Geeks like us...

...have a hard time! Η ζωή είναι δύσκολη για πάσης φύσεως geeks, είτε αυτοί είναι otaku, είτε είναι πωρωμένοι με δυτικά comics, video games, παράξενα βιβλία, whatever. Εδώ να κάνω μία παρατήρηση πάνω σε ένα γράμμα του ANIME INSIDER #22. Εκεί κάποιος αναγνώστης παρατήρησε ότι η λέξη «otaku» έχει αρνητικό περιεχόμενο σχετικά με άτομα που πωρώνονται μονομανώς με κάτι και γενικά δεν προσφέρουν κάτι ουσιώδες στην κοινωνία. Ο Zac Bertschy του INSIDER απάντησε ότι αυτό δεν είναι ακριβές και ότι η αμερικανική κουλτούρα (ποιος ήρθε;!) έχοντας υιοθετήσει τη λέξη(!), της έχει δώσει το νόημα του φανατικού των manga, anime και σχετικών με αυτά προϊόντων. Η αλήθεια είναι ότι αμφότεροι έχουν σε κάποιο βαθμό άδικο διότι: 1. Η λέξη πράγματι σημαίνει ο «μονομανώς ασχολούμενος με κάτι και γενικά χαμερπής και μη προσφέρων κάτι ουσιώδες στην κοινωνία» στα Ιαπωνικά, αλλά ενώ η λέξη αρχικά δημιουργήθηκε για το manga culture (ή σύμφωνα με κάποιους δημιουργούς με το «visual culture», όπως θα δούμε παρακάτω), έχει καταλήξει να προσάπτεται σε οποιαδήποτε μανία και όχι κατ' ανάγκη με κακό περιεχόμενο. Για παράδειγμα γνωρίζω ότι υπάρχουν οι «ofuro otaku», οι οποίοι είναι άνθρωποι που θέλουν να δοκιμάζουν διαφορετικά είδη μπάνιων! Σίγουρα δεν είναι κάτι το αξιόμεμπτο (ειδικά δεδομένης της μανίας καθαριότητας των Ιαπώνων. 2. Θα συμφωνήσω με τον Bertschy ότι η γλώσσα είναι κάτι ζωντανό και εξελισσόμενο, με τη δυνατότητα να αλλάζει τα νοήματά της ανάλογα με την εποχή (βλέπε από manga: «ευτράπελες εικόνες» τον 17ο-18ο αιώνα σε manga: «comics» σήμερα). Ωστόσο, δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του κάθε άσχετου (και συχνά ιαπωνικά αμόρφωτου) fanboy που θέλει να είναι cool πιπιλώντας μια και μόνο ιαπωνική λέξη, να μεταβάλλει το νόημά της. Περαιτέρω, μια γλώσσα μπορεί να υιοθετήσει και να αφομοιώσει ξένες λέξεις και με τον καιρό (100 ίσως 200 χρόνια) να αλλάξει τα νοήματά τους ή να μεταβάλλει τη σημασία των δικών της, αλλά η χρήση μιας λέξης άλλης γλώσσας (ούτε κατά διάνοια κοντινής στα Αμερικανικά Αγγλικά) ως κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά σημαίνει, επειδή κάποιοι ηλίθιοι νομίζουν ότι έτσι «ιαπωνίζουν» τα τελευταία 10-15 χρόνια, είναι άλλο ένα δείγμα της «αμερικανικής κουλτούρας». «Otaku» σήμερα σημαίνει «πωρωμένος» με το οτιδήποτε (με τη σύγχρονη ελληνική σημασία).

Τώρα που το έβγαλα αυτό από το σύστημά μου, γιατί είπα ότι «geeks have a hard time»: πέρα από δημοφιλείς παρανοήσεις (καθώς και εχθρικές ματιές από αυτούς που μας ονόμασαν geeks in the first place) του ανωτέρω είδους, τι κοινό και πάρα πολύ βασικό έχουμε όλοι εμείς; Στίβες comics, κούτες ηλεκτρονικά παιχνίδια, τόμους ολόκληρους από fantasy βιβλία (Science Fiction, Epic Fantasy, Horror, απ' όλα τρώμε), φιγούρες και αγαλματίδια των ηρών μας, κάρτες, DVD και λοιπά και λοιπά. Τι ΔΕΝ έχουμε; ΧΩΡΟ! Όπως καταλαβαίνετε, επιχείρησα ένα σύντομο συμμάζεμα της συλλογής μου από τα ανωτέρω (manga και μη) και βρέθηκα προ απελπισίας. Ωστόσο έτσι μου δόθηκε η ιδέα όλη η σημερινή στήλη να είναι αφιερωμένη σε εμάς και εσάς, την φιλική κοινότητα των geeks (μη νιώθετε προσβεβλημένοι, το λέω φιλικότατα από βάθος καρδίας και... με την καλή έννοια!).

Πριν προχωρήσω ωστόσο, να ολοκληρώσω μια υποχρέωση από παλαιότερη στήλη, όπου είχα κάνει review το OST του HELLSING. Συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ωστόσο κάνει αναφορά στο ίδιο το manga ή το anime και μια και την προηγούμενη φορά έβαλα τον D να «δείρει» τον Alucard, ας ξεπληρώσω την προσβολή (όχι που θα αφήσω τον Δημήτρη Σακαρίδη, όσο φίλος και να είναι και να τον εκτιμώ, να φθείρει την υπόληψη του SHINJUKU EXPRESS κάνοντας reviews σε manga που φαινομενικά έχω αγνοήσει - τ' ακούς ρε;)

HELLSING: Βρισκόμαστε στο σύγχρονο Λονδίνο (πιθανώς γύρω στο 2000 όταν ξεκινάει η ιστορία μας), στην εποχή της λογικής και της ανάπτυξης και άλλα τινά. Ναι καλά - MONSTERS WALK THE STREETS! Μαζί με τα τέρατα που έχουν επιβιώσει στις Λονδρέζικες νύχτες, έχουν επιζήσει και οι κυνηγοί τους, το Hellsing Agency, με επικεφαλής την Integra Fairbrook Wingates Hellsing, απόγονο του διάσημου Abraham van Hellsing, ο οποίος ηγήθηκε της νικηφόρου μάχης ενάντια στον Κόμη Δράκουλα. Μήπως... δεν έγινε ακριβώς έτσι; Διότι τότε ποιος είναι ο μυστηριώδης βρικόλακας Alucard (αναγραμματισμός του Dracula), ο οποίος χλευάζει τους νεαρούς βρικόλακες που του επιτίθενται, δείχνοντάς τους «πώς αληθινά μάχεται ένα τέρας»; Το μυστήριο είναι ότι αναφέρεται στην Integra ως αφέντρα του και αυτό αφήνει απορίες οι οποίες ξεδιαλύνονται σταδιακά (ειδικά όταν παλουκώνει στην έξοδο ενός ξενοδοχείου γύρω στα 20 άτομα μέσα σε λίγα λεπτά).

