|
της Μυρτώς Τσελέντη 28-03-07 Περί Σκοταδιού, Λογικής, Ονείρων, Ισορροπιών Και Καρδιακών Παλμών - Τικ, Τακ, Τικ, Τακ... Fade in... Bonsoir et bienvenu! *Μικρή υπόκλιση* Καλησπέρα σας αγαπημένοι μας θεατές. Το COMICDOM CON τελείωσε για άλλη μια χρονιά, ήταν επιτυχημένο και περάσαμε πολύ καλά. Το ίδιο ελπίζουμε να ήταν και για όλους εσάς που ήρθατε. Από πλευράς μου, να ευχαριστήσω το Μανώλη Βαμβούνη για τη βοήθειά του στα workshops (the best minion anyone could ever hope for) και το Βασίλη Σάκκο, που εκτός από τον καλύτερο συμπαρουσιαστή που θα μπορούσα ποτέ να έχω στην τελετή των Awards (και γλίτωσα και τον "κατάλογο" - inside joke, move along people, move along...) είναι και ο μοναδικός άνθρωπος που καταφέρνει τόσο πηγαία να σε κάνει να πονάει η κοιλιά σου από τα γέλια, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές εκνευρισμού και στενοχώριας. Επίσης, πρέπει να ευχαριστήσω και όλα τα παιδιά του Comicdom Team, που έκαναν το Σαββατοκύριακο άπειρα πιο fun για μένα, ο καθένας με τον τρόπο του, που αν κάτσω να το κάνω αναλυτικά και ονομαστικά, η παράστασή μας δεν θα τελειώσει ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για γνωστούς υπόπτους, fanzinάδες, φίλους, γνωστούς, σχετικούς με τον χώρο και μη, που πέρασαν από την εκδήλωση και πρόλαβα να τους δω και να ανταλλάξουμε και δυο κουβέντες, έστω και στα πεταχτά. Μα πάνω απ' όλα και περισσότερο από όλους, ευχαριστώ τον Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου και τον Δημήτρη Σακαρίδη, που μας κάνουν κοινωνούς στο όραμά τους, που παρόλο που ξεθεώνονται για έναν ολόκληρο χρόνο, περνάνε από άπειρες στιγμές αγωνίας, εκνευρισμού, κούρασης, άγχους και άλλων "χαριτωμένων", βρίσκουν τη δύναμη και συνεχίζουν, κάνοντας τα όνειρα όλων μας πραγματικότητα, πέρα από τα σκοτάδια της ελληνικής καθημερινότητας. Να μην σας κουράζω, όμως, με άλλες ευχαριστίες (παρόλο που θα έπρεπε), καθώς ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και η παράστασή μας πρέπει να αρχίσει.
OK, τυπικά αυτό δεν είναι γάλλο-βελγικό comic... Oύτε καν ευρωπαϊκό δεν είναι, για να είμαι ειλικρινής, καθώς ο δημιουργός του είναι Αυστραλός. Παρόλο που η δουλειά του σαν εικονογράφος είναι αρκετά γνωστή και έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία στην Αμερική, το συγκεκριμένο comic δεν έχει κυκλοφορήσει (ακόμα) εκεί, οπότε διατηρώ το δικαίωμα να κάνω εγώ το review, καθώς πρόκειται για γαλλική έκδοση (και που να ξέρατε πόσους Ιάπωνες, Κινέζους και Μεξικάνους έχω αποφύγει κατά καιρούς να παρουσιάσω). Στο comic λοιπόν! Γιατί τόσοι άντρες και γυναίκες οδηγούνται στο να αφήσουν όλα πίσω τους, για να φύγουν μόνοι με προορισμό μία μυστηριώδη χώρα, έναν τόπο χωρίς οικογένεια ή φίλους, όπου τα πάντα είναι άγνωστα και το μέλλον αβέβαιο; Ένας άντρας φτιάχνει μια μέρα τη βαλίτσα του, εγκαταλείπει τη γυναίκα και την κόρη του και φεύγει. Παίρνει το τρένο, με σκοπό να διασχίσει μετά τον ωκεανό. Προορισμός του, η γη της επαγγελίας, σε μια άγνωστη χώρα. Είναι μετανάστης. Αφήνει την ζωή του πίσω, γιατί ελπίζει ότι θα βρει μια άλλη, καλύτερη από αυτήν που είχε, κι ας είναι μακριά από τους δικούς του. Εκεί, σε αυτή την καινούργια και περίεργη χώρα, όπου θα πρέπει να ξαναμάθει να ζει, θα συναντήσει και άλλους ανθρώπους, φυγάδες σαν και αυτόν, που ακριβώς όπως και αυτός, είναι χαμένοι στον καινούργιο αυτό κόσμο. Το άλμπουμ είναι σχεδιασμένο εξ ολοκλήρου σε αποχρώσεις της σέπιας, σαν να ακροβατεί η ιστορία μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αλλά και μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Τόσο το θέμα όσο και η απουσία λόγου (έτσι ώστε να μπορεί να το διαβάσει οποιοσδήποτε στον κόσμο) προσδίδουν στην ιστορία μια δύναμη πέρα από τα σύνορα και τον χρόνο. Το βουβό comic αυτό είναι η ιστορία όλων των μεταναστών, όλων των προσφύγων, όλων των διωγμένων και ένας φόρος τιμής σε όλους αυτούς που έχουν κάνει παρόμοια ταξίδια. Ένα άλμπουμ βαθύ και πρωτότυπο για ένα θέμα που δεν είναι ποτέ εκτός επικαιρότητας.
