Writer: Jeff Parker

Penciller: Juan Santacruz

Inker: Raul Fernandez

Colorist: Impacto Studios' Adriano Lucas

Letterer: Dave Sharpe

Editor: Mark Paniccia

Marvel Comics

Εν αρχή ήν ο τίτλος: 'Ego the Loving Planet'

Θα μπορούσα να κλείσω εδώ το review μου, να χτυπήσω και την βαθμάρα μου και να την κάνω για ύπνο. Εξ' άλλου, το παρόν άρθρο έχει απόλυτα εγωιστικό σκοπό: να πείσει όλους εσάς να διαβάσετε το ενδεχομένως πιο διασκεδαστικό, πρωτότυπο και αφοπλιστικά wrong/γελοίο comic της χρονιάς.

Ego. The LOVING Planet.

Τουτέστιν: Οι Avengers ερευνούν μια σειρά μετεωρολογικών καταστροφών και ανακαλύπτουν την αιτία στην προσέγγιση ενός νέου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, ο οποίος πλησιάζει την Γη και προσπαθεί να μπει στην τροχιά της. Οι Avengers σπεύδουν να αποτρέψουν την ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη μας και ανακαλύπτουν την ταυτότητα του νέου πλανήτη, αποκρυπτογραφώντας την ομιλία του προς την Γη.

Βλέπετε, ο πλανήτης δεν είναι άλλος από τον Ego, τον ζωντανό πλανήτη (the Living Planet), ένα ουράνιο σώμα με νοημοσύνη, φωνή, πρόσωπο και... μούσι! Είχε κέφια απ' ότι φαίνεται ο Kirby στα 60s για να δημιουργήσει ένα τόσο απόκοσμο κοσμικό χαρακτήρα. Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του, ο Jeff Parker αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει τον Ego, όχι πλέον ως απλά ζωντανό πλανήτη, αλλά ως πλανήτη-καμάκι!

Σαν ένας άλλος υπερδιαγαλαξιακός Στάθης Ψάλτης, λοιπόν, ο Ego κάνει τσάρκα στο Ηλιακό μας σύστημα και κοζάρει το φίνο γαλάζιο γκομενάκι με τους σέξυ πόλους, στο τρίτο σκαμπό από τον Ήλιο. Αυτό που επακολουθεί είναι ένας ξεκαρδιστικός καταιγισμός από τετριμμένα pick-up lines βιντεοταινιών των 80s (ο Ego είναι παλιοκορτάκιας) με παράλληλο σχολιασμό/κουτσομπολιό από τους Avengers, που προσπαθούν να αποτρέψουν το απαγορευμένο διαπλανητικό νταραβέρι. Το να ακούσω τον Hulk να φωνάζει "You hear Hulk, stupid planet!? Earth not interested in you! Earth just want to be friends!", είναι μια λυτρωτική στιγμή για μένα σαν Marvel fan. Το φινάλε δεν θα το προδώσω εδώ, αλλά είναι αντίστοιχα ευρηματικό και γελοίο ώστε να κλείσει ικανοποιητικά την ιστορία.

Τα Marvel Adventures υποτίθεται ότι είναι το line της εταιρίας για τους "μικρούς μας φίλους", αλλά στα επιδέξια χέρια του ανερχόμενου Jeff Parker (AGENTS OF ATLAS, X-MEN FIRST CLASS) ο συγκεκριμένος 'παιδικός' τίτλος αναδεικνύεται στο πιο αξιόλογο μηνιαίο Avengers comic. Μην έχοντας δεσμεύσεις με το σύγχρονο continuity, φιλοξενεί την απόλυτα heavy-hitter, all-star ομάδα Avengers, με τους Captain America, Iron-Man, Spider-Man, Wolverine, Storm, Hulk και Giant Girl/Janet Van Dyne - και δεν παλεύουν μεταξύ τους σε ατελείωτα και ανούσια crossovers! Αντίθετα, κάθε τεύχος περιέχει μια αυτοτελή ιστορία με κλασικούς αντιπάλους από το παρελθόν της εταιρίας, με φρέσκιες και τολμηρές προσεγγίσεις, με κύριο γνώμονα να προσφέρει μια διασκεδαστική ιστορία. Αναφορικά, σε προηγούμενο τεύχος είχε μεταμορφώσει όλο το cast σε MODOKs, με πιο ξεχωριστή την ιδιαίτερα κλασάτη MODOK-Storm.

Παρά το άκαιρο marketing και την ανύπαρκτη διαφήμιση, o τίτλος δεν είναι παιδικός, αλλά έχει αυτά τα κλασσικά συστατικά των παλιών καλών τίτλων της εταιρίας, που τους έκαναν προσβάσιμους για όλες τις ηλικίες, καθώς κάθε αναγνώστης έχει κάτι διαφορετικό να αποκομίσει από την ιστορία. Για να το πω πιο ξεκάθαρα, o Parker φέρνει σε πέρας την αποστολή που είχε αναλάβει κάποτε το Ultimate Universe, πριν καταλήξει μια πιο "edgy" απεικόνιση του κανονικού continuity, με εξίσου (ή και περισσότερο) πυκνές και μπερδεμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των τίτλων.

Για να μην παραφουσκώνω τα πανιά, βέβαια, ο τελικός βαθμός που δίνω δεν αντανακλά την καλλιτεχνική ποιότητα και την συγγραφική δεξιοτεχνία, αλλά απλά την φρεσκάδα και το fun του θέματος. O Juan Santacruz είναι απλά ικανός ως σκιτσογράφος, χωρίς να κάνει ιδιαίτερα θετική ούτε αρνητική εντύπωση. Οι χαρακτήρες αυτοσαρκάζονται και σαρκάζουν την comics επικαιρότητα (καθώς πετούν στο διάστημα, οι Avengers καθησυχάζουν τον Dr Banner: "oh please, Bruce, that's just silly. Like we would ever throw Hulk into space..."), αλλά λόγω της μορφής της σειράς, δεν επιτρέπεται να εξελιχθούν μέσα στην ιστορία και να δείξουν πάνω από δυσδιάστατα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους. Βρίσκονται στην ιστορία ως φορείς της δράσης και των χιουμοριστικών ατακών. Σε κάποιους τίτλους "απόδρασης", όμως, αυτό είναι αρκετό.