Η ιστορία ξεκινάει αρχικά δείχνοντας διάφορες υποθέσεις που αναλαμβάνει το Hellsing Agency, φαινομενικά συνδεδεμένες από ένα μόνο γεγονός: οι βρικόλακες που αντιμετωπίζουν είναι «τεχνητοί», δημιουργημένοι και καθοδηγούμενοι από ένα μικροτσίπ. Στην πρώτη δε υπόθεση που παρουσιάζεται, εν μέσω της μάχης του Alucard με ένα τέτοιο πλάσμα, βρίσκεται η νεαρή αστυνομικός Seras Victoria. Έχοντας αναγκαστεί να ξανασκοτώσει τους ήδη νεκρούς συντρόφους της που έχουν γίνει ghouls, παύει να νοιάζεται για τον εαυτό της και αφήνεται στα χέρια του Alucard. «Κορίτσι, είσαι παρθένα;» είναι το τελευταίο πράγμα που ακούει η Seras σαν άνθρωπος και μετά ξυπνάει με το αίμα του Alucard μέσα της, ανάμεσα στα παιδιά της νύχτας. Από εκεί και πέρα η υπόθεση αρχίζει να ξετυλίγεται και σιγά-σιγά να αποκαλύπτεται ποιος ευθύνεται για τους τεχνητούς βρικόλακες. Σύντομα, οι πολλαπλές ανατροπές και εξελίξεις οδηγούν σε απίστευτα και αιματηρά γεγονότα που περιλαμβάνουν τη μυστηριώδη οργάνωση Millenium και το Letztes Bataillon αλλά τα spoilers σταματούν εδώ (αν διαβάσετε το KETTOU της προηγούμενης στήλης θα καταλάβετε μερικά πράγματα ακόμα αν το επιθυμείτε.) Το σχέδιο είναι άγριο, φρενετικό, σκοτεινό και εν ολίγοις τέλειο για αυτό που προσπαθεί να μας παρουσιάσει ο δημιουργός Kouta Hirano. Έχουν κυκλοφορήσει οι 6 πρώτοι τόμοι από την Dark Horse.

Πίσω στο θέμα μας όμως για εμάς τους geeks και ακόμα περισσότερο για τους «visual culture otaku». Αν αναρωτιέστε αν είστε ένας από εμάς, ή πόσο προχωρημένη είναι η κατάστασή σας καταρχήν μπορείτε να απευθυνθείτε στο...

COMIC PARTY: Τόσο το manga, όσο και το anime περιστρέφονται γύρω από μια ομάδα νεαρών doujn (ανεξάρτητοι δημιουργοί manga, «φανζινάδες» σε εμάς τρόπο τινά) οι οποίοι κάνουν προσπάθειες να εκδώσουν για πρώτη φορά τη δουλειά τους στον κόσμο των mangaka και κυρίως των manga festivals. Απαραίτητο ανάγνωσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ασχοληθεί ερασιτεχνικά ή έστω ανεξάρτητα με τον χώρο των κόμικς, πόσο μάλλον των manga. Η ανθολογία αυτή, η οποία και η ίδια συνετέθη από doujin, περιγράφει τις περιπέτειες και κωμικές καταστάσεις αυτής της παρέας νεαρών ανθρώπων, καθώς προσπαθούν να προλάβουν προθεσμίες, να οργανώσουν τη δουλειά τους και να κάνουν το ντεμπούτο τους. Μια εξαιρετική δουλειά που εκθέτει, μέσω ενός υπερβολικού και ξεκαρδιστικού ημιαυτοβιογραφικού πρίσματος, τον κόσμο των otaku.

Στο anime η ιστορία περιστρέφεται κυρίως γύρω από τον Kazuki, ο οποίος κάνει την προσπάθεια αυτή για πρώτη φορά, υπό τα υποτιμητικά βλέμματα της παιδικής του φίλης Mizuki και την παρότρυνση μιας νέας φίλης, υπεύθυνης για τη δημιουργία του doujinshi του HEART BEAT (τα doujinshi είναι είτε artbooks, είτε manga με πρωτότυπο artwork και ιστορίες βασισμένες σε χαρακτήρες από υπάρχοντα manga). Το HEART BEAT είναι υπαρκτό manga και μάλιστα έγινε anime περίπου 12 επεισοδίων με τίτλο TO HEART πριν από μερικά χρόνια. Βεβαίως το πρίσμα είναι λίγο εξιδανικευμένο, παρουσιάζοντας ελάχιστα παραδείγματα από αυτά που χαρακτηρίζουν τους παρόντες σε conventions και δίνοντας βασικά την όμορφη εικόνα τέτοιων ατόμων και διοργανώσεων. Ωστόσο, οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται, από τον δημιουργό, μέχρι τους φανατικούς θαυμαστές και ακόμα την τυπογράφο, είναι ένας πρώτος μπούσουλας για το geekdom. Αν είστε geek τα επίπεδα του COMIC PARTY, είστε σχεδόν φυσιολογικοί άνθρωποι.

