|
του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου 10-10-05 Positive Thinking Μέσα στη γενικότερη οικονομική κρίση που επικρατεί, είναι σχεδόν θαύμα ότι εξακολουθούν ακόμα να κινούνται πράγματα. Πόσο δε μάλλον, όταν ξεκινούν πράγματα. Όταν επενδύεται χρήμα και προσπάθεια, όταν οι άνθρωποι δεν διστάζουν να κοπιάσουν, να ρισκάρουν, ακόμα και να συγκρουστούν, προκειμένου να υπάρξει δημιουργία. Τον τελευταίο καιρό τα θετικά μηνύματα έχουν αρχίσει να έρχονται από διάφορες κατευθύνσεις... Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, η Anubis Comics έδειξε ότι διεκδικεί τον τίτλο της πρώτης ελληνικής εκδοτικής που αντιμετωπίζει τα υπερηρωικά comics, ως αυτό που πραγματικά είναι: μία διασκεδαστική μορφή της 9ης Τέχνης, που μπορεί να δημιουργήσει cult, όπως έχει συμβεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πράγμα το οποίο όμως, για να δημιουργηθεί, χρειαζόταν επαγγελματισμό και στόχευση. Σοβαρότητα και ταυτόχρονα έλλειψη σοβαροφάνειας. Η Anubis έφερε αυτή τη νέα νοοτροπία. Οι ευχές μας λοιπόν, για μία ακόμα καλύτερη συνέχεια, δεν μπορούν παρά να είναι δεδομένες! Και μην ξεχάσω το φετινό Φεστιβάλ της Βαβέλ. Που με την υπέροχη έκθεση Gregotti, ακόμα κι αν ήθελες να γράψεις κάτι κακό για τη συγκεκριμένη φάση, δεν πήγαινε το χέρι σου. Κι ίσως εδώ είναι μία καλή ευκαιρία να πω δύο πράγματα, για όσα έχουν κατά καιρούς γραφτεί σε αυτό το site ή ειπωθεί σε δημόσιο βήμα από μέλη του COMICDOM και αφορούν τη Βαβέλ: Ακόμα και στην περίπτωση που βλέπουμε όλοι το ίδιο έργο, μπορεί σε κάποιους το έργο να αρέσει και σε κάποιους άλλους όχι. Κάποιοι να χειροκροτούν περισσότερο και κάποιοι λιγότερο. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν από εκείνους που "έφευγαν" βαριεστημένοι, πριν το τέλος της παράστασης που λεγόταν "Φεστιβάλ της Βαβέλ. Φέτος, έκατσα μέχρι το τέλος γιατί πέρασα καλά και στο χειροκρότημα ήμουν από τους πιο ενθουσιώδεις θεατές. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Δημήτρης κι εγώ, συντονίζουμε μία ομάδα ανθρώπων που αγαπάμε τα comics και είμαστε οι τελευταίοι που θα θέλαμε να τα "βλάψουμε". Και ακριβώς επειδή συμβαίνει αυτό, μιλάμε και θα μιλάμε, κάθε φορά που κάτι στα δικά μας μάτια θα δείχνει στραβό. Είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος για τον οποίο δεν διστάζουμε να επικροτήσουμε κάποιον ή κάτι, όταν το αξίζει. Ελπιδοφόρα κίνηση ήταν και η κυκλοφορία του περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ, ενός εντύπου γεμάτο comics και γελοιογραφίες ελλήνων δημιουργών, αλλά και με κείμενα διαποτισμένα με αντίδραση, θυμό, χιούμορ και σαρκασμό για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Είναι βέβαια δύσκολοι καιροί για όσους προτείνουν εικονογραφήσεις αντί για trendy illustrations, όπως επίσης και για όσους προτείνουν τον προβληματισμό, ως αντίβαρο του σταρχιδισμού. Σε αυτούς τους καιρούς λοιπόν, μεγαλώνει με αργά αλλά σταθερά βήματα και ο κατάλογος της Jemma Press. Με κάθε καινούρια έκδοση, ο Λευτέρης Σταυριανός έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στην πραγμάτωση των στόχων του για μία μικρή ανεξάρτητη εκδοτική με φρέσκο βλέμμα πάνω στα πράγματα. Το μότο "Αλμπουμ για αναγνώστες που αγαπούν τα κόμιξ, από ανθρώπους που τα λατρεύουν" δεν είναι σε καμία περίπτωση υπερβολικό. Κι ενώ τιςτελευταίες ημέρες απολάμβανα την έκπληξη στα πρόσωπα φίλων και γνωστών, όταν τους έδειχνα το πρώτο τεύχος του BESEREAL ("είναι ελληνικό; θα αστείευεσαι!"), έφτασε τις προάλλες στα χέρια μου το comic που σηματοδοτεί την επιστροφή των εκδόσεων Giganto στο προσκήνιο. Πρόκειται για το POPULART του Τάσου Παπαιωάννου, μία έκδοση για την οποία και (θα) υπάρχει review στο site μας από την Τρίτη 11 Οκτωβρίου. Όπως κι εσείς, δεν γνωρίζω τί γνώμη σχημάτισε ο Σπύρος Ευάγγελος Αρμένης που ανέλαβε να μιλήσει γι αυτό (το Editorial που διαβάζετε και το προαναφερθέν review γράφονται σχεδόν ταυτόχρονα), ρίχνοντάς του όμως μία γρήγορη ματιά, βρέθηκα απέναντι σε μία ιδιαίτερα προσεγμένη έκδοση (τρία διαφορετικά sections), με άφθονο υλικό από δουλειές του Τάσου Παπαιωάννου, που χαίρεσαι -τουλάχιστον- να ξεφυλλίζεις. Είμαι σίγουρος πως όλο και κάτι σημαντικό ξεχνάω να αναφέρω από τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, αυτά τα παραδείγματα όμως πιστεύω πως αρκούν για να αντιληφθούμε πως το μόνο για το οποίο δεν δικαιούμαστε να γκρινιάζουμε, είναι για "ανομβρία". Το αν όσα συμβαίνουν θα έχουν διάρκεια, θετικό αντίκτυπο και θα σηματοδοτήσουν σημαντικές αλλαγές στην εγχώρια κοινότητα των comics, αυτό μένει να αποδειχθεί. Μέχρι τότε, μπορούμε απλά να περνάμε καλά. Stay Tuned!
EDITORS' PICKS Έχετε χρόνο (ή και χρήμα) για χάσιμο; Κάθε δεκαπέντε ημέρες στο section EDITORS PICKS, θα προτείνω, comics, μουσικές και ταινίες που ούτως ή άλλως, προτείνω σε φίλους. Είναι το "κομμάτι" που διασώζεται από τη "συγχωρεμένη" στήλη, NOIZ, και για το οποίο ("κομμάτι") έστειλα τουλάχιστον 20 fan mails στον εαυτό μου προκειμένου να υποστηρίξω τη διάσωσή του (too much work drives you nuts, man)
COMIC
Όταν τα δύο άκρα της comic book δημοσιογραφίας (COMICS JOURNAL και WIZARD MAGAZINE), γράφουν τα καλύτερα για ένα comic, τότε δίχως άλλο, πρόκειται για κάτι που αξίζει να τσεκάρει κανείς. Το DEMO COLLECTION TP, μπορούμε να το παραγγείλουμε από το PREVIEWS Οκτωβρίου και συλλέγει τα δώδεκα αυτοτελή τεύχη της ομώνυμης σειράς. Είναι ένα comic που μιλάει για τα στιγμιότυπα που αλλάζουν τη ροή της ζωής μας. Η απόδειξη ότι αν δεις την πρόβα τζενεράλε, είναι ίσως καλύτερα από το να βρίσκεσαι στην πρεμιέρα. Επιπλέον; Αν δεν έχετε ανακαλύψει ακόμα τo versatile σχέδιο της Becky Cloonan, αυτή είναι η ευκαιρία σας!
ΜUSIC
Kυριολεκτικά- δεν πίστευα ότι θα το έλεγα αυτό ποτέ για ελληνικό hip hop- αυτό το άλμπουμ τα σπάει! Απίστευτα σαμπλαρίσματα, πολύ καλό στιχουργικό flow και θεματικές που υπενθυμίζουν ότι το hip hop είναι κάτι περισσότερο από "γαμάμε τις βόρειες γιατί οι γκόμενοι τους τον παίρνουνε". Είναι ο αγνός ιδεαλισμός του Ο ʼλλος Μπάμπης, η απόγνωση του Ψυχοφθορία, η καταγγελία του Η Πόλις, ο σαρκασμός του Movie Star... Η παραγωγή στο άλμπουμ ΣΑΤΥΡΟΙ ΝΟΜΑΔΕΣ του Stereo Mike έχει γίνει στην Αγγλία, ενώ αρκετοί από τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες δεν προέρχονται καν από την ελληνική σκηνή.S
ΜOVIE
"Ξεκίνησε σαν ένα "παιχνίδι" στο όνομα της επιστήμης. Είκοσι άντρες. Δύο εβδομάδες. Με αντάλλαγμα δύο χιλιάδες δολάρια. Σκοπός η μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο περιβάλλον μιας φυλακής. Οκτώ γίνονται οι φύλακες και οι υπόλοιποι παίρνουν τη θέση των κρατουμένων μέσα σε πραγματικά κελιά..." Και τότε έρχεται το ερώτημα: Είσαι σίγουρος ότι ξέρεις τον εαυτό σου; Ότι η εξουσία δεν θα σε κάνει να νιώσεις -ξαφνικά- σημαντικός ή ακόμα και ανώτερος; Ότι δεν θα αντλήσεις ηδονή εξαναγκάζοντας έναν άλλο άνθρωπο να ταπεινωθεί ή να πονέσει εξαίτιας σου; Εν τέλει, ότι όλο αυτό το πράγμα δεν θα σε οδηγήσει στην αποκτήνωση; Το DAS EXPERIMENT είναι βασισμένο σε αληθινό πείραμα που έγινε το 1971 σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, όπου οι φοιτητές που ανέλαβαν το ρόλο των φυλάκων ανέπτυξαν γρήγορα σαδιστική συμπεριφορά πάνω στους φοιτητές που έπαιζαν το ρόλο των φυλακισμένων. Η ταινία αυτή αποτελεί τόσο ένα έμμεσο σχόλιο στο ναζισμό, όσο και μία κλειστοφοβική κατάβαση στα πιο σαδιστικά μονοπάτια της ανθρώπινης σκέψης. Η επιβίωση του ισχυρότερου είναι η ένδειξη ότι όχι μόνο δεν φύγαμε ποτέ από τη ζούγκλα, αλλά και ότι την ξαναχτίσαμε, αυτή τη φορά από τσιμέντο.
|
||||||
editorial archive | email the author | author's profile back to top |
||||||
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |