Toshyokan: Season of Madness

Ποικιλοτρόπως και δίχως περαιτέρω εξηγήσεις, αυτή είναι η εποχή, το κλουβί και άλλα συναφή, "με τις τρελές". Δείξτε υπομονή μαζί μου αν αρχίσω να παρεκτρέπομαι, είναι παρεπόμενο της καθημερινότητάς μου. Τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ δίχως λόγο (οξύμωρον, hehe), θα ήθελα, καταρχήν, να επιστήσω την προσοχή σας στην γκάφα της προηγούμενης εβδομάδας, κυριότερα στο feature σχετικά με τη συναυλία των Blood. Θυμάστε που έλεγα ότι ο βαμπιροειδής και απολίτιστος μπασίστας ήταν ο Kaede και ο τύπος ντυμένος κοπελίτσα με την κιθάρα ο Kiwamu; Ε, γράψτε λάθος, στην πραγματικότητα είναι ανάποδα. Ο Kaede ήταν ντυμένος σαν κυρία με τας καμελίας και το λάθος μου είναι απαράδεκτο διότι το Kaede είναι κατά κανόνα γυναικείο ιαπωνικό όνομα και έπρεπε να το είχα καταλάβει (καλά, αφήνω τις εμφανέστατες 4 χορδές στην φωτογραφία, αλλά τέλος πάντων). Ευτυχώς, τον Fu-Ki τον πέτυχα (1 στα 3, yaaay). Εν πάση περιπτώσει, ας ελπίσουμε ότι όλη αυτή η ιστορία θα αποτελέσει ένα προηγούμενο προς επανάληψη, όπως έγινε με το COMICDOM CON (ας ευλογούμε και τα γένια μας, μια και τα έχουμε, και φτου! -sorry, σας πέτυχα;- να μη μας βασκάνω!). Προχωράμε λοιπόν στο κάπως φτωχό...

Shinjuku Stalker

...φτωχό, διότι δεν έχω προλάβει ακόμα να ενημερωθώ εκτενώς για τα γεγονότα του Νοεμβρίου, συγκεκριμένα. Είναι από εκείνες τις φορές που πέφτει column πριν από το καθιερωμένο μου round στο κέντρο.

- Έχετε το νου σας για πιθανό επερχόμενο license του ARCANA, από τη δημιουργό του ANNE FREAKS, Yua Kotegawa. Είναι μια στροφή σε ιστορία με περισσότερο χιουμοριστικά στοιχεία, καθώς ακολουθούμε τους Murakami και Nakabayashi στις έρευνές τους αναφορικά με την Maki. Η Maki είναι μια νεαρή αμνησιακή η οποία μπορεί και επικοινωνεί με τα πνεύματα των νεκρών, συνεισφέροντας στην επίλυση πολλών αστυνομικών υποθέσεων. Αυτό, όμως, δεν είναι ακριβώς ότι ονειρευόταν για τη ζωή της και οι ντετέκτιβ σύντομα θα ανακαλύψουν πως δεν είναι η μόνη με τέτοιες δυνάμεις.

- Κυκλοφορεί το one-shot LINE, επίσης της Yua Kotegawa, όπου εξιστορείται η ανατριχιαστική περιπέτεια που αναγκάζεται να ζήσει η Chiko Kakizaki, εξαιτίας της εντιμότητάς της. Όταν βρίσκει ένα κινητό αφημένο στο μετρό, το παίρνει, με σκοπό να το παραδώσει στην αστυνομία. Τότε, δέχεται ένα τηλεφώνημα, κατά το οποίο λαμβάνει οδηγίες να μεταβεί σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, όπου υποτίθεται πως κάποιος θα αυτοκτονήσει. Έχοντας γίνει μάρτυρας δύο φρικτών θανάτων, συνειδητοποιεί ότι η φωνή στο τηλέφωνο δεν αστειεύεται. Έτσι, ξεκινάει έναν αγώνα δρόμου, μαζί με τη φίλη (ή το φίλο, δεν είναι σαφές) της, Bando, προκειμένου να αποτρέψει τις απανωτές αυτές αυτοκτονίες. Ποιός είναι, όμως, ο μυστηριώδης πληροφοριοδότης και πόσο ακόμη θα αντέξει η Chiko; Διαβάστε το για να μάθετε!

- Κυκλοφορεί, επίσης, το πρώτο volume του CAIN SAGA (VIZ), με τίτλο "Forgotten Juliet", όπου εξιστορούνται οι πρώτες περιπέτειες και τα μυστήρια που επιλύει ο εκκεντρικός νεαρός Κόμης Cain Hargreave, στη Βικτοριανή Αγγλία. Περισσότερα στο σημερινό Bookworm! Στο μεταξύ, αναμένουμε το δεύτερο τόμο, "The Sound of a Boy Hatching".

- Τέλος, από την Tokyopop, για τους fans του magical romance, αναμένουμε το SOMEDAY'S DREAMERS: SPELLBOUND, τη δεύτερη σειρά υπό τον ίδιο τίτλο (από τους Norie Yamada και Kumichi Yoshizuki), όπου περιγράφονται οι περιπέτειες της νεαρής μάγισσας Nami. Είναι 18 ετών και θέλει να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της για να βοηθάει τους πάντες... εκτός από τον εαυτό της! Όταν συναντήσει τον φαινομενικά τραχύ Ryutaro, αρχίζουν να πετάγονται σπίθες, κυριολεκτικά και μη! Πρόκειται για μια κλασσική coming-of-age ιστορία, μεταξύ δύο νεαρών ανθρώπων με διαφορετικά προβλήματα, διανθισμένη με το υπερφυσικό στοιχείο των μαγικών δυνάμεων, οι οποίες, ωστόσο, είναι ένα αποδεκτό κομμάτι του κόσμου.

Ξέρετε Ότι...;

...sadly, ο συγγραφέας των βιβλίων στα οποία βασίστηκε τόσο το anime, όσο και το manga του TRINITY BLOOD, Sunao Yoshida, πέθανε το 2004; Δυστυχώς δεν είναι fun trivia, αλλά παραμένει κάτι που πρέπει να γίνει γνωστό, δεδομένης της επιτυχίας του έργου του, τόσο στην Ιαπωνία, όσο πλέον και στη Δύση.

Akiba Records

They're baaaaack! Λοιπόν, έχουμε και λέμε, επί τροχάδην, διότι το Akiba, μετά από καιρό απουσίας, είναι φορτωμένο. Ξεκινάμε με το playlist (ναι, κατέβασα τραγούδια μετά από τόσο καιρό):

01_Basilisk_Kouga Ninpou Chou (TV ED)
02_Basilisk_Wild Eyes (TV OP)
03_Trinity Blood_Kreshnik 02
04_Death Note_The World
05_Saint Seiya_Pegasus Fantasy (TV OP) (Actually. είναι ωραίο τραγουδάκι ακόμα και στη non-Blood εκδοχή του, for you shounen fans out there)
06_Avenger_Gesshouku Grand Guignol (TV OP)
07_Tsubasa Chronicles_Break the Sword of Justice
08_Tsubasa Chronicles_Believe
09_Anathema_Parisienne Moonlight (for melancholy and depression's sake)

V.I.P.: Blood

Οι Blood κατάγονται από την Osaka της Ιαπωνίας (το οποίο εμένα μου φαίνεται ιδιαίτερα αστείο, έως και οξύμωρο και όσοι έχετε δει AZUMANGA DAIOH! θα με καταλάβετε) και σχηματίστηκαν το 2002. Για όσους είδαν τις φωτογραφίες την προηγούμενη φορά, διαβάσανε τα συνοδευτικά σχόλια και γενικά, με παρακολουθούν (με παρακολουθούν βεβαίως-βεβαίως!), η λέξη visual-kei δεν θα φαντάζει ξένη. Οι Blood, εξ' αρχής και σε όλη τη γραμμή, ακολουθούν αυτή την προσέγγιση, με θέματα που βασίζονται κυρίως στο ρομαντικό, βικτοριανό και gothic horror μοτίβο. Πατάνε πολύ στον ερμαφροδιτισμό (ενδυματολογικό or otherwise) των μελών τους και αυτό τους έχει καταστήσει ιδιαίτερα δημοφιλείς στο γυναικείο κοινό.