Ποιο είναι το επόμενο στάδιο; Μα, φυσικά το cosplay (δείτε παλαιότερο installment)! Αν φτιάχνετε ή αγοράζετε κοστούμια από αγαπημένους manga, anime και video-game χαρακτήρες και ακόμα περισσότερο, ντύνεστε ως τέτοιοι σε κάθε ευκαιρία (το Halloween και οι Απόκριες δεν μετράνε), τότε είστε ακόμα υψηλότερα στην ιεραρχία του otakισμού. Ενώ είναι σίγουρο ότι για εσάς αυτό είναι απόλαυση, ακόμα και αυτοί που σας κοιτούν περίεργα είναι σίγουρο ότι πιθανόν να το εκτιμούν δεόντως σε κάποιο βαθμό (εξαρτάται και από το sex appeal σας βέβαια). Μεταξύ μας, θέλει μεγάλη ποσότητα otakισμού για να κάνει κανείς ό,τι και η Jan Kurotaki, πιθανώς η διασημότερη cosplayer στο εξωτερικό και εμφανιζόμενη με διαφορετική φορεσιά (φτιαγμένη από την ίδια) κάθε μήνα στο NEWTYPE. Δεν ακούω όμως κανέναν να παραπονιέται...

Ως Helena και Kasumi από το παιχνίδι DEAD OR ALIVE

Αντε και ως εδώ καλά. Τα επόμενα στάδια σας βάζουν πια στην κορυφή του βασιλείου των geeks και αρκεί να έχετε αρκετούς φίλους σαν εσάς ή μεγάλες δυνατότητες στο να αγνοείτε αυτούς που σας κοιτούν από παραξενεμένοι μέχρι έντρομοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που αναφέρω είναι η Miyuki από το MIYUKI-CHAN IN WONDERLAND των CLAMP. Πρόκειται για μια σειρά από σύντομες ιστορίες, όπου η ηρωίδα κοιμάται και κάθε φορά βρίσκει τον εαυτό της σε έναν κόσμο (των CLAMP συνήθως) από διαφορετικό της hobby: manga, anime, video-games, επιτραπέζια και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας, όπου με το χαρακτηριστικό χιούμορ των CLAMP όλοι οι χαρακτήρες που συναντάει είναι θηλυκοί και... σεξουαλικά διακείμενοι απέναντί της! Αν λοιπόν κοιμάστε και ξυπνάτε έντρομοι διότι πολεμούσατε τον Alucard ή σας έκανε σεξουαλικά υπονοούμενα κάποιος bishounen ή η Sailor Moon, μπορείτε να αρχίσετε να ανησυχείτε (ή να είστε περήφανοι - ανάλογα τον άνθρωπο...)

Έτσι φτάνουμε στο αποκορύφωμα του otakικού βασιλείου, το οποίο παρουσιάζεται περίτρανα στο σημερινό...

REVIEW: GENSHIKEN

Κατ’ αρχήν, τι σημαίνει «Genshiken»; Είναι συντομογραφία του Gendai Shikaku-bunka Kenkyuukai, ήτοι «Society for the Study of Modern Visual Culture» στο οποίο αναφέρομαι από την αρχή της στήλης. Ο Kanji Sasahara είναι πρωτοετής στο πανεπιστήμιο και πολύ συνεσταλμένος, οπότε σκέπτεται να συμμετάσχει σε κάποιο όμιλο ενδιαφερόντων. Η σύντομη αναζήτησή του τον οδηγεί σε μια σχετικά απομονωμένη αίθουσα όπου στεγάζεται το Genshiken και μετά από μια σύντομη δοκιμασία ένα αγνοία του, γίνεται δεκτός.

Τα μέλη αρχικά είναι ο Harunobu Madarame, λεπτός σαν σκελετός, ο απόλυτος otaku και μέγιστος θιασώτης του otaku-culture. μετά έχουμε τον τεράστιο Mitsunori, ο οποίος είναι υπέρβαρος, ντύνεται με φαρδιά ρούχα και τραυλίζει ελαφρώς, όντας ο ντροπαλότερος από όλη την παρέα. Ο πιο φυσιολογικός είναι ίσως ο αξύριστος, κοντός και μυώδης Tanaka, ο αδιαμφισβήτητος κύριος των κατασκευών (μοντέλα από mecha, συναρμολογούμενα αγαλματίδια, props, you name it) και δημιουργός κοστουμιών για cosplay. Είναι ευχάριστος και πάντα άπταιστα ευγενικός. Όταν ο Sasahara φτάνει, βρίσκει εκεί άλλον έναν πρωτοετή που μόλις έχει γραφτεί στον όμιλο, ο οποίος είναι και το μοναδικό bishounen της σειράς, τον Makoto Kousaka. Αν δεν μιλήσει κανείς αρκετή ώρα μαζί του, η συμπεριφορά, το ντύσιμο και η όλη του εμφάνιση δεν προδίδουν ότι είναι ίσως το μεγαλύτερο geek του Genshiken. Τέλος έχουμε τις δύο γυναίκες της σειράς, την Saki Kasukabe, η οποία βρίσκεται αρχικά στο Genshiken μόνο επειδή έχει τρελές κα...λες με τον Kousaka και την κατά πολύ συμπαθέστερη (και μελαχρινή) Konoka Ohno, την απόλυτη cosplayer. Ντροπαλή και συνεσταλμένη, όταν φοράει το κοστούμι (που συνήθως ετοιμάζει ο Tanaka), λάμπει ολόκληρη και ποζάρει αδιαμαρτύρητα για το φακό.

Kousaka και Kasukabe

Ενώ το COMIC PARTY ουσιαστικά είναι μια χιουμοριστική παρουσίαση του κόσμου των otaku, το Genshiken είναι σχεδόν αναπαραγωγή της πραγματικότητας, δείχνοντας τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της παρέας και την εικόνα που έχουν οι άλλοι για αυτούς (μέσα από τα μάτια της επιθετικής Saki). Πηγαίνουν σε conventions, κάνουν ψώνια στην Akihabara (Μέκκα των otaku) και σιγά-σιγά αναπτύσσουν αληθινά ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ τους, εκκινώντας από το κοινό τους ενδιαφέρον και καταλήγοντας σε μια δεμένη παρέα με κοινή τρέλα. Είναι ένα εξαιρετικό anime με πολύ χιούμορ, εξαιρετικό ενδιαφέρον για τις σχεδιαστικές ιδιομορφίες των χαρακτήρων, την ανάδειξη των αρνητικών του otaku culture και... ο απόλυτος οδηγός του geekdom. Αν συγκεντρώνετε όλα τα στοιχεία των Genshiken, είστε στην κορυφή της κοινωνίας των otaku και μπορείτε (;) να είστε περήφανοι. Έχει βασιστεί στο manga του Kio Shimoku, το οποίο βεβαίως θα κάνω review μόλις το διαβάσω (εκδόσεις Del Rey).

Υ.Γ. Αν ΔΕΝ σας φτάνουν αυτά για οδηγό στο βασίλειο των geeks, δοκιμάστε και το MEGATOKYO του Rory Gallagher, από την Dark Horse.

Αυτά λοιπόν για σήμερα,
Geeks Unite!
Bakuma-dono

...και στο pin-up, η Konoka Ohno. Ai Caramba!