Post-San Diego Extravaganza

Τελείωσε το φετινό San Diego Comic Con και άφησε πίσω του πολλά νέα που αξίζουν να σχολιαστούν. Ας μη χάνουμε χρόνο λοιπόν.

On with the show...

Last Week In Comicland

Ο Bill Willngham επεκτείνει το FABLES franchise. Πραγματικά, περίεργη κίνηση της DC, με την οποία δεν είμαι και τόσο βέβαιος πως συμφωνώ. Ως τώρα, ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του FABLES ήταν ακριβώς το γεγονός πως παρέμεινε απόλυτα self-contained (εξαιρώντας κάνα-δυο one-shots). Τώρα ξαφνικά έχουμε ένα original graphic novel αλλά και μία καινούργια ongoing σειρά (!!!), ή οποία μάλιστα θα είναι spin-off από το χειρότερο storyline του τίτλου, το ανεκδίηγητο "Hollywood Jack". Μακάρι να πάνε όλα καλά, αλλά κάτι μου λέει πως θα 'χουμε τρεχάματα.

Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των φετινών Eisner Awards και για άλλη μια χρονιά θα τα χαρακτήριζα αναμενόμενα. Χάρηκα ιδιαίτερα για τη νίκη του THE AMAZING ADVENTURES OF THE ESCAPIST στο Best Anthology και ακόμη περισσότερο για αυτή του Brian K. Vaughn στην κατηγορία του Best Writer. Εξεπλάγην ευχάριστα με την αναγνώριση του εξαιρετικού CONCRETE: THE HUMAN DILEMMA και το βραβείο του Best Writer/Artist για τον Paul Chadwick. Απόλυτα αναμενόμενες οι νίκες των "March Of The Wooden Soldiers" και EIGHTBALL #23 σε Best Serialized Story και Best Single Issue Or One-Shot καθώς και αυτή του MEN OF TOMORROW στο Best Comics-Related Book. Ξαφνιάστηκα από τα δύο βραβεία του GOON το οποίο έχω ανακυρήξει εδώ και καιρό (εντελώς αυθαίρετα, mind you) ως το "Καλύτερο Comic Που Δεν Διαβάζω". Είμαι απόλυτα βέβαιος πως θα μου αρέσει αν το δοκιμάσω... it just didn't happen. Η μεγάλη απογοήτευση για μένα; Το βραβείο για το BEST GRAPHIC ALBUM στο απαράδεκτο ORIGINALS του Dave Gibbons. Ελπίζω πως τα πιο indy-friendly Harvey Awards δεν θα υποπέσουν στο ίδιο ατόπημα.

Ο Mark Waid Exclusive στη DC. Θα μπορούσα να πω πως ήταν αναμενόμενο. Τα πειράματα του Waid σε Marvel και Crossgen δεν έπιασαν (τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα ήθελε ο ίδιος - για διαφορετικούς λόγους σε κάθε εταιρία, πάντως) και έτσι, απολύτως φυσιολογικά, ο "Mr. Continuity" επέστρεψε στο φυσικό του χώρο (για την ακρίβεια είχε επιστρέψει εδώ και λίγους μήνες με το LEGION OF SUPER HEROES, αλλά τώρα είναι πιο "official" το όλο πράγμα). Ποιό θα είναι ένα από τα πρώτα projects του Waid στο ξεκίνημα του νέου του συμβολαίου; Μα φυσικά, το αναγεννημένο BRAVE & THE BOLD. Καλή ή ιδέα, απλά έχω την αίσθηση πως ο τίτλος (και δεν εννοώ "το comic" εννοώ ο ίδιος "ο τίτλος", οι λέξεις "BRAVE & THE BOLD") είναι λίγο... too classic για να πιάσει τους σύγχρονους αναγνώστες. We'll see.

Πολλές ανακοινώσεις που αφορούν στο SPIRIT του Will Eisner είχαμε San Diego. Και crossover BATMAN/SPIRIT με τον Jeph Loeb στο τιμόνι του συγγραφέα και νέο ongoing από τον Darwyn Cooke αλλά και μια καινούργια σειρά από trade paperbacks με τίτλο BEST OF THE SPIRIT που θα ξαναπαρουσιάσουν (πιθανότατα για 800στη φορά) μερικές από τις καλύτερες ιστορίες του μασκοφόρου ήρωα. Τώρα, εμένα προσωπικά μου κάνει λίγο αρπαχτή όλο αυτό, αλλά θα το βουλώσω μέχρι να δω τα πρώτα δείγματα (τουλάχιστον ο Cooke είναι εξαιρετικός δημιουργός και το αποτέλεσμα της δουλειάς του στο ongoing θα είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. O Loeb πάλι... sorry, το βουλώνω!).

House Of M sucks! Διάβασα και εγώ ο κακομοίρης το ρεπορτάζ του Newsarama από το panel του HOUSE OF M, μήπως και είχε ειπωθεί τίποτε ενδιαφέρον, αλλά μπααα... Το πιο συναρπαστικό απ' όλα τα "νέα" που βγήκαν στο panel ήταν η επίσημη ανακοίνωση για το καινούργιο X-FACTOR από τους Peter David και Ryan Sook, κάτι όμως που γνωρίζαμε ουσιαστικά εδώ και κάτι μήνες (insert old lady saying "ο κόσμος το 'χει τούμπανο και 'μεις κρυφό καμάρι"). Κατα τ' άλλα, κάτι μυστικιστικά του Quesada για το αν θα επιστρέψει ή όχι ο Hawkeye (let me clue you in, Joe: NOBODY GIVES A SHIT!!!) και κάποια μισόλογα για αλλαγές στη ζωή του Spider-Man (hmmm, let me guess, θα επιστρέψει ο Ben Reilly;). Πλήρης βαρεμάρα, σας λέω...

But the really great news is... MOON KNIGHT RETURNS! Τελικά, με το panel του HOUSE OF M να είναι τόσο υποτονικό, αυτό που βγήκε ως μεγάλη ανακοίνωση της Marvel στο San Diego ήταν η επιστροφή του MOON KNIGHT (την οποία γνωρίζαμε ήδη - επίσης!) και η ανακοίνωση του creative team της νέας σειράς του "White Batman" της Marvel (Charlie Huston και David Finch, if anyone cares enough to ask). Τώρα, κατά πόσο μπορεί να είναι σημαντική είδηση η επιστροφή ενός τριτοκλασάτου ήρωα, ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ στα τριάντα χρόνια της ύπαρξης του έστω και στοιχειωδώς fan-favorite, ειλικρινά δεν ξέρω (enter Armenis mode: πρέπει να τσεκάρω να δω σε τι κατάσταση είναι το WEREWOLF BY NIGHT #32 -first appearance of Moon Knight- που είχα πάρει πριν από καμιά 15αριά χρόνια από τη Mile High)

Δεν υπάρχουν άλλα νέα από το San Diego που να θεωρώ SLEDGEHAMMER-worthy. Αν βέβαια ενδιαφέρεστε να τα μάθετε όλα, ρίξτε μια ματιά στο αναλυτικό news index που ετοίμασε το Newsarama.

Quesada Forever! Λίγες μέρες αφότου το San Diego είχε γίνει παρελθόν (το convention, όχι η πόλη), έσκασε και η πραγματικά μεγάλη είδηση των ημερών. Ο Joe Quesada επέκτεινε το ήδη εν ισχύ συμβόλαιο του με τη Marvel και αναλαμβάνει και επιπλέον αρμοδιότητες (wannabe Dan Di Dio or something). Δεν πρόκειται να σχολιάσω το γεγονός ακόμη πριν το ψάξω λίγο παραπάνω για να δω τι ακριβώς περιλαμβάνουν αυτές οι "νέες αυξημένες αρμοδιότητες". Tune in next week.

Sad day for comics - Jim Aparo dies. Προσωπικά θεωρώ τον Aparo ως έναν από τους τρεις σημαντικότερους καλλιτέχνες που έχουν δουλέψει στο Batman από τη δημιουργία του χαρακτήρα μέχρι σήμερα (οι άλλοι δύο είναι ο Neal Adams και ο Marshal Rogers). Τα τελευταία χρόνια τον είχαμε ξεχάσει λίγο γιατί είχε αποσυρθεί από το χώρο, αλλά παρ' όλα αυτά η είδηση του θανάτου του γεμίζει θλίψη όλους εμάς που μεγαλώσαμε με τα comics που τόσο υπέροχα σχεδίασε καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του. He will be missed...

Review City

Το Manga Review Special θα καθυστερήσει κατά μία βδομάδα. I'm still reading...

Εν τω μεταξύ, ας ρίξουμε μια ματιά σε κάτι υπόλοιπα που έχω από την τελευταία παραγγελία που ήρθε στα comic stores.

ASTRO CITY: THE DARK AGE #1 (Busiek/Anderson, DC Comics/Wildstorm)
Μετά από αρκετό καιρό, έχουμε και πάλι ένα καινούργιο ASTRO CITY story. Το μόνο που έχω να πω είναι πως άξιζε η αναμονή! Το "team supreme" των Kurt Busiek και Brent Anderson βρίσκεται για άλλη μια φορά σε top φόρμα και τα αποτελέσματα κάνουν ακόμη και τους πιο δύσπιστους να καταπίνουν τη γλώσσα τους. Το ASTRO CITY, όχι μόνο δεν έχει αρχίσει να κουράζεται από το "περιοριστικό" concept όπως είχαν προβλέψει κάποιοι φωστήρες, αλλά τελικά μοιάζει να γίνεται καλύτερο με κάθε καινούργιο τεύχος. Μεταφερόμαστε στα 70's και ο Busiek παραλληλίζει την αμφισβήτηση που άρχισε να νιώθει εκείνη την περίοδο ο αμερικανικός λαός για κάθε μορφή εξουσίας και διακυβέρνησης, με την πιο δύσπιστη ματιά απέναντι στους υπερήρωες. Όλο αυτό φυσικά, σε κλασικό ASTRO CITY mode, μέσα από τα μάτια των απλών ανθρώπων, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι δύο αδέρφια που παρά την κοινή ανατροφή τους, έχουν διαλέξει εντελώς διαφορετικούς δρόμους στη ζωή. This is as good as superhero comics get. Buy it! (A+)

CONAN AND THE JEWELS OF GWAHLUR #3 (P. Craig Russell, Dark Horse Comics)
Παρ' ότι η ιστορία δεν συνέχισε σε αντίστοιχα γρήγορο ρυθμό με αυτόν που έδειξε στο πρώτο τεύχος, η ποιότητα του comic περέμεινε αναλλοίωτη και κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα. Ο Russel, φτιάχνοντας μια αρκετά διαφορετική σε ύφος και στιλ ιστορία Conan, κατάφερε να αποδείξει τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του ως δημιουργός και παρ' όλο που το κλείσιμο της ιστορίας ήταν ελαφρώς προβλέψιμο, το εξαιρετικό artwork και το ασύγκριτο storytelling κάνουν το CONAN AND THE JEWELS OF GWAHLUR ένα από τα κορυφαία comics της χρονιάς. (A+)

