Writer: Grant Morrison

Artist: Duncan Fegredo

First Published: 1991

Format: 3-Issue mini series (1991), TPB (2006)

DC Comics (Vertigo)

ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ: Αναμφίβολα, τα καλύτερα σημεία στο KID ETERNITY είναι εκείνα που οι δύο χαρακτήρες περιπλανώνται στην Κόλαση που με τόση μαεστρία και έμπνευση, έχει αποτυπώσει στη ζωγραφική του ο Duncan Fegredο. Δανειζόμενος ιδέες από σύγχρονους masters του τρόμου όπως ο Clive Barker, από πατριάρχες του είδους όπως οι Edgar Allan Poe και H.P. Lovecraft, αλλά και με σαφείς αναφορές στην ΚΟΛΑΣΗ του Δάντη, οι Morrison και Fegredo δημιουργούν εδώ ένα αισθητικό μανιφέστο πάνω στην παραισθησιογόνο αφήγηση και την εικονογράφησή της. Παρότι η 100% ζωγραφική δουλειά του Fegredo δείχνει να πατάει εξίσου σταθερά τόσο στο έργο του Dave Mckean όσο και σε εκείνο του Bill Sienkiewicz, εν τούτοις μοιάζει σε αυτό το comic να είναι απόλυτα συγχρονισμένη με τις σχιζοφρενικές εμπνεύσεις του Morrison.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ: Σουρεαλισμός, σχιζοφρένεια, ένα ατελείωτο μπρος-πίσω στο χωροχρόνο, κουβάρια παραισθήσεων και πραγματικότητας. Είναι φορές που ο Morrison τραβά το σχοινί από τη μια και ο Fegredo από την άλλη σαν το σχέδιο να συναγωνίζεται με το σενάριο για το ποιο από τα δύο θα περισσότερο υπερρεαλιστικό σε σχέση με το άλλο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση, κλασσικές αξίες της εικονογραφημένης αφήγησης όπως ο ρυθμός και η διαδοχή, πηγαίνουν ...περίπατο, κάτι το οποίο ο Morrison θα έχει ήδη διορθώσει όταν μερικά χρόνια μετά θα μπλέξει στην ακόμα μεγαλύτερη περιπέτεια αισθήσεων και παραισθήσεων με τίτλο THE INVISIBLES.

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Παρότι έργο που προβάλλει την ευφυία του συγγραφέα του, με τις δεύτερες και συχνά τρίτες αναγνώσεις του σεναρίου του, το KID ETERNITY δεν μπορεί να θεωρηθεί η καλύτερη δουλειά του Morrison απλά και μόνο επειδή η τεχνική της αποδόμησης στη νοηματική συνοχή -κυρίαρχο συγγραφικό ίδιον του Morrison- δεν έχει φτάσει ακόμα στο peak της. Αν άλλα σπουδαία έργα της 9ης Τέχνης πρέπει να αποτελούν εγχειρίδια γνώσης, παραδειγματισμού και έμπνευσης για επίδοξους δημιουργούς, τότε δίχως άλλο το KID ETERNITY πρέπει να μελετάται από τους ίδιους ως το ιδανικό παράδειγμα έργου που στερήθηκε τον τίτλο του αριστουργήματος εξαιτίας του άκρατου πειραματισμού με τον οποίο το περιέβαλλε ο συγγραφέας του.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Αν το κείμενο αυτό, σας έβαλε στη διαδικασία να γνωρίσετε τον κόσμο του Kid Eternity, υπάρχει πάντα η ομώνυμη ongoing σειρά που ακολούθησε αυτό το mini series, και παρότι δεν είναι ποιοτικά αντάξιά του, έχει αρκετές καλές στιγμές. Αντίστοιχης αισθητικής και νοοτροπίας δουλειές του Morrison, είναι τα THE INVISIBLES και DOOM PATROL, ενώ αν σας εντυπωσίασε η ζωγραφική του Duncan Fegredo, υπάρχουν πάντα οι δουλειές του στα ENIGMA, και τα εκπληκτικά εξώφυλλά του στο LUCIFER. Τέλος αν σας άρεσε το KID ETERNITY, θα πρέπει να ξαναδείτε με άλλο μάτι τη σειρά SANDMAN του Neil Gaiman και να ρίξετε και μια ματιά στις δουλειές του Clive Barker που έχουν μεταφερθεί σε comics.