For Victory

Αυτή την εβδομάδα, ιστορίες αποκομμένες από το mainstream και θριαμβευτικές πτώσεις σε κοχλάζον moshpit. FRINGE και Bolt Thrower. (Αστείο δεν ακούγεται; Φράντζες και... αφήστε το, προχωράμε.)

(Πασχαλιάτικο bonus στο MUSICA section: photos από το πεδίο μάχης)

FRINGE Writer: Paul Tobin Penciller/Cover artist: Phillip Hester Inkers: Jim Woodyard, Ande Parks, Ron Johannsen Letterer: Colin Wales Editor: Gary Reed Caliber Press

Ο Gary Reed είναι ο εκδότης και ιδρυτής της Caliber Press. Μαζί με τον Guy Davis δημιούργησε την αριστουργηματική Victorian-punk σειρά BAKER STREET. H εκδοτική Caliber Press ιδρύθηκε το 1989 και έχει πολλά παράσημα στο ενεργητικό της, όπως την ανθολογία NEGATIVE BURN, πολλές από τις πρώιμες προσπάθειες των David Mack και Mike Allred και γενικότερα, πολλά αξιόλογα underground comics. Το FRINGE αποτελεί ένα από τα πρώτα που τράβηξαν την προσοχή, στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Δεν είναι το γεγονός ότι στις μουσικές επιρροές τους, οι Tobin και Hester συγκαταλέγουν τους Ministry και τους Big Black (αν και βοηθάει αρκετά) που καθιστά αυτή τη προσπάθεια εξ αρχής ελκυστική. Με αρκετά ωμό και πρωτόλειο τρόπο, ο Tobin, ως δημιουργός της σειράς, αποτίει φόρο τιμής στους Neil Gaiman και Alan Moore, ενώ ο Hester (αρκετά χρόνια πριν ασχοληθεί με GREEN ARROW) πειραματίζεται με διάφορα στιλ, χωρίς να εγκαταλείπει μια ροπή προς σκοτεινά, (ελαφρώς goth-crow) μονοπάτια. Τα εξώφυλλα του Hester είναι επίσης γοητευτικά, θυμίζοντας Dave McKean στην τεχνοτροπία, αλλά ουσιαστικά διατηρώντας μια εντελώς ξεχωριστή αύρα. Ακόμη και τα οπισθόφυλλα δείχνουν τη διάθεση των συμμετεχόντων να πειραματιστούν με βάση το κεντρικό τους θέμα. Νερομπογιές και ακρυλικά συνδυάζονται και λιώνουν πάνω στον καμβά του FRINGE.

Με κεντρικό ήρωα τον Fringe, παρακολουθούμε μια ιστορία εκδίκησης. Ο Fringe δούλευε ως 'graph στο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο αυτής της πραγματικότητας, ονόματι Cathedral. Σύμφωνα με το σενάριο, "'graph" είναι συντομογραφία για τον όρο "neuron linked holographic projectors". Σε κλασικό sci-fi mode (OK, αυτό που έγινε ευρύτερα γνωστό από το MATRIX), σε αυτό το εμπορικό κέντρο, μπορείς να πραγματοποιήσεις την κάθε σου επιθυμία, μέσω μηχανημάτων που συνδέουν το μυαλό σου με το μυαλό των 'graphs, που προβάλουν μία φαντασίωση φτιαγμένη στα μέτρα σου, στον ίδιο σου τον εγκέφαλο. Η γυναίκα του Fringe ήταν και αυτή 'graph, αλλά λόγω δολοφονικής, γραφειοκρατικής αμέλειας, σκοτώθηκε σε ατύχημα (βραχυκύκλωμα του συστήματος). Ο Fringe, ήδη στα όρια της λογικής του, άρχισε να καταρρέει ολοκληρωτικά. Αυτό που τον καθιστά θανάσιμα επικίνδυνο για τους ιδιοκτήτες του Cathedral είναι η ικανότητα του να συνδέεται με ανθρώπινους εγκεφάλους, χωρίς την ανάγκη μηχανημάτων. Η αποσάθρωση στη δική του πραγματικότητα υφίσταται δυνητικά στο μυαλό όλων όσων είναι στα όρια της εμβέλειας του, τα οποία επεκτείνονται σταδιακά.

Αυτό που καθιστά τη σειρά ξεχωριστή δεν είναι ο Fringe ως παρανοϊκός vigilante (overused cliche) αλλά το δευτερεύον καστ και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Με σαφείς τάσεις σάτιρας και κοινωνικής κριτικής (χωρίς να αγγίζει καν την κλάση του AMERICAN FLAGG!) στο Cathedral και ιδεολογικές προεκτάσεις στο δίπολο καταναλωτισμός-θρησκοληψία, ο Tobin κατορθώνει να συνθέσει ένα ενδιαφέρον background. Ομολογουμένως, ένα από τα βασικότερα στυλιστικά ατού του, σε επίπεδο αισθητικής, είναι η χρήση σαδομαζοχιστικών μοτίβων. Μπορεί οι bondage nuns να μην είναι κάτι το τραγικά πρωτότυπο, ωστόσο η σεναριακή χρήση τους από τον Tobin γίνεται με τρόπο θελκτικό. Ως αποτέλεσμα, η συγκεκριμένη μανιέρα όχι μόνο δεν ενοχλεί, αλλά προσθέτει στην εξέλιξη της πλοκής. Η Chernobyl Red, πρώην υπάλληλος σε fetish shop και ικανότατη 'graph, προσλαμβάνεται για την εξόντωση του Fringe. Στην πορεία, ο Fringe γίνεται για αυτήν κάτι σαν θρησκευτικό βίωμα, καθώς τον βλέπει να συνθλίβεται σταδιακά μπροστά της. Ο βασικός της σύνδεσμος με τον fringe είναι μια απόληξη της σχιζοειδούς του προσωπικότητας, μία μπάλα με το όνομα Bouncey. Ένα καταλυτικότατο comic relief στοιχείο, ο Bouncey δίνει την ευκαιρία και στον Tobin να ξεσαλώσει, βυθίζοντας την πλοκή σε ένα zippy-esque, παρανοϊκό μοτίβο.

Οι εικόνες που παρουσιάζουν την Chernobyl Red να προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τις δικές της ψυχώσεις, προσεγγίζοντας με στοργή τον Bouncey, είναι ενδεικτικές του έντονου συναισθηματισμού που διακρίνει την όλη προσπάθεια. Ένα άψογο παράδειγμα της indie σκηνής στις αρχές της δεκαετίας του '90, το FRINGE μπορεί να θυμίζει πολλές από τις επιρροές των δημιουργών του, αλλά στα 16 τεύχη που κράτησε, κατόρθωσε να αφήσει το στίγμα του. Ο χαρακτήρας του δεν εξαντλείται σε αυτοβιογραφικές ιστορίες του Tobin, με running jokes για την αυτοκτονία. Ομολογουμένως με τάση νοσταλγίας, αυτό είναι ένα comic φτιαγμένο από fans για fans. Kαι δεν έχει σχέση με φράντζες. (Νομίζω.)

MUSICA

Οι Bolt Thrower, βετεράνοι της βρετανικής Death Metal σκηνής, άλωσαν το Underworld στο Camden την περασμένη Δευτέρα. Με τον Karl Willets και πάλι στα φωνητικά, αποθεώθηκαν από 500 οπαδούς. Κλασικά κιθάρες-ερπύστριες από Ward και Thompson όργωσαν το χώρο ενώ το μπάσο της Jo Bench έδινε ρυθμό στο pit.

Χωρίς περαιτέρω αναφορές σε golden age εποχές μεταλχαμερίστικης γαλούχησης (την επόμενη φορά πάλι) απλά να παρατηρήσω το εξής: Όλα τα κομμάτια γάμησαν (ακόμα και αυτά από MERCENARY και HONOUR, VALOUR, PRIDE). O κόσμος προσκύναγε, το crowd surfing δεν σταμάτησε ενώ stage diving έκανε ακόμη και τυπάκι με σπασμένο πόδι. Κορύφωση ήρθε με τα "Warmaster" και "For Victory" στο encore, όπου έτερο παλικάρι, ενώ έσκασε κάτω, δεν σηκώθηκε αλλά χώθηκε στο moshpit μπουσουλώντας. Αφοσίωση και Κάβλα!

Οι παραπάνω φωτογραφίες ανήκουν στην Diana More-Riddle. Στο site της, www.dmrphotos.com, μπορείτε να δείτε απίστευτες φωτό από Mastodon, Dwarves, Meshuggah, Opeth, Destruction, καθώς και ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες σκηνές από conventions! Eκπληκτική και συναισθηματική δουλειά! Τhank you, Diana!