EX MACHINA #12 (Vaughan/Harris/Feister, DC Comics/Wildstorm)
Back to masterpiece mode! Μετά από ένα -επιεικώς- απαράδεκτο και κάκιστο σε σύλληψη τεύχος (#11 - always on my mind as the "gupsy bitch" story), ο Brian K. Vaughan αποδεικνύει με το πρώτο μέρος του "Fact V. Fiction" ότι δικαίως πήρε το βραβείο του καλύτερου συγγραφέα στα φετινά Eisner Awards. Για ακόμη μια φορά, ο πολυτάλαντος συγγραφέας επιδεικνύει τη μοναδική ικανότητα του να συνδυάζει το έξοχο character development με το γρήγορο pacing και την αδιάκοπη εκτόξευση hints και subplots που κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο. Ποιός, ή καλύτερα τί είναι το Automaton; Για ποιό λόγο τριγυρίζει στη Νέα Υόρκη και σφαγιάζει αδιακρίτως ανθρώπους που, σύμφωνα με έναν απλοϊκό κώδικα ηθικής, προβαίνουν σε ανάρμοστες και ανήθικες (ΟΚ, κάποιες είναι και παράνομες) πράξεις. Και τι εννοεί όταν λέει πως (SPOILERS FOLLOW - MARK TEXT TO READ FURTHER) ο δημιουργός του είναι ο Great Machine; Πιθανότατα το καλύτερο mainstream comic αυτήν την εποχή. (A+)

JLA: CLASSIFIED #8,9 (Giffen/DeMatteis/Maguire/Rubinstein, DC Comics)
Πάει και το "I Can't Believe It's Not The Justice League". Για όλους τους fans της "bwa-ha-ha" Justice League, αυτό ήταν το ιδανικό κλείσιμο για κάτι που ήταν κάτι περισσότερο από ένα comic. Οι Giffen, DeMatteis και Maguire έκλεισαν τον κύκλο τους στην οικογένεια της JLI, με τρόπο που ήταν παράλληλα ξεκαρδιστικός και συγκινητικός. Αν το FORMERLY KNOWN AS THE JUSTICE LEAGUE ήταν απλά ένα εξαιρετικό χιουμοριστικό comic που κατόρθωσε σε αρκετές περιπτώσεις να αγγίξει το επίπεδο των original τευχών του συγκεκριμένου creative team, το storyline που μόλις τελείωσε στο JLA: CLASSIFIED ήταν απλά το τέλειο comic. Το απόλυτο κύκνειο άσμα μιας εποχής που πέρασε πλέον οριστικά και άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της σε όσους είχαν την τύχη να τη ζήσουν. Τολμώ να πω πως το "I Can't Believe It's Not The Justice League" ήταν καλύτερο από το original run των Giffen/DeMatteis/Maguire και μας χάρισε μερικές στιγμές ανθολογίας δείχνοντας μας τους αγαπημένους μας ήρωες σε στιγμές που δυστυχώς δεν πρόκειται ποτέ να ξαναζήσουν. "Bwa-ha-ha" back to you, guys... (A+)

PLANETARY #23 (Ellis/Cassaday, DC Comics/Wildstorm)
Μετά από πάρα πολύ καιρό διάβασα ένα comic του Warren Ellis και δεν έμεινα απογοητευμένος. Στο συγκεκριμένο τεύχος, ο συγγραφέας του PLANETARY μας παρουσιάζει το origin του Drummer, το οποίο είναι μάλλον πολύ διαφορετικό από ότι θα περίμενε κανείς (no spoilers - it would be a crime). Σε πολλά σημεία, το τεύχος #23 θυμίζει αρκετά τα πρώτα αριστουργηματικά τεύχη της σειράς, που είχαν προκαλέσει τρομερή αίσθηση ανάμεσα στους αναγνώστες που είχαν την ευκαιρία να τα διαβάσουν. Εδώ και τουλάχιστον 10 τεύχη, το PLANETARY πηγαίνει στην κυριολεξία με αυτόματο πιλότο και για όλους εμάς που παρακολουθούμε τη σειρά από την αρχή, το όλο concept έμοιαζε να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του. Επιτέλους, τώρα που κοντεύουμε να φτάσουμε στο τέλος, αυτό δείχνει να αλλάζει. Πολύ αργά; Ίσως. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει από το να δώσω υψηλή βαθμολογία στο συγκεκριμένο τεύχος. (A)

