Βρίσκεστε στο archive.comicdom.gr. Βλέπετε το παλιό site και αρχείο του www.comicdom.gr. 2000+ άρθρα, reviews και συνεντεύξεις βρίσκονται στην διάθεσή σας. Το νέο, πλέον blog, site του Comicdom μπορείτε να το βρείτε στο http://www.comicdom.gr
Βρίσκεστε στο archive.comicdom.gr. Βλέπετε το παλιό site και αρχείο του www.comicdom.gr. 2000+ άρθρα, reviews και συνεντεύξεις βρίσκονται στην διάθεσή σας. Το νέο, πλέον blog, site του Comicdom μπορείτε να το βρείτε στο http://www.comicdom.gr
  • column info
    new stuff

    Ξ“Β“Ξ“οŸƒ ÝíΓʽ site ðïá Ξ“οŸƒΞ“Β­Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“ΞŽΞ“Β­Ξ“οŸƒΞ“Ξ„Ξ“Κ½Ξ“Β© Ξ“Β³Ξ“οŸƒ Ξ“οŸ„Ξ“Κ½Ξ“Β¨Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“Β©Ξ“Β­Ξ“Βž Ξ“ΚΌΞ“ΒœΞ“Β³Ξ“Β§ Ξ“οŸƒΞ“ΒŸΞ“Β­Ξ“Κ½Ξ“Β© Ξ“Β°Ξ“Β±Ξ“Κ½Ξ“Β£Ξ“Β¬Ξ“Κ½Ξ“Ξ„Ξ“Β©Ξ“οŸ„Ξ“Βœ Ξ“οŸ‚Ξ“Β½Ξ“Β³Ξ“οŸ„Ξ“β€•Ξ“Β«Ξ“β€• Γ­Γʽ Ξ“Β°Ξ“Κ½Ξ“Β±Ξ“Κ½Ξ“οŸ„Ξ“β€•Ξ“Β«Ξ“β€•Ξ“Ξ…Ξ“Β¨Ξ“οŸƒΞ“ΒŸ Ξ“οŸ„Ξ“Κ½Ξ“Β­Ξ“οŸƒΞ“ΒŸΞ“Β² ôéò Ξ“οŸ‚Ξ“Β©Ξ“Κ½Ξ“Β±Ξ“οŸ„Ξ“οŸƒΞ“ΒŸΞ“Β² Ξ“Κ½Ξ“Β­Ξ“Κ½Ξ“Β­Ξ“οŸƒΞ“ΞŽΞ“Β³Ξ“οŸƒΞ“Β©Ξ“Β² Ξ“Β·Ξ“Ξ‰Ξ“Β±Ξ“ΒŸΞ“Β² Γ­Γʽ ôïá Ξ“οŸ…Ξ“οŸƒΞ“Ξ†Ξ“Β½Ξ“Β£Ξ“οŸƒΞ“Β© Ξ“οŸ„Ξ“ΒœΞ“Ξ„Ξ“Β©. Ï Ξ“οŸƒΞ“οŸ„Ξ“ΒœΞ“Β³Ξ“Ξ„Ξ“β€•Ξ“Ξ„Ξ“οŸƒ Ξ“Ξ…Ξ“Β°Ξ“οŸƒΞ“Β½Ξ“Β¨Ξ“Ξ…Ξ“Β­Ξ“β€•Ξ“Β² Ξ“Β±Ξ“β€•Ξ“ΒžΞ“Β² ôïá comicdom.gr, Ξ“Ξ†Ξ“Β±Ξ“β€•Ξ“Β­Ξ“Ξ„Ξ“ΒŸΞ“Β¦Ξ“οŸƒΞ“Β© Γ­Γʽ Γ³ΓʽΓ² Ξ“οŸƒΞ“Β­Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“ΞŽΞ“Β­Ξ“οŸƒΞ“Β© Ξ“οŸ„Ξ“Κ½Ξ“Β¨Ξ“Β§Ξ“Β¬Ξ“οŸƒΞ“Β±Ξ“Β©Ξ“Β­Ξ“Βœ ãéΓʽ Ξ“ΞŒΞ“Β«Ξ“Κ½ Γ΄Γʽ updates, Ξ“ΞŽΞ“Β³Ξ“Ξ„Ξ“οŸƒ Γ­Γʽ ìçí Ξ“Β·Ξ“ΒœΞ“Β³Ξ“οŸƒΞ“Ξ„Ξ“οŸƒ ðïôÝ ôçí "Ξ“Β¬Ξ“Β°Ξ“ΒœΞ“Β«Ξ“Κ½".




 Reviews 24/10: LOGICOMIX από τον Αριστείδη Κώτση.


 Reviews 23/10: SOLOMON KANE #1 από τον Ανδρέα Μιχαηλίδη.


 Reviews 22/10: THE AMAZING REMARKABLE MONSIEUR LEOTARD από τον Θωμά Παπαδημητρόπουλο.


 Reviews 21/10: BACK TO BROOKLYN #1 από τον Γιώργο Χατζηκωστή.


 Reviews 17/10: NOTHING NICE TO SAY από τον Θωμά Παπαδημητρόπουλο.


 Reviews 16/10: SUBLIFE από τον Αριστείδη Κώτση.


 15/10: Νέο strip JANE'S WORLD της Paige Braddock.


 14/10: Νέο strip ΚΟΥΡΑΦΕΛΚΥΘΡΑ του Αντώνη Βαβαγιάνη.


 Reviews 13/10: AGE OF SENTRY #1 από τον Γιώργο Χατζηκωστή.


xtras archive
07-12-04
50 BULLETS: HALFWAY THROUGH A MASTERPIECE
του Γιάννη Κουρουμπακάλη

50 τεύχη πριν την ολοκλήρωση μιας εκ των καλυτέρων σειρών που έχει εκδώσει η Vertigo. 50 ακόμα σφαίρες μέσα στο γεμιστήρα. 50 σφαίρες στον στόχο...bulls-eye!

Ομολογώ ότι αν το 99% των fans με τους οποίους συζητούσα για το 100 Bullets δε μου έλεγε ότι πρόκειται για αριστούργημα δεν θα το είχα πιάσει ποτέ στα χέρια μου. Κάθε ένας από αυτούς τους οπαδούς, ανεξάρτητα από το αν το αγαπημένο του είδος comic απέχει από τα crime stories, είχε -και έχει- τουλάχιστον κάτι καλό να πει για αυτή την πολυβραβευμένη σειρά (αρκετά Eisner και Harvey awards μεταξύ άλλων). Αφού λοιπόν διάβασα και συνεχίζω να διαβάζω 100 Bullets, έχοντας γευτεί αρκετά «σφηνάκια» αδρεναλίνης, βίας, γυμνού, smart-talking και βωμολοχιών αποφάσισα να αναλύσω στα συστατικά του αυτό που οι Jim Lee και Howard Chaykin αποκάλεσαν ένα από τα καλύτερα comic των τελευταίων χρόνων, αν όχι των τελευταίων δεκαετιών. 50 τεύχη μετά τον πρώτο πυροβολισμό με οδήγησαν στις εξής αποκαλύψεις.

Συστατικό 1ο: ½ λίτρο μαύρο μελάνι, λευκές κόλλες τετραδίου, αρκετός ελεύθερος χρόνος.

Αν η δημιουργία αριστουργημάτων ήταν μια απλή συνταγή σαν την παραπάνω τότε, αυτή τη στιγμή εγώ δεν θα έγραφα αυτό το άρθρο, γιατί προφανώς δεν θα είχε καμία αξία. Το πραγματικό 1ο συστατικό είναι η πολυπλοκότητα. Το 100 Bullets χαρακτηρίζεται από αυτή στους διάλογους και την ιστορία του. Το smart-talking που προανέφερα προϋποθέτει ένα στιλ γραφής που απαιτεί φυσικότητα και ρεαλισμό στον τρόπο με τον οποίο συζητήσεις λαμβάνουν χώρα. Επίσης, η ικανότητα με την οποία ο συγγραφέας το αποδίδει φανερώνει ένα πολύ κάλο επίπεδο streetwise από μέρος του, ή έστω άριστη προσαρμογή σε αυτό.

Το αποτέλεσμα είναι σαδιστικό, καθώς μεγάλος όγκος πληροφορίας ξεγλιστράει ανάμεσα σε κόμματα και αποστρόφους, κομμένες λέξεις και δυσνόητη αργκό. Στην αρχή σου δημιουργεί αυτό τον εκνευρισμό, όπως όταν προσπαθείς να δεις μια ταινία χωρίς υπότιτλους και η προφορά των ηθοποιών δεν βοηθάει καθόλου. Καθώς όμως προχωράει η ταινία το νόημα των λέξεων γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο και τελικά όλα μοιάζουν με γλυκιά μουσική στα αυτιά σου. Σιγά σιγά ανακαλύπτεις το μεγαλείο της μητρικής γλώσσας, του ρεαλισμού του λόγου. Ο εκκεντρικός ηθοποιός, ή συγγραφέας στην περίπτωσή μας, είναι πλέον φίλος μας και αυτό που έμοιαζε με ενοχλητικό στοιχείο του στην αρχή, μάλλον τελικά για κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο του πρόκειται. Κανένας οίκτος λοιπόν από τον Brian Azarello, καμία βοήθεια (προφορική - βλέπε συστατικό 3ο) στο να κατανοήσουμε τι συμβαίνει. Κανένας φαφλατάς πρωταγωνιστής ο οποίος μιλάει απλά για να τα ξαναπεί μια φορά μήπως χάσαμε το τρένο στην πορεία και το σημαντικότερο από όλα, σχεδόν καθόλου captions. Η χρήση τους σπάνια, και μόνο για να μεταφέρουν διάλογους από panel σε panel και όχι για να μας επιφοιτήσουν με την ψυχολογική κατάσταση του πρωταγωνιστή. Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα, το Counterfifth Detective, όπου και πάλι τα captions λειτουργούν σαν δοχεία ροής της σκέψης του detective, σαν ένα διάλογο με τον εαυτό του. Το storytelling σε τρίτο πρόσωπο, ανύπαρκτο;

Συστατικό 2ο: Πολυπλοκότητα δόση 2η.

Tο meta-plot, δηλ. τι συμβαίνει πίσω από τα παρασκήνια. Το 100 Bullets αρχικά μοιάζει σαν ένα σύνολο από ανεξάρτητες μικρές ιστορίες εγκλήματος οι οποίες στοιχειώνονται από μια αινιγματική παρουσία, αυτή του Agent Graves. Ο άνθρωπος με τον χαρτοφύλακα, η απάντηση στις τύψεις μας, η ευκαιρία για γλυκιά εκδίκηση, για μια νέα αρχή. Αργότερα μαθαίνουμε πως ο κύριος Graves δεν είναι μόνος του στο «παιχνίδι» και πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο επιφανειακά, όσο μπορεί να φανταζόμασταν στην αρχή. Δολοπλοκίες, δολοφονίες, το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο και η πικρή αλήθεια της πραγματικότητας του ψευδόκοσμου του 100 Bullets ξετυλίγονται μέσα από τις ιστορίες αυτών των λίγων πρωταγωνιστών που τεύχος με το τεύχος πληθαίνουν και δυναμώνουν στα μάτια μας σαν προσωπικότητες. Ένας πόλεμος ιδεών και εκδίκησης έχει ξεσπάσει ανάμεσα στα άτομα που κρατάνε τα ηνία του «νέου κόσμου» και βήμα βήμα οδηγούμαστε στην κατάληξή του. Ο Azarello διηγείται, με προσοχή στις λεπτομέρειες, την παραπάνω γενική ιδέα μέσα από τις μικρές περιπέτειες των πρωταγωνιστών μας και κάθε μια από αυτές αφαιρεί μια πέτρα από το τείχος που μας χωρίζει από την αλήθεια. Οι περιπέτειες δεν φαντάζουν και τόσο μικρές μετά από μερικά τεύχη.

Συστατικό 3ο: Artwork, pencils, inks, lights, panel composition, layout. Ή πιο απλά: Eduardo Risso.

Για να γυρίσω σε αυτά που έλεγα παραπάνω, τα captions δεν χρησιμοποιούνται σχεδόν καθόλου και ο προφορικός λόγος περιορίζεται -και δεν το εννοώ αρνητικά- στο διάλογο. Η εικόνα έρχεται να συμπληρώσει αυτό που το κείμενο εσκεμμένα αποφεύγει, τα συναισθήματα. Φυσικά, μέσα από μια συζήτηση μπορούμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα για τη συναισθηματική κατάσταση των συνομιλητών, αλλά όπως ξέρουμε όλοι πολύ καλά μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Ματιές που σκοτώνουν, καμπύλες που σαγηνεύουν, χαμόγελα που δεν γελάνε, εικόνες αγωνίας και πόνου βγαλμένες από την παρακμή της ανθρώπινης κοινωνίας. Η γλώσσα του σώματος κυρίαρχο συστατικό στην τέχνη του Risso, σε έναν κόσμο που μια λάθος ματιά σε στέλνει να συναντήσεις τον δημιουργό σου, -που για τους περισσότερους μέσα στο comic δεν είναι ο Θεός. Κάθε γωνία, κάθε άποψη του χώρου είναι δυνατή για τον καλλιτέχνη, το αποτέλεσμα φανερό με «κάμερες» τοποθετημένες πίσω από φακούς γυαλιών, μέσα σε neon lights, κάτω από το νερό, παιχνίδια με είδωλα σε καθρέφτες και γυαλιστερές επιφάνειες, με το φως και τις σκιές. Όσο για την σκηνοθεσία, απλά ξεφυλλίστε ένα και ακολουθήστε ένα sequence χωρίς να διαβάζετε και θα καταλάβετε τι λέω.

Συστατικό 4ο: Συνεργασία.

To make a long story short: Το creative team του 100 Bullets αποτελεί τους Bonnie και Clyde των comics. Αν και δεν ξέρω αν θα άρεσε σε κανέναν από τους δυο να τον αποκαλέσουν Bonnie!

Συστατικό 5ο: Εξώφυλλα.

Θα έλεγε κανείς πως ο Dave Johnson έχει πιάσει άριστα το νόημα. Τα περισσότερα από τα covers του για το 100 Bullets θα τα χαρακτήριζα πραγματικά κοσμήματα για οποιαδήποτε συλλογή.

Ψήσιμο: Δοκιμάστε. Αν δεν σας άρεσε την πρώτη φορά μπορεί να κάνατε λάθος την θερμοκρασία. Δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία -τουλάχιστον ως το δεύτερο TPB. Πολλά φαγητά που δεν έτρωγα «μικρός» μου αρέσουν τώρα. Αν σας άρεσε μην χάσετε το γούστο σας. Πριν γράψω αυτό το overview το ξαναδιάβασα όλο και το μόνο που έχω να πω είναι ότι ήταν καλύτερο, πολύ καλύτερο. Θεωρώ ότι μια δεύτερη ανάγνωση είναι must! Δεν μπορείτε να είστε σίγουρος τι «χάσατε» την πρώτη φορά, που θα σας αποκαλυφθεί μαγικά τη δεύτερη. Χωρίς να θέλω να γίνω βλάσφημος, θα έλεγα ότι έχει μια μικρή δόση από Watchmen feeling την δεύτερη φορά, if you know what I mean. Στο φινάλε κάτι θα πρέπει να ξέρουν οι Jim Lee, Howard Chaykin, Warren Ellis, Garth Ennis, Dave Gibbons, Greg Rucka, Steve Dillon, Jim Steranko και πολλοί άλλοι που του αποδίδουν τα εύσημα και με το παραπάνω. Don't waste time...if you needed a reason to (re)read it, I just gave you a hundred (or at least...fifty).


Ο "φίλος" μας Agent Graves σας προειδοποιεί
σε περιπτωση που δεν σας αρεσε το αρθρο μου...:)




|home|about us|downloads|contact|oldies|events|

The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners.
All Rights Reserved.

This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4
Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+

Get Firefox!
Powered by vi