|
του Δημήτρη Σακαρίδη 28-02-05 Τhe Undying Question
Η προσωπική μου προτίμηση γέρνει ξεκάθαρα υπέρ των μεμονωμένων τευχών. Όπως έχω δηλώσει πολλές φορές στο παρελθόν, θεωρώ τον εαυτό μου και συλλέκτη εκτός από αναγνώστη και δεν νομίζω πως η φράση «συλλέκτης trade paperbacks» έχει λογική βάση. Ένας επιπλέον λόγος που προτιμώ τα singles είναι και η ανυπομονησία μου ως αναγνώστης. Απλά δεν μπορώ να περιμένω 6-8 μήνες για να διαβάσω τα επόμενα τεύχη των αγαπημένων μου comics. Και δεν είμαι ο μόνος. Μόλις σήμερα το μεσημέρι ο co-editor του COMICDOM, Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου μου έλεγε πως θέλει να του φέρω τα τελευταία τεύχη του FABLES μετά το "March Of The Wooden Soldiers", γιατί δεν αντέχει να περιμένει να βγει το trade για να τα διαβάσει. Και ο Ηλίας είναι ένας από τους φανατικότερους υποστηρικτές των trades! Ένα θεωρητικά ισχυρό (αν και σχετικά retarded) επιχείρημα των trade-lovers είναι πως τα περισσότερα comics σήμερα γράφονται με τέτοιον τρόπο που στοχεύουν στη μελλοντική δημοσίευση τους ως trade paperbacks. Decompressed storytelling, μεγάλα stretches στο character development, παντελής έλλειψη serialization, απαλοιφή του cliff-hanger element, μικρότερη έμφαση στο continuity, ελάχιστα captions, ακόμη λιγότερα references. Με λίγα λόγια, storylines κομμένα και ραμμένα για δημοσίευση σε μεγάλες δόσεις. Αυτό σίγουρα ισχύει σε μεγάλο βαθμό, αλλά πιστεύω πως περισσότερο λειτουργεί ως αντί-επιχείρημα κατά των σημερινών mainstream comics παρά ως επιχείρημα υπέρ των trades. Αν τα σημερινά comics έχουν όλα αυτά τα ελαττώματα, αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να τα διαβάζουμε με διαφορετικό τρόπο μόνο και μόνο για να τα «απολαύσουμε» περισσότερο, απλά σημαίνει πως δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε μαζί τους γενικώς. Ή τουλάχιστον να ψάξουμε να βρούμε αυτά που δεν παρουσιάζουν τα συγκεκριμένα ελαττώματα (η σκέψη και μόνο πως ορισμένοι από εσάς -ιδιαίτερα όσοι είστε κάτω των 25- θα θεωρήσετε αυτά τα γνωρίσματα «προτερήματα» με κάνει να αισθάνομαι εντελώς παρωχημένος). Τα trades έχουν ένα ακόμη πρόβλημα. Αγοράζοντας ένα single issue, έχεις χαραμίσει απλά €3 ή €4. Αν δεν σου αρέσει, δεν παίρνεις το επόμενο και σου μένουν τα λεφτά για να δοκιμάσεις κάτι άλλο. Επιπλέον έχεις πάντα την ελπίδα πως το τεύχος που δεν σου άρεσε, μπορεί να αποκτήσει συλλεκτική αξία και να το πουλήσεις σε πολλαπλάσια τιμή από αυτή που πλήρωσες για να το αποκτήσεις (ρωτήστε με πόσο πούλησα το Y The Last Man #1 - I dare you!). Αγοράζοντας ένα trade, έχεις πετάξει €15 με €20 (ή και περισσότερα) και αν δεν σου αρέσει, το μόνο που κατάφερες είναι να χάσεις λίγο χώρο στη βιβλιοθήκη σου. Στην καλύτερη περίπτωση μπορείς να το κάνεις δώρο σε κανέναν φίλο για τη γιορτή του ή να το δανείσεις σε κάποιον outsider τον οποίον προσπαθείς να μετατρέψεις σε comics reader (μάταια, αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα). Το τελευταίο επιχείρημα υπέρ των singles είναι και το πιο προφανές. Αν όλοι οι αναγνώστες μπουν στο τριπ του «θα περιμένω το trade», υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες ο τίτλος να κλείσει και η εκδοτική να μην σκεφτεί καν να βγάλει collected edition. Αυτό ισχύει κυρίως για τα ongoing series και λιγότερο για τα limited, αλλά υπάρχουν παραδείγματα και για τις δύο κατηγορίες. Δεν ξέρω αν έπεισα κανέναν για τις αρετές των singles ή για τα προβλήματα των tpb's. Δεν είμαι καν σίγουρος αν αυτή ήταν η πρόθεση μου. Απλά, με αφορμή την κουβέντα που είχα με τον Ηλία, ήθελα να θίξω το συγκεκριμένο θέμα και να εκφράσω ξεκάθαρα την προσωπική μου άποψη. Take this as a rant. Nothing more, nothing less. Read what you like, anyway. |
editors dungeon archive | email the author | author's profile back to top |
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |