Empty Spaces

Θυμάστε όταν το Mega επέμενε να προβάλει μετά τα μεσάνυχτα το ONCE UPON A TIME IN AMERICA; Δεν την πάλευα με τίποτα να το δω ολόκληρο. Πολλές διαφημίσεις και επακόλουθο zapping με έβγαζαν εκτός κλίματος. Εκεί, κατά τις 4 το πρωί και περίπου στη σκηνή με το μαυσωλείο είχα φτάσει 3 φορές, αλλά μόνο την τέταρτη άντεξα μέχρι το τέλος. Ασχετο πρελούδιο; You bet your ass...

THE ACID BATH CASE Writer: Stephen Walsh Artist: Kellie Strom Editor: Dave Schreiner Kitchen Sink Press

Υπάρχει, βασικά, μια σχέση ανάμεσα στον πρόλογο και στο comic αυτής της εβδομάδας. (Είμαι περήφανος που την ανακάλυψα.) Το ύφος του ACID BATH CASE έχει αυτήν την αίσθηση του σάπιου ύπνου, της στοιχειωμένης ηρεμίας που ακολουθεί ένα ανούσιο ξενύχτι. Νιώθεις ότι αν σε πάρει ο ύπνος ενώ το διαβάζεις, αυτό θα σε περιμένει με μια μακάβρια νηφαλιότητα έτοιμο να σου ρουφήξει την όποια εγρήγορση διαθέτεις τη δεδομένη στιγμή. Παρά το εξώφυλλο και την "gung-ho, kill 'em all" αισθητική του, το ίδιο το comic είναι ένα πιο ύπουλο κτήνος σε ό,τι αφορά τις προθέσεις του.

Ο Ιρλανδός Stephen Walsh και ο Δανός Kellie Strom, υφαίνουν ένα πέπλο ατμόσφαιρας που θυμίζει την πνιγηρά αγχώδη ατμόσφαιρα του INSOMNIA (του Νορβηγού Erik Skjoldbjaerg). Κεντρικός ήρωας είναι ένας λιλιπούτειος ντετέκτιβ που ακούει στο όνομα Nat Slammer. Τόσο ο ήρωας όσο και η σουρεαλιστική αύρα του comic χρωστούν πολλά στον αριστουργηματικό Ace Hole του Art Spiegelman. Ο Ace, ένας νάνος με όξινα σαρκαστική διάθεση, μπλεκόταν σε αλλοπρόσαλλες περιπέτειες που θύμιζαν αφύσικα συγκροτημένες LSD φαντασιώσεις. Ο Nat Slammer δεν κατοικεί εξολοκλήρου στο βασίλειο του σουρεαλιστικά παράλογου, αλλά το οξύ με το οποίο σκοτώνει ο δολοφόνος της υπόθεσης τα θύματά του, διαβρώνει σταδιακά και την καθημερινότητα του Nat.

O τρόπος με τον οποίο παραλληλίζονται οι παραισθήσεις του, πάσχοντα από αϋπνία, Nat με τον τρόπο που σκοτώνει ο δολοφόνος τα θύματα του, είναι εντυπωσιακός τόσο σεναριακά όσο και οπτικά. Ο Nat είχε αρχίσει να νιώθει τη ζωή του να σαπίζει μέχρι το μεδούλι προτού αντικρίσει τα απομεινάρια του πρώτου θύματος από το λουτρό οξέως. Με noir ευαισθησίες και twilight zone αισθητική, ο Walsh σκιαγραφεί το ψυχογράφημα του παρανοϊκού του ήρωα. Εκεί αναλαμβάνει ο Kellie Strom, ο οποίος με ένα σκίτσο που ισορροπεί ανάμεσα σε μανιέρες αμερικάνικου underground και καθαρότητα γραμμών ευρωπαϊκής σχολής, κατορθώνει να μεταφέρει αυτή την αίσθηση αποσύνθεσης της πραγματικότητας.

Ο ιδιόρρυθμος αυτός horror-noir εφιάλτης των Walsh και Strom, είχε προταθεί για Harvey Award στην κατηγορία "Best Graphic Album: Original Material", το 1993. Δεν υπήρξε δυστυχώς κάποιο follow up, αλλά είναι άξια προσοχής η δουλειά του Strom στον πρώτο τόμο 9/11: ARTISTS RESPOND. Μέχρι την επόμενη φορά, η ανάμνηση αυτού του comic αρκεί για να κατάτρωει τις άγρυπνες νύχτες... σαν οξύ.

MUSICA
Acid Bath: Golgotha (demo)
Butcher: Auricle
Hidden Hand: Mother Teacher Destroyer

TV TORMENT
Sliders
Cheers
Quantum Leap