Η Carmen, περιβόητη κλέφτρα, ξαναβρίσκει τους παλιούς της συνεργάτες και προσπαθεί να τους πείσει να διοργανώσουν μαζί ένα κόλπο. Το ενδιαφέρον έγκειται στο ότι πριν έξι χρόνια, τους είχε προδώσει. Η πρότασή της; Να κλέψουν μια μούμια για λογαριασμό ενός πλούσιου συλλέκτη. Ο σχεδιαστής Benjamin Carre, έχει δουλέψει στο παρελθόν σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και σε γραφιστική, και τα καταφέρνει αρκετά καλά και στα comics, συνδυάζοντας παραδοσιακές τεχνικές με υπολογιστή για ένα όμορφο οπτικό αποτέλεσμα, αποφεύγοντας έξυπνα να θυσιάσει την ρέουσα και ευχάριστη αφήγηση των εικόνων στο βωμό της εντυπωσιοθηρίας. Σεναριακά, ο Mathieu Mariolle δανείζεται στοιχεία από κλασικά film noir και τα αξιοποιεί πάνω σε ένα μοτίβο τύπου OCEAN'S ELEVEN: η παλιά ομάδα κακοποιών ξαναενώνεται για ένα μεγάλο, τελευταίο κόλπο. Όπως όλες οι ιστορίες του είδους, κάθε μέλος της ομάδας έχει τον δικό του τομέα ειδίκευσης: μάχη, τεχνολογία, σχεδιασμός της απάτης κ.λπ. Σίγουρα δεν ξεφεύγει από τα κλισέ του είδους, αλλά παραμένει ένα καλό comic γιατί το σενάριο αξιοποιεί σωστά τις επιρροές του και το οπτικό κομμάτι κερδίζει τον αναγνώστη, τις στιγμές εκείνες που κάποια μοτίβα του φαίνονται υπερβολικά γνώριμα. Επιπλέον, το πολυπόθητο αντικείμενο της ληστείας προσφέρει ένα διαφορετικό αέρα μυστηρίου στην υπόθεση, όπως αφήνει να εννοηθεί το τέλος του πρώτου τόμου της σειράς.
Ο Nicolas de Crecy είναι ένας από τους αγαπημένους μου δημιουργούς. Όχι μόνο γιατί είναι ένας εξαιρετικός σχεδιαστής και σεναριογράφος, αλλά επειδή δεν σταματά να πειραματίζεται, να δοκιμάζει τα όριά του, να παίζει με τον αναγνώστη, να αλλάζει συνέχεια στιλ και ύφος και παρόλο που γνωρίζει την επιτυχία και την αναγνώριση, να μη διστάζει ούτε για λίγο να αφήσει πίσω του όλα όσα του τις προσέφεραν. Κάθε άλμπουμ του είναι μια εμπειρία, μια καινούργια μικρή αποκάλυψη και ένα καινούργιο παράθυρο στην Τέχνη των comics, που ποτέ δεν διστάζω να ανοίξω όταν μου δίνεται η ευκαιρία. Έχοντας τοποθετηθεί, λοιπόν, πάνω στο υποκειμενικό της απόψεώς μου όσον αφορά το δημιουργό του JOURNAL D'UN FANTOME, προχωρώ στην παρουσίασή. Το συγκεκριμένο άλμπουμ αποτελεί, κατ' εμέ, άλλη μία απόδειξη του επιπέδου του καλλιτέχνη στην σύγχρονη ευρωπαϊκή σκηνή των comics. Πρόκειται για ένα ατυπικό ημερολόγιο, το οποίο προέκυψε όταν ο δημιουργός του ταξίδεψε στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, για τις ανάγκες της ανθολογίας JAPON των εκδόσεων Casterman (σας το είχαμε πρωτοπαρουσιάσει εδώ). Στην συλλογή αυτή των ιστοριών για την Ιαπωνία, από ντόπιους και Γάλλους δημιουργούς comics, η ιστορία του De Crecy ξεχώριζε για την μοναδικότητά της, τόσο για την προσέγγιση του θέματος όσο και για την οπτικοποίηση του. Έτσι, εδώ, ξαναβρίσκουμε τον πρωτότυπο ήρωα εκείνου του short story, ένα concept sketch εν εξελίξει (ναι, αυτό είναι ο ήρωας!), το οποίο απελευθερώνει τα όνειρά του και την περιφρόνησή του για τον μάνατζέρ του, ο οποίος βλέπει σε αυτό μόνο μία χρήση: να εμφανίζεται πάνω σε διαφημιστικές αφίσες, χαριτωμένο και καθησυχαστικό. Το μικρό εκτοπλασματικό ον θυμίζει ένα συγκινητικό alter ego του ίδιου του De Crecy, σε μία υπαρξιακή του κρίση, μέχρι που επιβιβάζεται σε ένα αεροπλάνο και κάθεται δίπλα στον καλλιτέχνη. Από κει και πέρα, εξελίσσεται ένας συναρπαστικός διάλογος για το πως σχεδιάζει κανείς όταν βρίσκεται μακριά από το σπίτι του και το ρίσκο του να προσδώσεις στο δημιούργημά σου μια τουριστική οπτική γωνία. Η ιστορία γίνεται ακόμη πιο ποιητική και αυτοβιογραφική. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολυεπίπεδο, μοναδικά εκτελεσμένο comic, που δεν απογοητεύει ούτε για μια στιγμή τις υψηλότατες προσδοκίες μας.
Η Figurec είναι μία μυστική οργάνωση η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα ενοικίασης των υπηρεσιών επαγγελματιών μοντέλων για να εμφανίζονται ως συνοδοί σε γάμους, βαφτίσια, σουπερμάρκετ, οικογενειακά τραπέζια και άλλες ανάλογες κοινωνικές υποχρεώσεις. Ένας νεαρός θεατρικός συγγραφέας που υποφέρει από writer's block μαθαίνει τυχαία την ύπαρξη της. Αποφασίζει, λοιπόν, να νοικιάσει μια μοντέλα για να εντυπωσιάσει τους γονείς και τους φίλους του και να κάνει την -μέχρι εκείνη την στιγμή, μονότονη- ζωή του, πιο ενδιαφέρουσα, για να βρεθεί αργότερα παγιδευμένος μέσα στην ίδια του την απάτη. Πρόκειται για την μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Fabrice Caro σε comic. Μια μελέτη για τη μοναξιά, την ανάγκη για αναγνώριση και την επιφανειακότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, μέσα από την απεικόνιση μιας κοινωνίας όπου κάθε άτομο ποδηγετείται εν αγνοία του. Με ένα ευφυές ντεκουπάζ, ο De Metter χειρίζεται περίφημα την κορύφωση της δράσης, και το σχέδιο αποδίδει όμορφα και εκφραστικά τους χαρακτήρες, με ιδιαίτερη έμφαση στο χρώμα, τις υποδηλώσεις του και την σημειολογία του. Μέσα από την υπόθεση ενός θρίλερ σκιαγραφείται η τραγική εικόνα της σημερινής, ατομιστικής κοινωνίας.
(Αν δεν έχει ένα θανατικό την φορά, αυτή η στήλη δεν μπορεί. Σκέφτομαι σοβαρά να μετονομάσω το section από Encore! Encore! σε Κηδειόχαρτο) - Αυτό το μήνα, και συγκεκριμένα στις 5 Μαρτίου, μας αποχαιρέτησε ο Yvan Delporte, που θα μείνει αιώνια στην μνήμη των φανς ως editor του JOURNAL DE SPIROU, σεναριογράφος στα LES SCHTROUMPFS, LA RIMBAMBELLE, ISABELLE και GASTON, θρυλικός επαναστάτης του χώρου, ανιχνευτής μεγάλων ταλέντων και πάνω απ' όλα, ένας άνθρωπος παθιασμένος με τη 9η Τέχνη. Το τεύχος 3.599 της 4ης Απριλίου 2007 του JOURNAL DE SPIROU θα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του.
Οι Buchet και Morvan πρέπει να έχουν καταραστεί την ώρα και τη στιγμή που δημιούργησαν το SILLAGE. Σχεδόν κάθε μήνα, πρέπει να τους φέρνουν για να υπογράψουν το κάθε είδους καινούργιο merchandise βασισμένο στο comic τους. Ειλικρινά, εγώ θα προσλάμβανα κάποιον για αυτή τη δουλειά. Για το μήνα Μάρτιο, λοιπόν, το gadget του SILLAGE είναι ένα pendetif (κρεμαστάρι, χαϊμαλί, πείτε το όπως θέλετε) με το κεφάλι του ήρωα, Snivel. Είναι από ασήμι 925 καρατίων, σε 150 αντίγραφα, αριθμημένα και (γκασπ!) υπογεγραμμένα από τους προαναφερθέντες δημιουργούς του comic.
THE FOUNTAIN - OST Ένα υπέροχο soundtrack, για μια υπέροχη ταινία. Φύση, Αγάπη, Θάνατος. Γιατί αυτό είναι το τρίπτυχο της ζωής μας...
Δεύτερη χρονιά για το Athens.animfest, που είναι ένα υποδειγματικό φεστιβάλ για την Τέχνη των κινουμένων σχεδίων. Αν πέρσι είχε αφήσει ανάμικτες εντυπώσεις λόγω κάποιων μικροπροβλημάτων (δείτε την περσινή παρουσίαση, για να καταλάβετε), φέτος απέδειξε ότι αυτά ήταν "παιδικές ασθένειες", οι οποίες ξεπεράστηκαν. Με μεγαλύτερη διάρκεια (15/3 - 21/3) στον κινηματογράφο Τριανόν, ένα πλήθος προβολών, εκδηλώσεων, παρουσιάσεων, workshops και ημερίδων περίμεναν τους φίλους του animation για να τα απολαύσουν. Καλεσμένοι αυτή τη φορά ήταν οι Geoffrey Alex Dunbar και Rony Oren. Το περσινό πρόβλημα με τα εισιτήρια είχε λυθεί, γιατί ενώ η τιμή της κάθε ζώνης είχε ανέβει κατά 0,50, υπήρχε ημερήσιο εισιτήριο στα 7,50. Δυστυχώς, φέτος, λόγω προσωπικών υποχρεώσεων, δεν μπόρεσα να το παρακολουθήσω όσο θα ήθελα. Το φεστιβάλ, όμως, ανανέωσε το ραντεβού του για του χρόνου, όπου και θα εντάξει στο πρόγραμμά του και διαγωνιστικό μέρος, γεγονός που σίγουρα ενδιαφέρει τους Έλληνες δημιουργούς. Η μόνη παραφωνία ήταν και πάλι η κοπέλα που έκανε την ταυτόχρονη μετάφραση στα workshops. Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο με τέτοιο συνδυασμό περιορισμένης γνώσης της αγγλικής και της ελληνικής γλώσσας και ταυτόχρονα παντελώς άσχετο με το animation αλλά και τον κινηματογράφο γενικότερα. Δεν αμφιβάλλω ότι πρέπει να είναι εξαίρετη σε κάποιον άλλο τομέα της επαγγελματικής της ζωής, αλλά η μετάφραση δεν είναι ένας από αυτούς. Τα λάθη της ήταν παιδαριώδη, έβαζε "δικά της", ακκιζόταν χαζοχαρούμενα και ειλικρινά, εκεί που ο Oren είπε ότι λόγω οικονομικής στενότητας δεν είχε την δυνατότητα πολλαπλών λήψεων μιας πόζας και αναγκαζόταν να γυρίζει όλα του τα φιλμ με single shots (προσοχή, αναφερόταν σε stop motion) και η λαμπρά νεαρά αναφωνεί "και τα γύριζε όλα σε μονοπλάνο! Ουάου είναι όλα τα φιλμ μονοπλάνο!", κόντεψα να σηκωθώ να τη γιουχάρω. Ίσως και να το είχα κάνει αν δεν πνιγόμουν από τα γέλια, εκείνη την στιγμή. Αυτό ήταν, όμως, και το μοναδικό αρνητικό που έχω να προσάψω στην εκδήλωση. Είμαι σίγουρη ότι και του χρόνου θα είναι ακόμα καλύτερα, οπότε ετοιμαστείτε! Περισσότερες πληροφορίες για το φετινό Athens.animfest.
*Μικρή υπόκλιση* ...Fade out
|
||||||||
european circus archive | email the author | author's profile back to top |
||||||||
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |