Poor Motherfuckers

Ένα φαινόμενο που παρατηρείται πολύ έντονα τους τελευταίους μήνες είναι αυτό της πόλωσης ανάμεσα στις δύο μεγάλες εταιρίες, τη Marvel και τη DC. Μετά από αρκετά χρόνια όπου τα πράγματα ήταν ήρεμα (κατάφεραν επιτέλους να εκδώσουν και το JLA/AVENGERS), βρισκόμαστε πάλι σε μια περίοδο μεγάλης κόντρας, όπου η επικρατούσα λογική -τουλάχιστον όπως προσπαθούν να την περάσουν τα στελέχη των δύο εταιριών- είναι πως ένας αναγνώστης πρέπει να επιλέξει τη μία από τις δύο.

"Είσαι με μας ή με τους άλλους;"

"Do you know where your loyalties lie?"

"Marvel rulez! DC sucks!"

"DC's great! Marvel's shit!"

Διόρθωση: όπου "αναγνώστης", στο τέλος της πρώτης παραγράφου, χρησιμοποιήστε καλύτερα τη λέξη "fan", γιατί ουσιαστικά, σε αυτούς στοχεύουν οι δύο μεγάλες εταιρίες. Οι πραγματικοί αναγνώστες ενδιαφέρονται κυρίως να διαβάσουν μια καλή ιστορία, ενώ οι fans θέλουν απλά να υποστηρίζουν κάποιον (υπάρχουν άνθρωποι που είναι πλασμένοι για να είναι fans -οπαδοί, πιστοί, φανατικοί- και αυτό πηγάζει από την ανάγκη τους να ανήκουν κάπου, αισθανόμενοι πολύ μεγαλύτερη "ασφάλεια" ως μέλη μιας ομάδας ομοϊδεατών, παρά στηριζόμενοι στη δική τους προσωπικότητα).

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι "DC ή Marvel" και για τους περισσότερους είναι σχετικά εύκολο να απαντηθεί, καθώς υπάρχει μέσα τους ήδη το "γονίδιο" του Marvel ή DC-fan. Οι υπόλοιποι, αυτοί που οι δημοσκοπήσεις ονομάζουν "αναποφάσιστους", θα πρέπει με κάποιον τρόπο να πειστούν να επιλέξουν είτε τη μία ή την άλλη παράταξη.

Ανάλογα με τα sensibilities του καθενός, ή με το ποιά διαφημιστική καμπάνια "έφαγε" πρώτα στη μούρη, ή με το πόσο μεγάλη επιρροή ασκούν πάνω του οι "συνειδητοποιημένοι" φίλοι του, ο αναποφάσιστος comic fan πρέπει γρήγορα να επιλέξει μία από τις δύο πλευρές, να ορκιστεί αιώνια πίστη (όσο αιώνιο μπορεί να είναι οτιδήποτε αφορά στο χώρο των comics) και να της αφιερώσει την πλήρη προσοχή του καθώς και το συνολικό περιεχόμενο του πορτοφολιού του.

Όπου "fan" όμως, δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που πηγαίνει με τα ωραία του λεφτά στο comics store για να αγοράσει comics, αλλά και ο ίδιος ο retailer που παραγγέλνει αυτά τα comics από τη Diamond, καθώς σε πρώτο επίπεδο, αυτόν πρέπει να "προσηλυτίσει" η εταιρία.

Η πόλωση αυτή, λοιπόν, επιδρά σημαντικά και στους retailers οι οποίοι έχουν πλέον μετατρέψει το ερώτημα του "τι να παραγγείλω αυτό το μήνα" σε "να αγοράσω περισσότερες κόπιες από τα 752 tie-ins του INFINITE CRISIS ή να τα σπρώξω στους 584 νέους mutant titles της Marvel;".

Κατά συνέπεια, έχει δημιουργηθεί μια αρρωστημένη μορφή συσπείρωσης γύρω από τις δύο μεγάλες εταιρίες με το συνολικό market share τους να έχει αρχίσει να φτάνει σε επίπεδα late 80's, όταν οι ανεξάρτητες εταιρίες που άνθησαν στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας και βοήθησαν να προχωρήσουν τα comics ένα βήμα πιο πέρα, άρχιζαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη. Αν αυτό συνεχιστεί (και όλες οι ενδείξεις αυτό ακριβώς υποδηλώνουν, με τη DC να αρμέγει το CRISIS για αρκετό καιρό ακόμη και τη Marvel να περνάει από το HOUSE OF M στο DECIMATION και από εκεί στο επόμενο -yet unnamed- big event), τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα για τις μικρές εταιρίες, οι περισσότερες εκ των οποίων ήδη φυτοζωούν.

Μόλις χθες, η Claypool, μια εταιρία με σχεδόν 15ετή παρουσία στα stands, που μπορεί ποτέ να μην υπήρξε "player" αλλά κατόρθωνε να επιβιώνει με αξιοπρέπεια, συνεργαζόμενη με βετεράνους δημιουργούς όπως ο Peter David και ο Richard Howell, βγήκε επίσημα και ζήτησε βοήθεια από όποιον δύναται να συνεισφέρει, αγοράζοντας κάποια comics της εταιρίας ή κάνοντας donations (for more details, click here), μιμούμενη το ημί-επιτυχημένο παράδειγμα των Fantagraphics, Top Shelf και ορισμένων ακόμη που είχαν αναγκαστεί να φτάσουν στο ίδιο σημείο στο παρελθόν.

Επιπλέον, φήμες -ανεπιβεβαίωτες, για την ώρα- θέλουν τουλάχιστον τρεις ακόμη ανεξάρτητες εταιρίες (μία εκ των οποίων έκανε και πολύ δυναμικό άνοιγμα όταν ξεκίνησε) να βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα ακούσουμε τα όργανα σε λίγους μήνες. Την ώρα που η DC θα κάνει το τριακοστό πέμπτο relaunch του BLUE BEETLE και η Marvel θα βγάζει ακόμη ένα limited series με πρωταγωνιστή κάποιον τριτοκλασάτο μεταλλαγμένο ήρωα, η μικρή (fill in the blank) θα αναρωτιέται αν αξίζει τον κόπο να βγει στη ζητιανιά όπως οι άλλες ή αν απλά θα πρέπει να κλείσει το μαγαζί μια ώρα αρχύτερα.

Αν νομίζετε πως αυτό το EDITORIAL γράφτηκε με σκοπό να τα χώσει στη DC και τη Marvel, ή να παροτρύνει τον κόσμο να βοηθήσει τη παραπαίουσα Claypool, you're only half-right.

Φυσικά και πιστεύω πως οι τακτικές των big two είναι κατακριτέες. Το έχω πει άλλωστε και πολλές φορές στο παρελθόν, πως ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να χειραγωγήσουν κοινό και retailers είναι τουλάχιστον γλοιώδης και σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει μονοπωλιακές τακτικές εταιριών σε τριτοκοσμικές χώρες.

Εννοείται, επίσης, πως πιστεύω πως πρέπει όλοι να βοηθήσουμε την Claypool σε αυτή τη δύσκολη ώρα. Το ίδιο θα έλεγα για οποιαδήποτε εταιρία βρισκόταν στη θέση της.

Αυτό το EDITORIAL, όμως, γράφτηκε κυρίως για να τα χώσει σε όλους εσάς που έχετε πέσει θύματα των δύο εταιριών και αγνοείτε την ύπαρξη όλων των υπολοίπων publishers οι οποίοι, αν τους δίνατε μια ευκαιρία, θα ήταν πρόθυμοι να σας αποδείξουν πως υπάρχουν comics και πέρα από τη DC και τη Marvel.

Γράφτηκε για όλους τους αναγνώστες που αγοράζουν οτιδήποτε καινούργιο βγάζει η Marvel, ακόμη και αν είναι από δημιουργούς που δεν έχουν πείσει στο παρελθόν και που συνεχίζουν να αγοράζουν το UNCANNY X-MEN ακόμη και αν έχει πάψει να τους αρέσει εδώ και χρόνια, ενώ παράλληλα δεν διαβάζουν ποτέ τις "πράσινες" σελίδες του PREVIEWS.

Γράφτηκε για όλους τους retailers που παραγγέλνουν άπειρες κόπιες από το κάθε comic της DC που σχετίζεται με το INFINITE CRISIS, αλλά δεν φροντίζουν να πάρουν και μερικά αντίτυπα από κάποιους αξιόλογους ανεξάρτητους τίτλους, τα οποία θα βάλουν στα ράφια για να τα δουν οι προαναφερθέντες αναγνώστες που δεν διαβάζουν τις "πράσινες" σελίδες του PREVIEWS (το τρομακτικό εδώ είναι πως, πιθανότατα, υπάρχουν και retailers που δεν διαβάζουν τις εν λόγω σελίδες).

Το ζήτημα, κύριοι, δεν είναι να κάνουμε το ανθρωπιστικό μας καθήκον και να σώσουμε την όποια Claypool από την οικονομική καταστροφή, όταν θα έχει πλέον φτάσει σε αυτήν, αλλά να κάνουμε κάτι για να μη χρειαστεί να φτάσει η επόμενη Claypool στην οικονομική καταστροφή.

Μπορούμε;

Θέλουμε;