Έκαναν το ντεμπούτο τους με το single BLOODTYPE, το οποίο έτυχε ενθουσιώδους αποδοχής στην Ιαπωνία (πιθανώς γεμίζοντας, εν μέρει, το κενό που άφησαν οι Malice Mizer), ενώ το 2004-2005 κάνανε την πρώτη τους περιοδεία με τίτλο "Les Fleurs du Mal", τίτλος εμπνευσμένος από το έργο του Charles Beaudelaire. H δεύτερη περιοδεία τους, ευρωπαϊκή αυτή τη φορά, έχει τον τίτλο "Les Fleurs du Mal 2", το οποίο δείχνει και τη γενικότερη στροφή στη θεματολογία τους, εμπνευσμένη από τα θέματα που ανέφερα παραπάνω, αλλά αντλώντας περισσότερο από τη γαλλική λογοτεχνία της περιόδου. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα albums τους είναι το DOMESTIC, με ποικιλία ήχων και τεχνοτροπιών, το οποίο και σας προτείνω.

Έτσι, η σύγχρονη ιαπωνική μουσική παιδεία της Ελλάδας ξεκίνησε με τα άνθη του κακού... Αναρωτιέμαι ποιοι θα μας τιμήσουν με τα σταφύλια της οργής...!

R.I.P.: Hide Part I

Στις 2 Μαΐου του 1998 η Ιαπωνία (και όχι μόνο) σοκαρίστηκε από το θάνατο ενός ζωντανού θρύλου, πρώην τότε frontman των X-Japan, Hide ("Χίντε"). Βρέθηκε νεκρός από ασφυξία, κρεμασμένος με μια πετσέτα από το πόμολο της πόρτας, στο διαμέρισμά του (μη γελάτε καθόλου, είναι απόλυτα εφικτό). Οι φήμες οργίασαν: φόνος, δολοφονία, κάτι άλλο... Η αλήθεια είναι μάλλον πολύ πιο θλιβερή, αλλά ας μην πάμε κατευθείαν εκεί. Ποιός ήταν ο Hide; Για αυτό θέλω να σας πω μερικά λόγια σήμερα.

Ο Hideto Matsumoto γεννήθηκε το1964 στο Kanagawa. Στο Λύκειο, δημιούργησε το πρώτο του heavy metal συγκρότημα, τους Saber Tiger, με τους οποίους έπαιζε μόνο ζωντανά και μάλιστα δημόσια, στο δρόμο. Ωστόσο, πολλές διαφωνίες και συγκρούσεις μεταξύ των μελών, οδήγησαν σύντομα σε διάλυση της μπάντας (παρεμπιπτόντως, η μπάντα ανασυνετέθη με άλλα μέλη και υπάρχει ακόμη σήμερα). Όταν η μπάντα διαλύθηκε, ο Hide αποφάσισε να σπουδάσει σε costume school (το οποίο δεν είμαι βέβαιος τι είναι, αλλά αν κρίνω από τα θρυλικά cosplay του...) και λίγο πριν αποφοιτήσει, δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Yoshiki των X-Japan, με μια πρόταση να συμμετάσχει στο σχήμα. Τότε ξεκίνησε και η ανοδική του πορεία, για την οποία όμως θα πούμε περισσότερα την επόμενη φορά.

Bookworm

DEATH NOTE VOL. 1: Εδώ είμαστε... Όπως το είχα υποσχεθεί στο Toshyokan: Further Reading - 20/10/06, σήμερα θα μιλήσουμε για το λίαν δημοφιλές πόνημα των Tsugumi Ohba (story) και Takeshi Obata (artwork - πιθανότατα τον θυμάστε από το HIKARU NO GO). Το DEATH NOTE εξελίσσεται σε φαινόμενο, καθότι, εκτός από το manga -που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο SHOUNEN JUMP και έπειτα σε τόμους- εκτός από το εκπληκτικό anime (μέχρι στιγμής στο επεισόδιο 6 αν δεν απατώμαι), έχει στο ιστορικό του μια live-action ταινία και σύντομα ετοιμάζεται η επόμενη (Toshyokan: Time-Out - 12/10/06). Γιατί, όμως, τέτοιος ντόρος; Σύμφωνοι, το artwork είναι εκπληκτικό, σύμφωνοι, η ιστορία σίγουρα έχει ενδιαφέρον για τους fans του υπερφυσικού, με shinigami, τετράδια που μπορούν να σκοτώσουν κόσμο και τα συναφή. Σε τι διαφέρει, όμως, από π.χ. το HELLSING ή το BLEACH, ομολογουμένως κορυφαία στο είδος τους;

Νομίζω, ειδικά μετά από συζήτηση με μια φίλη (που θεωρώ borderline sociopath η ακόμα καλύτερα, latent sociopath, για αυτό και δεν θα την κατονομάσω), νομίζω ότι οφείλεται στο εξής απλό: ο κεντρικός χαρακτήρας, Light Yagami, υποπίπτει, σχεδόν από την πρώτη στιγμή, σε μια ύβρη, που πιθανώς θα έβαζε οποιονδήποτε άλλο, ακόμη και τον αναγνώστη, σε πειρασμό. Ο Light είναι άριστος μαθητής, στην τελευταία τάξη του Λυκείου, πανέξυπνος, δημοφιλής και γενικά ένας ζεν-πρεμιέ της πραγματικής ζωής. Μια μέρα, βρίσκει ένα τετράδιο με τίτλο "Death Note" και οδηγίες που εξηγούν ότι ο καθένας που θα το πάρει στα χέρια του και θα γράψει μέσα το όνομα ενός άλλου ατόμου, μπορεί να αφαιρέσει τη ζωή του εν λόγω ατόμου. Αρχικά, το θεωρεί μια κακόγουστη φάρσα, αλλά μπαίνει στον πειρασμό να το δοκιμάσει με το όνομα ενός εγκληματία. Ο εγκληματίας πεθαίνει. Για να βεβαιωθεί ότι δεν είναι σύμπτωση, επαναλαμβάνει την πράξη του με έναν μηχανόβιο αλήτη, δίνοντας λεπτομέρειες για το πώς θα σκοτωθεί, αφού πρώτα έγραψε το όνομά του. Ο μηχανόβιος πεθαίνει ακριβώς όπως περιέγραψε ο Light. Στην αρχή, τον γεμίζει τρόμος: είναι δολοφόνος; Αφαίρεσε δύο ανθρώπινες ζωές! Έπειτα δέος: μπορεί τότε να κάνει και καλό με το τετράδιο αυτό, απαλλάσσοντας την κοινωνία από τους εγκληματίες και όντας ένας άνθρωπος-υπόδειγμα μέσα στα πλαίσια της ζωής του, θεωρεί ότι είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει. Είναι ο μόνος με ευθυκρισία και σωστή σκέψη, όπως άλλωστε υποδεικνύει η ακαδημαϊκή του επιτυχία.

Ο κεντρικός χαρακτήρας μεθάει με τη νέα του δύναμη και πολύ σύντομα η ισχυρογνωμοσύνη και η αυταρέσκειά του, τον οδηγούν να προσπαθήσει να σκοτώσει έναν μυστηριώδη αστυνομικό, ονόματι "L", ο οποίος δηλώνει πως η πράξεις του "Kira" ("Killer", όπως τον αποκαλούν στο internet και σε διάφορα έντυπα, διάφοροι που τον θαυμάζουν) είναι αποτρόπαιες (μέχρι εκείνη τη στιγμή έχει σκοτώσει διεθνώς πάνω από 100 βαρυποινίτες ή θανατοποινίτες εγκληματίες) και εν καιρώ θα συλληφθεί. Όμως, ο Light, για να σκοτώσει κάποιον, πρέπει να ξέρει το όνομα και να έχει δει το πρόσωπό του. Ο L είναι άγνωστος στους πάντες. Έτσι ο ιδιοφυής και μυστηριώδης ντετέκτιβ και ο ευφυής, υβριστής εκτελεστής των "παράσιτων της κοινωνίας", αρχίζουν μια αόρατη παρτίδα σκάκι, της οποίας ο χαμένος θα πεθάνει...!

Το DEATH NOTE, τόσο μέσω του Light, όσο και μέσω του Shinigami Ryuk, ο οποίος "έχασε" το τετράδιό του στη Γη (και άρα, πλέον, δεν του ανήκει) και παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα άνωθεν τεκταινόμενα, θέτει το εξής ερώτημα: τί γίνεται αν δώσει κανείς σε έναν άνθρωπο τη δυνατότητα να σκοτώσει οποιονδήποτε, με έναν τρόπο σχεδόν αδύνατον να εντοπιστεί; Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, η οπτική των δημιουργών για τα shinigami, τα οποία μένουν στον κόσμο τους και βαριούνται, παίζουν ζάρια και ουσιαστικά, αργοπεθαίνουν από ανία, δίχως να ασχολούνται με τους ανθρώπους, παρά μόνο για να εξασφαλίσουν, περιστασιακά, μερικά ακόμη χρόνια ζωής (read to find out what I mean). Ένα εξαιρετικό manga που συνδυάζει το υπερφυσικό με το αστυνομικό μυστήριο και μια δόση ηθικού προβληματισμού.

THE CAIN SAGA VOL. 1 - FORGOTTEN JULIET: Θυμάστε το review του GODCHILD VOL. 1 (Boom! Part 2 - 11/05/06); Ε, εκεί είχα αναφέρει για πρώτη φορά τα installments του CAIN SAGA, όπου μαθαίνουμε τις καταβολές και ουσιαστικά, το παρελθόν του πρωταγωνιστή του GODCHILD, Earl Cain Hargreaves. Ομολογώ ότι εξεπλάγην που έφτασε εδώ τόσο σύντομα μετά την ανακοίνωση της έκδοσης από τη VIZ, αλλά, εννοείται, αυτό δε με σταμάτησε από το να το "βουτήξω" αμέσως. Ο συγκεκριμένος τόμος έχει κάποια καλά και άλλα όχι τόσο καλά στοιχεία, αλλά είναι, από κάθε άποψη, ενδιαφέρων.

Καταρχήν γνωρίζουμε για πρώτη φορά τον Cain, ο οποίος είναι ένας εκκεντρικός 18χρονος Κόμης, με το εκκεντρικό χόμπι συλλογής σπάνιων και εξωτικών δηλητηρίων. Πολύς κόσμος τον αντιπαθεί, ακόμη περισσότερος τον φοβάται, αλλά παραμένει πάντα δημοφιλής στις κυρίες. Στην πρώτη ιστορία, η οποία κοσμεί και τον τίτλο του τόμου, βλέπουμε τον Cain μέσα από τα μάτια του νεαρού και άδολου κηπουρού και ανθοπώλη, Ariel Ashton. Καθώς μια τραγωδία χτυπάει τον κόσμο των ευγενών, με το θάνατο της Suzette Clairmont, ο νεαρός Ariel γίνεται μάρτυρας μιας φαινομενικά παράνομης εκταφής και ενός φόνου. Προσπαθώντας να ανακαλύψει τι ακριβώς συνέβη στη Suzette, θα έρθει σε επαφή με τον μυστηριώδη Κόμη και τη σκοτεινή πλευρά του κόσμου της υψηλής κοινωνίας.

Στη δεύτερη ιστορία, με τίτλο "Branded Bibi", ο νεαρός Κόμης έρχεται αντιμέτωπος με τα φαντάσματα του παρελθόντος, καθώς ο θάνατος της παιδικής του φίλης, Madeline, συνδέεται με ένα παράξενο κορίτσι που δουλεύει σε οίκο ανοχής.

Οι επόμενες δύο ιστορίες "The Boys Who Stopped Time" και "Double", είναι τελείως ανεξάρτητες από τη μυθολογία του Cain ή ακόμα και από την εποχή του (η δεύτερη λαμβάνει χώρα κάπου στα 1936) και περιγράφουν δύο διαφορετικά murder mysteries, σχετιζόμενα με δύο διαφορετικά ζεύγη φίλων.

Η τελευταία ιστορία, "The Death of Cleo Dreyfus", μας δίνει μια ιδέα για την ψυχοσύνθεση του Cain και τον τρόπο σκέψης του, καθώς προσπαθεί να εκδικηθεί για το θάνατο ενός παλιού φίλου.

Ας αρχίσουμε από τα καλά στοιχεία: για έναν gravedigger (αθάνατε Πανόπουλε) όπως εγώ, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ανάγνωση του πρώιμου στιλ του εκάστοτε δημιουργού. Στον τόμο αυτό, η Kaori Yuki είναι ακόμα ανερχόμενη στον κόσμο των manga και δεν έχει αναπτύξει το μεταγενέστερο στιλ της. Έτσι, από τη μία, οι αντρικές της μορφές δεν είναι τόσο θηλυπρεπείς όπως, για παράδειγμα, στο ANGEL SANCTUARY, αν και παραμένουν σαφέστατα στην κατηγορία των bishounen (να σημειώσω ότι το υπερβολικό bishounen με ανακατεύει γενικά). Από την άλλη, είναι φανερό ότι ακόμη δεν έχει συνηθίσει τη διαφοροποίηση των χαρακτήρων και έτσι στις δύο ανεξάρτητες ιστορίες, τα τέσσερα διαφορετικά αγόρια είναι, ανά δύο, σχεδόν όμοια. Είναι επίσης φανερό ότι την εποχή που δημιουργεί το CAIN SAGA, ακόμη μελετάει τη βικτοριανή αρχιτεκτονική που τόσο όμορφα κοσμεί το μεταγενέστερο GODCHILD. Τέλος, για όποιον έχει διαβάσει το προαναφερθέν, γίνεται εμφανής η μετάλλαξη του Cain από τη μία σειρά στην άλλη. Στο CAIN SAGA είναι μεν μυστήριος και κάπως τρομακτικός για την υψηλή κοινωνία, αλλά είναι ακόμα έντονα συναισθηματικός και με διάθεση για χιούμορ πέραν του μαύρου. Φαντάζομαι ότι στη συνέχεια θα δούμε πώς ακριβώς μετατρέπεται στον πικρόχολο νεαρό του GODCHILD.

Meanwhile in...

HELLSING VOL. 6: Πάλι πέρασε καιρός (Past Perfect - 31/03/06) μέχρι να ξαναστρέψουμε τους προβολείς (ομίχλης) πάνω στον Alucard. Δεν είναι ακριβώς τυχαίο. 'Αλλωστε, μετά από αυτόν, άλλος ένας τόμος υπάρχει και μετά, συνεχίζεται η αναμονή για τη μετάφραση της συνέχειας. Δεν ξέρω αν κόλλησε ο Hirano ή η Dark Horse, πάντως έχουμε να δούμε νέο τόμο HELLSING μήηηηνες και μήηηηνες (μην σας πω χρόνο ολόκληρο και βάλε). Τέλος πάντων...

War in London! Έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αυτόν τον τόμο, βαμμένο με κουβάδες αίματος, κυρίως αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών (το καρέ με τον βρικόλακα που κρατάει ένα μωρό με τα δόντια δεν θα το ξεχάσω). Οι Ναζί, 50 χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καίνε το Λονδίνο, σφαγιάζουν τους κατοίκους, πίνουν το αίμα τους και δημιουργούν άλλους βρικόλακες και ghouls. Το Letztes Bataillon φαίνεται πως θα κερδίσει τον ανίερο πόλεμό του. Ήδη, η Integra είναι στα χέρια τους... ή μήπως όχι; Ποιος είναι αυτός που πετσοκόβει τους επιτιθέμενους καθώς ορμάνε να την κατασπαράξουν; Για άλλη μια φορά, κάνει την εμφάνισή του ο Παλαδίνος του Section XIII Iscariot του Βατικανού, ο ιερός φονιάς, Father Alexander Anderson, μαζί με τις Heinkel και Yumie, καθώς και όλο σχεδόν το Section XIII!

Την ίδια ώρα, καθώς ο Alucard πλησιάζει αργά, μέσα στο μισοδιαλυμένο αεροπλανοφόρο, ο επικεφαλής του Iscariot, Maxwell, καλεί κοντά του τους Ιππότες της Μάλτας, την Αδελφότητα του Ξίφους της Κουρλάνδης, το Τάγμα του Calatrava La Nueva και το Ιερό Στρατιωτικό Τάγμα του Αγίου στεφάνου της Τοσκάνης και σαν μια νέα Ku Klux Klan, τους εξαπολύει, όχι τόσο να εξολοθρεύσουν τους βρικόλακες, όσο να ανακαταλάβουν την Αγγλία από τους προτεστάντες! Η Seras Victoria, μαζί με τον μισθοφόρο Vernedead και τους άντρες του, είναι η τελευταία γραμμή άμυνας του αρχηγείου της οργάνωσης Hellsing, ενάντια στη δύναμη κρούσης της Zorin Blitz!

And the streets run red...

FLAME OF RECCA VOL. 8: 'Αλλος ένας τίτλος που έχουμε να δούμε πολύ καιρό (Hot Summer Indeed... But This Is Ridiculous! - 22/06/06) και είχαμε αφήσει τους ήρωές μας έτοιμους να αντιμετωπίσουν, μετά από ένα διάλειμμα μιας ημέρας, άλλη μία από τις ομάδες του Kurei, την Uruha-Oto, με επικεφαλής τη Neon. Πριν από αυτό, όμως, στρέφουμε για λίγο την προσοχή μας στον Kurei, ο οποίος επισκέπτεται τη γυναίκα του Mori Kouran, τη μόνη γυναίκα που πραγματικά εμπιστεύεται και θεωρεί μητέρα του. Μέσα σε μερικές σκηνές, βλέπουμε μια τελείως διαφορετική πλευρά του εαυτού του και αντιλαμβανόμαστε ένα μέρος από τα κίνητρά του.

Εντωμεταξύ, η ένταση αρχίζει να αυξάνεται μεταξύ του Recca και του Tokiya, με αντικείμενο, προφανώς, τη Yanagi. Είναι μια πολύ λάθος στιγμή για κάτι τέτοιο, καθότι οι Uruha-Oto, όλες γυναίκες, δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν την παραμικρή αδυναμία ενάντια στους Hokage. Η μάχη γίνεται πολύ επικίνδυνη, καθώς τα δύο διαμετρικά αντίθετα της ομάδας αδυνατούν να συνεργαστούν και η Neon ξέρει πώς να το εκμεταλλευτεί. Αν προσθέσει κανείς στην εξίσωση το Madogu της Neon, το Maniacal Harmony, φαίνεται πως η μάχη είναι χαμένη.

Ευτυχώς, όμως, οι ήρωές μας θα δεχτούν -σχεδόν κυριολεκτικά- μια σφαλιάρα για να συνέλθουν... Στο μεταξύ, μαθαίνουμε για το παρελθόν της Neon, το λόγο που αποφάσισε να υποβάλλει τον εαυτό της σε τρομακτικές δοκιμασίες, προκειμένου να γίνει μια από τους Jusshin-Shu και γιατί υπερασπίζεται με τόσο πάθος τον Kurei. Πάνω που το ηθικό των Hokage αναπτερώνεται, με τον Recca να έχει κερδίσει και τη συνεργασία ενός ακόμη Δράκου, του Madoka, νέα προβλήματα διαφαίνονται στον ορίζοντα, με τον αστάθμητο παράγοντα του μυστηριώδη Joker και τους Uruha-Ma, οι οποίοι κατασφαγιάζουν τους Uruha-Kurogane; Υπάρχει άραγε διαμάχη στις τάξεις των εχθρών τους ή μήπως συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο;

Αυτά λοιπόν για σήμερα. Όπως είπαμε στο προηγούμενο Eigakan, την επόμενη φορά έχουμε SUZUMIYA HARUHI NO YUUΤSU και άλλα πολλά, τα οποία όμως θα τα δείτε τότε.

Sono ato ni,
Bakuma-dono