On/Off

Πράγματα που με έφτιαξαν και πράγματα που με χάλασαν την τελευταία περίοδο, με τον ενισχυτή να δυναμώνει ή να χαμηλώνει την ένταση "κατά βούληση".

ΟΝ
Η σειρά HOUSE OF M, της οποίας το δεύτερο τεύχος απλά επιβεβαίωσε -αν όχι μεγέθυνε- τον ενθουσιασμό μου για το πρώτο. O Bendis αποδεικνύεται master of the obvious κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Σε ένα κόσμο που ο καταπιεζόμενος γίνεται κραταιά δύναμη, η καταπίεση δεν παύει να υφίσταται. Απλά αλλάζει πλευρές. Ευφυέστατη μέσα στην απλότητά της και η ιδέα των διαβρωμένων από τη φήμη και το χρήμα μεταλλαγμένων celebrities (εξάλλου είναι πιο εύκολο να μιλάς για ιδανικά παρά να τα εφαρμόζεις). Λυπάμαι μόνο που αυτό το comic δεν το γράφει ο Geoff Johns και δεν το εκδίδει η DC για να αρχίσει η θριαμβολογία περί "ώριμης αντιμετώπισης" των χαρακτήρων. Και από την άλλη χαίρομαι που αυτή την περίοδο η Marvel δεν είναι hip, γιατί έτσι τουλάχιστον ξέρουμε ότι αυτοί που λένε ότι τους αρέσει το HOUSE OF M, το εννοούν.

ΟΝ
Το PRELUDE TO INFINITE CRISIS. To έγραψε και ο Δημήτρης στο review του, το επαναλαμβάνω κι εγώ από εδώ: Μπράβο στη DC για το γεγονός ότι προωθεί με αυτό το φτηνό ($5.99 cover price) τεύχος την προσβασιμότητα του universe της σε νέους αναγνώστες, ενώ με την κίνηση αυτή δίνει και την αρμόζουσα σημασία στο πολυδιαφημισμένο event της. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι κάποιοι δεν σκέφτονται μόνο το πως θα στα πάρουν απροκάλυπτα, αλλά ότι σε υπολογίζουν αρκετά ώστε να προσφέρουν value for money υπηρεσίες.

ΟΝ
Η επιστροφή του θρυλικού ήρωα του Will Eisner, Spirit, σε ongoing σειρά από τη DC που θα γράφει και θα σχεδιάζει ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα των ημερών μας, ο Darwyn Cooke. Το έδαφος θα έχουν "λειάνει" προηγουμένως ένα Batman/The Spirit stand-alone special γραμμένο από τον Jeph Loeb και σχεδιασμένο από τον Cooke, καθώς και το THE BEST OF THE SPIRIT TPB, που θα συλλέγει περίπου δύο δωδεκάδες κλασσικών ιστοριών του Eisner, με ολοκαίνουριο introduction γραμμένο από τον Neil Gaiman. Κρίμα που δεν θα είναι εδώ ο μεγάλος Eisner, για να δει το revamping του χαρακτήρα του, από έναν άξιο συνάδελφό του.

ΟΝ
Η συνεργασία των δύο μεγαλύτερων ειδησεογραφικών sites, του CBR και του Newsarama, προκειμένου να φτάσουν σε όλους εμάς, άμεσα, όλες οι ειδήσεις από το Comic-Con International: San Diego 2005. Η λογική του "ισχύς εν τη ενώσει" θα έπρεπε να λειτουργεί και στα δικά μας εγχώρια πράγματα. Αρκεί, ακομπλεξάριστα και χωρίς μικρότητες, μωροφιλοδοξίες και βεντετισμούς να βλέπαμε όλοι το γενικότερο καλό, της -πραγματικά πολύ μικρής- κοινότητάς μας. Επειδή όμως έχω μία τάση να συγκρίνω συχνά ανόμοια μεταξύ τους πράγματα και να χάνω τη μπάλα, σας παραπέμπω στη σελίδα όπου βρίσκεται συγκεντρωμένο το προϊόν της προαναφερθείσας συνεργασίας. Άντε και στα (μικρά) δικά μας!

ON
Προτού περάσουμε στα ΟFF, συγχωρήστε μου ένα μικρό αυτοαναφορικό κειμενάκι για την ομάδα του COMICDOM. Τον Οκτώβρη κλείνουμε ένα χρόνο επίσημης online παρουσίας και ο χρόνος αυτός βρίσκει την ομάδα μας ενδυναμωμένη με νέα αξιόλογα μέλη, ενώ καθημερινά αυξάνεται η κίνηση στο site μας, παρά το γεγονός ότι οι καλοκαιρινοί μήνες είναι κατά γενική ομολογία "κακοί". Νομίζω όμως πως το σημαντικότερο κέρδος δεν είναι άλλο, από το ότι μέσα σε αυτό το χρόνο μάθαμε πολλά από τα λάθη μας. Κι αν -σε προσωπικό επίπεδο- έμαθα κάτι, αυτό είναι πως ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος να αντιμετωπίσεις τις ατεκμηρίωτες επιθέσεις είναι να τις αγνοείς. Ο αντίπαλός που επιλέγεις (ή σε επιλέγει) λέει πολλά και για το δικό σου ήθος, λένε. Υπό την έννοια αυτή η αχαρακτήριστη "προκλήση" που ήρθε από κάποιο deviant και θέτει σε poll την ερώτηση "Who said, Comicdom is a bunch of losers?" θα έχει την απάντηση ότι ο συγκεκριμένος "loser" διαλέγει πλέον πολύ προσεκτικά τους αντιπάλους του. Και τον συγκεκριμένο τον απορρίπτει.

OFF
To marketing strategy που ακολουθεί η Marvel για το HOUSE OF M. Όπως πολύ εύστοχα διαπιστώνει σε κείμενό του στο Newsarama, o Rick Shea, υπάρχουν δυο-τρια σημεία που κάνουν και τον πιο καλοπροαίρετο αναγνώστη να μυριστεί "αρπαχτή": Οι λέξεις NEW AVENGERS και ASTONISHING X-MEN φιγουράρουν στα εξώφυλλα της σειράς HOUSE OF M, χωρίς να υπάρχει καν tie-in με τους εν λόγω τίτλους, ενώ δεν υπάρχουν καν ούτε τα αντίστοιχα HOUSE OF M spin offs. Και σαν να μην έφταναν αυτά, οι ιθύνοντες της εταιρίας πιπίλιζαν για αρκετούς μήνες την καραμέλα του "event of the decade" για να φτάσουμε σήμερα να ακούμε τον Quesada να λέει ότι το HOUSE OF M είναι "απλώς" προθάλαμος για το major event που έρχεται. Μάλλον κι οι ίδιοι δεν ξέρουν τελικά τί θέλουν να κάνουν, οπλίζοντας με επιχειρήματα κατά τους, όσους μιλούν για χείριστο editorial guidance.

OFF
Η ταινία FANTASTIC FOUR, το πιο πολυδάπανο comic book related b-movie που έχω δει ποτέ. Τί να πρωτοπεί κανείς; Για τις καρικατούρες χαρακτήρων που αντικατέστησαν θεμελιωμένους ιστορικά και συγγραφικά ήρωες; Για τη γελιότητα του να εκμεταλεύονται οι FF άμεσα το full potential των δυνάμεών τους, κάτι που στο comic πήρε κυριολεκτικά χρόνια; Για το άνευ λόγου και αιτίας, ασταμάτητο crash-boom-bang που στο τέλος σου προκαλούσε πονοκέφαλο; Για την κουκλάρα λατίνα Sue Storm που παρουσιάζεται ως αδελφή του εντελώς καυκάσιου hunk, Johnny Storm; Για το -γραμμένο στο πόδι- σενάριο που έμπαζε από χίλιες διαφορετικές πλευρές; Βέβαια υπήρχαν και θετικά. Γαμάτα τα ειδικά εφέ, άψογη η προσέγγιση του Thing σε κάθε επίπεδο και επαρκέστατες οι ερμηνείες των ηθοποιών που προσπαθούσαν να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους, παρότι ήταν προφανές πως δεν είχαν την απαιτούμενη σκηνοθετική καθοδήγηση. Ξέρω ότι και ο Θεός ο ίδιος να ερχόταν μπροστά σας και σας έλεγε να μη δείτε την ταινία, δεν θα τον ακούγατε (κι εγώ το ίδιο θα έκανα). Εν τούτοις υπό ι.σ. (ιδανικές συνθήκες) θα σας προέτρεπα να σκεφτείτε ΠΟΛΥ σοβαρά τα λεφτά που θα δώσετε.

OFF
Δεν εύχομαι σε κανέναν άνθρωπο να μείνει χωρίς δουλειά, αλλά εν προκειμένω θα κάνω την εξαίρεση στην αρχή μου: Μπορείτε, αγαπητοί αναγνώστες, να μου πείτε ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να προσλάβει τον Rob Liefeld έστω και για να κάνει fill ins στο TEEN TITANS; Πέραν του ότι ο άνθρωπος είναι ίσως ο χειρότερος επαγγελματίας σχεδιαστής που πέρασε ποτέ από το Μέσο, δεν είναι καν "της μόδας" ώστε να σκεφτεί κάποιος πως θα έφερνε επιπλέον πωλήσεις στον τίτλο. Το μόνο που κέρδισαν εκεί στη DC, ήταν ένα buzz γύρω από τον τίτλο που απέσπασε μόνο κακές κριτικές ως ιδέα. Όσο για την εκτέλεση; Ναι ο Liefeld έχει βελτιωθεί. Με την ταχύτητα όμως που συμβαίνει αυτό, θα έπρεπε να είχε στη διάθεσή του τουλάχιστον άλλα 108 χρόνια ζωής (και διαρκούς βελτίωσης) για να τον χαρακτηρίσει κάποιος "καλό σχεδιαστή".

ΟFF
Το γεγονός ότι η -κατά τη γνώμη μου- υποδειγματικά καλή σειρά DEMO των Brian Wood και Becky Cloonan, "έφυγε" από τα Eisner Awards χωρίς ούτε ένα βραβείο! Είναι αλήθεια βέβαια πως τόσο στην κατηγορία "Best Single Issue (or One-Shot)" που τελικά νίκησε το EIGHTBALL #23 του Dan Clowes, όσο και σε εκείνη του "Best Limited Series" που επικράτησε το DC: THE NEW FRONTIER του Darwyn Cooke, ο ανταγωνισμός δεν ήταν εύκολος και αξίζουν συγχαρητήρια στους νικητές. Παρόλα αυτά, το DEMO με άγγιξε ως αναγνώστη όσο λίγα comics των ημέρων μας και δίχως άλλο, ένα Eisner Award θα ανανέωνε το ενδιαφέρον της αγοράς, για το μικρό αριστούργημα που πέρασε "σχεδόν αμύριστο", ειδικά στη χώρα μας.

ΟFF
Το FABLES αποκτά δεύτερο ongoing τίτλο! Και αναρωτιέμαι γιατί; Είχε τόσες καλές ιστορίες ο Bill Willingham στο μυαλό του, που έπρεπε να υπάρξει και δεύτερη σειρά για να τις χωρέσει; Μην με παρεξηγήσετε: Λατρεύω το FABLES και εκτιμώ πολύ τον Willingham ως συγγραφέα. Δεν μπορώ όμως παρά να εκλάβω την κίνηση της Vertigo ως πρωτίστως εμπορική. Εκτός κι αν βγει η σειρά και αποδειχθεί αριστούργημα, οπότε στην περίπτωση αυτή να είστε βέβαιοι πως θα είμαι ο πρώτος που θα γράψει τον διθύραμβο. Μέχρι τότε όμως, δεν ξέρω αν θα έπρεπε να είμαστε δεικτικοί απέναντι στις μεγάλες εταιρίες και στο "franchise" ομοειδών τίτλων που συντηρούν, αν εφαρμόζουμε επιλεκτικά την επίκρισή μας αυτή.

Next week: NOIZ Monthly! To ΝΟΙΖ Fortnight κρατάει τα βασικά elements του και γίνεται μηνιαίο. Ένα καινούριο comic (Comic Book Present), ένα παλιό (Comic Book Past), ένα εξώφυλλο που ξεχωρίζει (Cover Story), ένα CD που προτείνω για τη δισκοθήκη σας (Track By Track), μία ταινία που περιμένει υπομονετικά στο video club να την ανακαλύψετε ή να την ξαναθυμηθείτε (Deleted Scenes) και φυσικά ο εφιάλτης (όχι πλέον του δεκαπενθημέρου αλλά) του μήνα.