Writer: Cullen Bunn

Artist: Brian Hurtt

Editor: Randal C. Jarrell

Oni Press

Στην προσπάθεια μου να ξεχάσω την αναστάτωση που το θέαμα των τριών υπέροχων κοριτσιών από τη Ρωσία, προκάλεσε στην ταλαιπωρημένη μου ψυχή το περασμένο Σαββατόβραδο, κατά την προβολή της Eurovision (ναι, θα το παραδεχτώ, έστειλα εφτά μηνύματα από το κινητό μου, μπας και καταφέρω να τις φέρω στην πρώτη θέση, αλλά ηττηθήκαμε από το Σέρβικο "My Immortal", γαμώ το κέρατο μου...) αποφάσισα να επιλέξω κάτι άκρως αντισεξουαλικό για να καλύψω τις αναγνωστικές ανάγκες του weekend μου, στην εξοχή!

Η περίπτωση, λοιπόν, μιας ιστορίας που ο ίδιος της ο συγγραφέας τη χαρακτηρίζει ως διασταύρωση του GODFATHER με το HELLBLAZER, φαντάζει να καλύπτει -τουλάχιστον σε πρώτη φάση- τα προαπαιτούμενα!

Το THE DAMNED είναι η ιστορία του Eddie, ενός καταραμένου μαφιόζου που αναγκάζεται να προσφέρει τις "υπηρεσίες" του σε μια εκ των τριών μεγάλων φαμιλιών της εποχής (η όλη ατμόσφαιρα θυμίζει έντονα την Αμερική της ποτοαπαγόρευσης, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται πουθενά κάτι τέτοιο), με αντάλλαγμα, φυσικά, τη διαγραφή των χρεών του προς αυτή. Μόνο που στην περίπτωση του συγκεκριμένου comic, όταν μιλάμε για φαμίλιες, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι αναφερόμαστε σε φατρίες δαιμόνων, που αναλώνονται στο παράνομο (!!!) εμπόριο ψυχών, ενώ και η λέξη "καταραμένος", που προσδιορίζει τον πρωταγωνιστή μας χρησιμοποιείται εδώ με την... κυριολεκτική της έννοια.

Δε θα αποκαλύψω περισσότερα στοιχεία περί της πλοκής, γιατί απλούστατα, το comic πάσχει από την έλλειψη αυτής! Τα μαφιόζικα κλισέ δίνουν, βλέπετε, το βροντερό παρών τους σε όλη τη διάρκεια του mini series, ενώ η φύση της κατάρας που βασανίζει τον Eddie (και παράλληλα, μοναδικό άξιο λόγου plot point στην όλη ιστορία) είναι και η αιτία που τον καθιστά (όπως ήταν αναμενόμενο, άλλωστε) κεντρικό πρόσωπο αυτής. Τώρα, πώς γίνεται η έλλειψη πρωτοτυπίας να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα σε ένα comic που διατείνεται ότι αποπειράται να συνδυάσει δυο εντελώς διαφορετικά genres (horror και crime-noir), είναι ένα ερώτημα που, μάλλον, μόνο ο συγγραφέας, Cullen Bunn, μπορεί να απαντήσει.

Στο "φάτε μάτια ψάρια", τώρα, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, αφού ο Brian Hurtt (του υπέροχου HARD TIME αλλά και του QUEEN & COUNTRY), δημιουργεί πραγματικά μοναδικούς χαρακτήρες, χρησιμοποιώντας βέβαια λίγο από την "τετράγωνη" αισθητική του μοναδικού Eric Powell, όπως μάλιστα την έχουμε δει, κυρίως, στο (παρεμφερούς, θα έλεγα, νοοτροπίας) GOON. Το αποτέλεσμα, όμως, δικαιολογεί απόλυτα αυτή του την επιλογή, αφού το σκίτσο είναι και το μοναδικό, τελικά, στοιχειό που προσδίδει την αρμόζουσα ατμόσφαιρα στη συγκεκριμένη κυκλοφορία.

Το THE DAMNED, εν ολίγοις, δεν άφησε ακριβώς μια πικρή γεύση στον κομικοφάγο ουρανίσκο μου. Απλά με κράτησε παγερά αδιάφορο καθ’ όλη του τη διάρκεια, κλείνοντας μάλιστα την πλήθους σεναριακών κενών ιστορία με διάσπαρτα αναπάντητα ερωτήματα, που με έκαναν, αφενός, να δυσανασχετήσω για την ενασχόληση μου μαζί του και, αφετέρου, να ξαναθυμηθώ τις αγαπημένες μου Ρωσίδες και να πέσω σε κατάθλιψη για την καταφανή αδικία που υπέστησαν το περασμένο Σαββατόβραδο!

Το παρακάτω video θα μαρτυρά, άλλωστε, για πάντα, του λόγου το αληθές...

SEREBRO - SONG NO.1