XIII #1 (Van Hamme/Vance, Alias Enterprises)
Όπως έχω ξαναπεί πολλές φορές στο παρελθόν, δεν είμαι φίλος των ευρωπαϊκών comics, καθώς, παρ' ότι έχω διαβάσει αρκετά πράγματα (πολύ περισσότερα από αρκετούς που πουλάνε μούρη ως "φίλοι του ευρωπαϊκου comic"), ελάχιστα είναι αυτά που με εντυπωσίασαν. Ίσως είναι η πολύ διαφορετική σεναριακή προσέγγιση σε σχέση με Αμερική και Ιαπωνία (όταν λέω "προσέγγιση" δεν εννοώ θεματολογία, αλλά σεναριακή δομή), ίσως να φταίει η γενικότερη επικράτηση της "καθαρής γραμμής" στο σχέδιο που προσωπικά δεν με ελκύει ιδιαίτερα (και σίγουρα δεν πιστεύω πως ταιριάζει σε όλα τα είδη), ίσως πάλι να φταίει και η γενικότερη αντιπάθεια που τρέφω από μικρός σε αυτό που λέμε Ευρώπη ή καλύτερα "νεότερη ευρωπαϊκή κουλτούρα", ως νοοτροπία και αισθητική και οι υποψίες μου για το κατά πόσο όλο αυτό το πράγμα είναι υπερτιμημένο και συντηρείται με εντελώς επιτηδευμένο τρόπο από αυτούς οι οποίοι έχουν κάτι να αποκομίσουν από τούτη την εξαπάτηση. Όπως και να 'χει, το πιθανότερο είναι πως δεν θα δοκίμαζα καν το XIII, αν δεν υπήρχε η άκρως ελκυστική τιμή των 75 cents που βάζει η Alias στα περισσότερα από τα #1 της. Μετά την ανάγνωση του πρώτου αυτού τεύχους είμαι πολύ χαρούμενος που το δοκίμασα, καθώς αυτό που εξέλαβα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που συνδυάζει περιπέτεια και μυστήριο σε ιδανικές αναλογίες και αφήνει αναπάντητα αρκετά ενδιαφέροντα ερωτήματα ώστε να με κάνει να πάρω και το #2. Μπορώ απλά να υποθέσω πόσοι ακόμη σαν εμένα που τους "τράβηξε" η χαμηλή τιμή του πρώτου τεύχους, είναι αυτή τη στιγμή εξίσου ευτυχείς. Συγχαρητήρια στην Alias που εκδίδει αυτό το εξαιρετικό comic στην αμερικανική αγορά αλλά και που ξέρει πως να το "πουλήσει". (Α)

Master Of The Obvious

Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να διαβάζω πολύ manga. Τα στοιχεία που με έχουν τραβήξει περισσότερο στα ιαπωνικά comics είναι η μεγάλη ποικιλία σεναριών (diversity reigns supreme in Japan!), ή αίσθηση της "ολοκληρωμένης ιστορίας" (τα περισσότερα manga έχουν αρχή, μέση και τέλος - άσχετα αν αυτό το τέλος μπορεί να έρθει μετά από 50 volumes), το βολικό format και ο ενθουσιασμός του φίλου μου, Αντρέα Μιχαηλίδη.

Κάποιοι μου είπαν πως εγώ, ως "πολέμιος" του decompressed storytelling θα έπρεπε να αντιπαθώ τα manga, τα οποία, ώς επί το πλείστον είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον συγκεκριμένο τρόπο αφήγησης. Δεν διαφωνώ, αλλά υπάρχουν δύο σημαντικές διαφορές:

Πρώτον, το decompression των manga (ή έστω των καλών manga) είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που έχει επικρατήσει στα αμερικάνικα. Στα ιαπωνικά comics, το decompression χρησιμοποιείται για να αναπνέυσει το σενάριο, για να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες και -στη χειρότερη περίπτωση- για να θαυμάσει ο αναγνώστης τις σχεδιαστικές ικανότητες του καλλιτέχνη. Στα αμερικάνικα comics συγγραφέων όπως ο Bendis ή ο Warren Ellis, το decompression εξυπηρετεί έναν και μόνο σκοπό: να ξεχειλώσει ένα σενάριο 8 σελίδων σε 20, χωρίς να υπάρχει κάποιο όφελος για την ιστορία. Επιπλέον, οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν το decompression δίνοντας κυρίως βάση στο σχέδιο, ενώ οι Αμερικανοί (όχι όλοι - τα ονόματα των "παραβατών" είναι γνωστά) το "φορτώνουν" στο σενάριο, με αποτέλεσμα να έχουμετο ενοχλητικό φαινόμενο των επαναλαμβανόμενων -φαινομενικά- expository διαλόγων που όμως δεν προχωρούν καθόλου το plot και συνήθης είναι τόσο ανούσιοι που δεν βοηθούν και στην βαθύτερη κατανόηση των χαρακτήρων.

Η πιο πρακτική διαφορά όμως ανάμεσα στο ιαπωνικό και το αμερικάνικο decompression υπάρχει στην τσέπη των αναγνωστών. Ένα manga μου δίνει (on average) 160 δελίδες ιστορίας για 10 δολάρια. Ένα αμερικάνικο υπερηρωικό comic μου δίνει 22 σελίδες και μου τις χρεώνει 2.50-3.00 δολάρια.

Do the math and it will all be surprisingly obvious...

Web Surfing

Syndicated Comic Strips And Panels
Αναλυτική λίστα όλων των syndicated comic strips που είναι available και στο διαδίκτυο, μαζί με τα links όπου μπορείτε να τα διαβάζετε καθημερινά. Το ξέρω πως το επίπεδο του μέσου newspaper comic strip στην εποχή μας είναι για τα πανηγύρια, αλλά υπάρχουν τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά που αξίζει να τα παρακολουθεί κανείς.

The Unofficial Comics Crossover Index
Μια και διανύουμε τη χρονιά της επιστροφής των μεγάλων crossovers, επισκεφτείτε αυτό το site για να μάθετε περισσότερα για όλα τα παλαιότερα big events των δύο μεγάλων εταιριών. Απίστευτη δουλειά, με πολλή έρευνα και εξαιρετικά checklists (ideal for completists).

Mike Zeck Official Site
Το επίσημο site ενός εκ των κορυφαίων cover artists όλων των εποχών. Μάθετε όλα τα τελευταία νέα για καινούργια projects, collected editions και εμφανίσεις του Zeck, δείτε υπέροχα samples που φανερώνουν το αξεπέραστο ταλέντο του και ρίξτε μια ματιά στα original pages και στα commissions (αν σας περισσεύουν, ψωνίστε κιόλας - αλλιώς, απλά χαζέψτε τα).

TV Or Not TV
Microwaved Replacement Soup

Είπαμε, τηλεόραση δεν έχει μέχρι να αρχίσει η νέα σεζόν. Οπότε, για τους επόμενους δύο περίπου μήνες αυτό το section θα γεμίζει με ό,τι μαλακία μπορώ να σκεφτώ την τελευταία στιγμή. Ηλίθια top ten, χαριτωμένα εξώφυλλα, εντυπωσιακά pin-ups, αστείες φωτογραφίες... The sky is the limit (then why I keep banging my head on the damn ceiling???)

Anyway, ξεκινάμε με μερικές φωτογραφίες... της ντροπής από το San Diego Comic Con (έτσι, για να είμαστε και επίκαιροι).

Mommy, why are these people dressed like this?

Real World

The real world sucks! Get over it!*

*translation: I don't have time to watch the news anymore...

Final Word

Ερώτηση: Ένας ψιλό-άγνωστος δημιουργός comics γίνεται διάσημος όταν λάβει μία υποψηφιότητα για βραβείο Eisner;

Ερώτηση 2: Αν χάσει το βραβείο, ξαναγίνεται ψιλό-άγνωστος ή παραμένει διάσημος;

Οι θεωρίες πολλές. Η αλήθεια μία. Η βλακεία ανυπολόγιστη.