Writer/Artist: Τάσος Ζαφειριάδης

Ένατη Διάσταση

Αντίθετα με όσα λέγονται, ο ΚΥΡ ΚΟΝΓΚ δεν είναι το συγκλονιστικό χρονικό μιας ενηλικίωσης σε ένα δύσκολο μεταπολεμικό αστικό τοπίο (αν και τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί να είναι και αυτό...). Δεν είναι μια μελέτη για το ρόλο της Ενωμένης Ευρώπης στη διάδοση του πολιτισμού των Μάγιας στη χώρα μας. Δεν είναι καν μια ακόμη αριθμητική μέθοδος για την επίλυση μη γραμμικών διαφορικών εξισώσεων. Ο ΚΥΡ ΚΟΝΓΚ (έτσι ονομαζόταν, by the way, και ο γείτονας που έμενε στον τρίτο και πέθανε πρόσφατα, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει) είναι η νέα έκδοση της Ένατης Διάστασης που έσκασε μύτη στο φεστιβάλ της ΒΑΒΕΛ (διαβάστε την συγκλονιστική αλλά και αρκετά γλυκανάλατη ανταπόκριση του υπογράφοντος εδώ) και όπου συγκεντρώνονται comics του Τάσου Ζαφειριάδη (ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΠΙΦ ΚΑΙ ΣΠΑΦ).

Αποτελεί μια συλλογή από ιστορίες παλιότερα δημοσιευμένες (μεταξύ 2002 και 2006), σε διάφορα έντυπα, με μεγάλες διαφορές μεταξύ τους στο ύφος. Προφανώς, σε πολλά σημεία είναι άνισο, έχοντας τα καλά και τα πιο... μέτρια σημεία του, αλλά αποτελεί ένα καλό δείγμα γραφής για να πάρει κανείς μια ιδέα για το ποιος είναι ο δημιουργός.

Στα πολύ θετικά στοιχεία πρέπει να βάλουμε την ικανότητα του δημιουργού να εναλλάσσει το ύφος του, τόσο σχεδιαστικά όσο και συγγραφικά, σε τέτοιο βαθμό, που πολλές φορές φαίνεται απίστευτο ότι το σύνολο των comics αυτής της έκδοσης είναι δημιούργημα ενός και μόνο ατόμου. Αυτή η ικανότητα ευθύνεται, πιθανότατα, και για το γεγονός ότι το συγκεκριμένο comic μου φέρνει αρκετά στο μυαλό τον Γιώργο Τσούκη και συγκεκριμένα τις ΠΑΛΙΟΔΟΥΛΕΙΕΣ. Το κυρίαρχο, πάντως, στοιχείο του comic είναι το σουρεαλιστικό χιούμορ του δημιουργού (με αρκετές αναφορές και "δάνεια" από Monty Python).

Κάπου εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση (ολίγον άσχετη, αλλά...). Για ποιόν ακριβώς λόγο οι Έλληνες δημιουργοί επιμένουν τόσο πολύ στο να χρησιμοποιούν και τα κανονικά τους ονόματα αλλά και ψευδώνυμα. Πιστέψτε με, ο Τάσος Ζαφειριάδης ("ΤΑΖ") δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Ο Τασος Μαραγκός είναι ο "TasMar", ο Ευάγγελος Ανδριτσόπουλος, "Evan", ο Γιώργος Τσούκης, "Trashman" κ.ο.κ.. Δε λέω, και ο Moebius χρησιμοποιούσε συχνότατα και το Jean Giraud, αλλά αυτό επειδή ουσιαστικά είχε δυο ξεχωριστές "προσωπικότητες" που έβγαζε στο χαρτί (παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο όποιος παραλληλισμός του Moebius με οποιονδήποτε Έλληνα δημιουργό είναι σχεδόν ιεροσυλία). Σε κάποιες περιπτώσεις, βεβαίως, υποθέτω πως θα υπάρχει σοβαρός λόγος για αυτή τη "διπλή ονομασία", αλλά προσωπικά, μου είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσω την ελληνική σκηνή comics (ειδικά δεδομένου του πόσο πολλούς δημιουργούς έχουμε που εμφανίζονται για λίγες σελίδες μόνο και δεν ξαναδίνουν σημεία ζωής), όταν και αυτοί που έχουν μια διαρκή παρουσία αλλάζουν τον τρόπο που υπογράφουν τα comics τους (φταίει και το κακό μου μνημονικό, βεβαίως, αλλά για αυτό θα γκρινιάξω μια άλλη φορά).

Επιστρέφοντας στο προκείμενο, πάντως, πιστεύω πως ο ΚΥΡ ΚΟΝΓΚ είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες των τελευταίων δύο-τριών ετών (προφανώς μιλάω μόνο για ελληνικά comics - μην τρελαινόμαστε!). Αν θέλετε να διαβάσετε κάτι πραγματικά αστείο, προτείνω σίγουρα να αναζητήσετε τον ΚΥΡ ΚΟΝΓΚ. (Γιατί αλλιώς μπορεί να σας αναζητήσει αυτός...)