και πολύ καιρό!

...η ιστορία "Επερώτηση στη Βουλή" του Christian Binet, ένα τετρασέλιδο αφιερωμένο στον τρόπο με τον οποίο μας εμπαίζουν οι πολιτικοί.

....το σχεδόν τρισδιάστατο comic "Πριν Ακουμπήσεις το Σωληνάριο, Αναρωτήσου Αν Είναι Απαραίτητο" του J. Duveau. Όμορφη εκτέλεση, έξυπνο concept και ευρηματικό φινάλε.

... το μονοσέλιδο "Μαρία Μαγδαληνή Συμπάσχουσα" του Lamorthe. Η αποκατάσταση μιας μεγάλης ιστορικής αδικίας!

...το χιούμορ του Jerry Seinfeld (και όχι, δεν το βρήκα απαρχαιωμένο - ή μήπως φταίει ότι έχω τριανταρήσει προ διετίας;)

...το άτιτλο μονοσέλιδο του Σπύρου Δερβενιώτη, ο οποίος όταν κατευθύνει δημιουργικά τη δηκτικότητα του, σε κάνει να ξεχνάς το βιαστικό του σχέδιο.

...οι "Μικρές Αμαρτίες" του Arthur De Pins. Ό,τι πιο φρέσκο, μοντέρνο και καλαίσθητο φιλοξενεί αυτό το τεύχος!


Κάπου μεταξύ κρύου και ζεστού...

...η ιστορία "Paris Strass: Δημοσιογραφία Περιοπής" των Eric Omond και Chivard Yoann. Ενώ οι μορφές του comic μου θύμισαν ιδιαίτερα στην τεχνοτροπία τον Αμερικανό master, Will Eisner, η ιστορία ήταν τόσο αδιάφορη και προβλέψιμη, που σχεδόν καλωσόρισα τον ερχομό του -επίσης προβλέψιμου- φινάλε.

...το μονοσέλιδο "Λεπτές Κτηματομεσητικές Διαφορές" του Le Borgne. Μια χαρά ο κυνισμός του, αλλά μάλλον με έχει κουράσει αυτό το ομογενοποιημένο στιλ σχεδίου.

...το δισέλιδο "Nova" του Δημήτρη Βιτάλη. Δεν εντυπωσιάστηκα από την ιστορία, μάλλον έχασα το point του δημιουργού, και σίγουρα φταίει το γεγονός ότι έχω διαβάσει πρόσφατα, τον Βιτάλη στα καλύτερά του

...το "Πάρτυ Γενεθλίων" της Giovanna Casotto. Κρύο για τον άνευ ταυτότητας φωτορεαλισμό του. Κρύο επίσης, γιατί καταλαμβάνει οκτώ σελίδες κλιμακώνοντας ένα... cat-fight. Ζεστό (αλλά πολύ ζεστό), γιατί παρότι γυναίκα, η Casotto κλιμακώνει το -περί ου ο λόγος- cat-fight όπως μόνο ένας άντρας θα το έκανε!

...ο "Καννιβαλισμός" του Κώστα Βιτάλη, γιατί μπορεί να μην δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας και να μην βγάζει γέλιο, έχει όμως χαρακτήρα και στυλ.

...η επιλογή του συγκεκριμένου "Mad Parodies¨". Ίσως, κάτι πιο γνωστό από το HOUSE M.D.; Πιο generic... ίσως;

...το lay-out που μοιάζει σαν να έχει βγει από τα 80's, με μερικά early 90's sensibilities. Δεν με χάλασε ακριβώς, αλλά δεν με έφτιαξε κιόλας...

(Σχεδόν) με χάλασε...

...ό,τι δεν ανέφερα από το section με τίτλο "It's Comedy". Πέφτει η ποιότητα του χιούμορ εδώ, ή εμένα μου φαίνεται; (OK, το blog του γιατρού δεν θα έμπαινε σε αυτή την κατηγορία, αν ήταν -τουλάχιστον- κατά 500 λέξεις πιο μαζεμένο)

...η ποιότητα της εκτύπωσης. Φταίει το χαρτί ή κάτι άλλο; Όπως και να 'χει, τα χρώματα βγαίνουν θαμπά, σε βαθμό "σούπας"!

...η απροσεξία σε λεπτομέρειες, αλλά και σε ένα-δύο ουσιώδη πράγματα, αναφορικά με τη σύνταξη και την επιμέλεια των κειμένων. Όταν λες "το κόμικς" είναι σαν να λες "το καρτούνς", "το σι-ντίς" ή το "ντι-βι-ντίς" (τεσπά, το σωστό είναι "το κόμικ", πληθυντικός "τα κόμικς"). Επίσης όταν αναφερόμαστε ευρύτερα στον Τύπο (περιοδικό, ηλεκτρονικό κλπ), καλό είναι να γράφουμε το "Τ" κεφαλαίο, διαφορετικά εννοούμε εκείνο τον τύπο που στέκεται στη γωνία. Τέλος, όταν αναπαράγεις ένα ρεπορτάζ, πόσο μάλλον κάποιο που θίγει την υπόληψη ατόμων (και οι κληρικοί άνθρωποι είναι... or so I think), καλό είναι να αποφεύγονται γενικότητες όπως "σύμφωνα με τις εφημερίδες" και να κατονομάζεται η πηγή της πληροφορίας...

...η απουσία Αμερικανών cartoonists. Γιατί υπάρχουν πολλοί και με αιχμηρό πολιτικό λόγο. Ο Tim Kreider είναι το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό.

...και αφήνω για το τέλος, αυτό που με χάλασε...εντελώς: Πού είναι οι νέοι Έλληνες δημιουργοί; Δεν υπήρχε κανένας πλην των παλιών γνώριμων αδελφών Βιτάλη και Δερβενιώτη, που να άξιζε μια δημοσίευση; Τόσα και τόσα νέα ταλέντα υπάρχουν εκεί έξω, κύριοι εκδότες. Κι αν κάποτε οι καιροί απαιτούσαν να δώσετε την ευκαιρία στον, τότε πρωτοεμφανιζόμενο, Σπύρο Δερβενιώτη, μήπως σήμερα οφείλετε να ψάξετε αντίστοιχα για τον πολιτικό cartoonist του σήμερα, που περιμένει να τον ανακαλύψουν; Λέω εγώ τώρα...

Συνολικά; Ίσως να "φταίει" το γεγονός ότι μεγάλωσα, ίσως πάλι να είχα ανάγκη μια έκδοση comics με πολιτικό προσανατολισμό, όπως το ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ. Ίσως πάλι, η ίδια η εποχή μας, τελικά, να επαναφέρει την ανάγκη ενός τέτοιου εντύπου. Αν η έκδοση είναι και συνεπής στην κυκλοφορία της, τότε ο γράφοντας συγκαταλέγεται ήδη στους κερδισμένους αναγνώστες της. Ακόμη κι αν δεν διορθωθεί τίποτε από τα πράγματα που με ενόχλησαν...





Grade





Average Grade


reviews archive | email the author | author's profile
back to top




|home|about us|downloads|contact|oldies|events|

The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners.
All Rights Reserved.

This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4
Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+

Get Firefox!
Powered by vi