του Βασίλη Σάκκου 23-06-06Flamboyant Entropy Όταν κλείνει το φως, αντιμετωπίζει κανείς όλους τους προσωπικούς του δαίμονες. Ανασφάλειες, φοβίες και καταπιεσμένες επιθυμίες στήνουν χορό πάνω σε άδειο πάλκο. Ένας αδύναμος προβολέας στρέφεται πάνω σε ένα νυχτερινό επισκέπτη. Η ώρα της παράστασης έφτασε και καθώς τα όνειρα αργούν να εμφανιστούν, μένουμε με τα μάτια ορθάνοιχτα στο σκοτάδι.
AFTER THE SNOOTER
Writer/Artist: Eddie Campbell
Eddie Campbell Books
|
|
Το AFTER THE SNOOTER αποτελεί ουσιαστικά το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα ALEC STORIES (THE KING CANUTE CROWD, HOW TO BE AN ARTIST, THREE PIECE SUIT) και το THE FATE OF THE ARTIST. Όπως γίνεται αντιληπτό και από το διθυραμβικό review του Δημήτρη, ο Eddie Campbell δύσκολα περιορίζεται σε φόρμες ή τουλάχιστον είναι ένας από εκείνους τους καλλιτέχνες που διευρύνουν τα όρια του μέσου. Στο AFTER THE SNOOTER εγκαταλείπει οριστικά την περσόνα του Alec McGarry και με περίσσιο πάθος, μας χαρίζει προσωπικές στιγμές, αλεσμένες με κόκκους κλεψύδρας και όνειρα. Η έννοια του αυτοβιογραφικού comic αγγίζει την πληρότητα της σε αυτόν τον τόμο, που συγκεντρώνει ιστορίες από το εκατοστό τεύχος της ανθολογίας DARK HORSE PRESENTS, από εφημερίδες όπως η σκωτσέζικη HERALD και από το BACCHUS MAGAZINE. Πιο ευθύς από ποτέ, δείχνει να έρχεται αντιμέτωπος με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις που έχουν αποτυπωθεί σε αριστουργήματα όπως το GRAFFITI KITCHEN και ουσιαστικά, να κλείνει αυτοβούλως, μια μεγάλη περίοδο της ζωής του. Κανείς δεν υποστηρίζει πως εδώ είναι σαν o Kerouac να εγκαταλείπει το ταξίδι για να νοικοκυρευτεί. Τα όνειρα του Campbell έχουν μεστώσει και ο αναγνώστης αισθάνεται ξεχωριστός, αποτελώντας μέρος της μέθεξης τους με το χαρτί.
Ο Campbell έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια του την ηλικία, τους φόβους του, προσωποποιημένους στο κέλυφος του Snooter, ενός λεπιδόπτερου με ορατή προβοσκίδα, που μπαίνει μέσα στη νύχτα με παράδοξο και αστείο τρόπο και τελικά, στις ιστορίες του Campbell, αποκτά την ιδιότητα πατρόνου που έρχεται να ζητήσει είτε καλλιτεχνική ακεραιότητα είτε την ίδια την ψυχή του καλλιτέχνη. Ο Snooter παίρνει πολλές μορφές. Είναι εκεί όταν ο Campbell, δεν μπορεί να κοιμηθεί και τον περιπαίζει, τον προειδοποιεί, γίνεται το alter ego του και η προσωπική του ερινύα. Απαριθμώντας αλφαβητικά τους κινδύνους που ελλοχεύουν στη διαδικασία ενηλικίωσης, σκοτώνοντας το σώμα και τα όνειρα, γίνεται το τοτέμ που ρίχνει βαριά σκιά στην ευτυχία (ή την αναζήτηση αυτής) στη ζωή του Campbell. Οι μικρές στιγμές, όμως, είναι αυτές που σου δείχνουν ότι, εμφανώς, έχει βρει την ισορροπία. Το ξεσκόνισμα της συλλογής από άδεια μπουκάλια, που μέσα τους κρύβουν μια πολύτιμη στιγμή, αποκρυσταλλώνοντας τη στο χρόνο, οι στιχομυθίες με τους γονείς και τα παιδιά του Campbell, είναι σκηνές τόσο καλά δοσμένες, που πραγματικά νιώθεις πως ξέρεις τον συγγραφέα. Κι αυτό δεν είναι, φυσικά, καθόλου δεδομένο επίτευγμα.
Χρησιμοποιώντας πρόζα τόσο καλά όσο λίγοι συγγραφείς του χώρου, ο Campbell βασίζεται στις λέξεις το ίδιο όσο και στις εικόνες. Οι βινιέτες που σκαλίζει από το υλικό της ζωής του αποτυπώνονται τόσο στα στρυφνά, ασπρόμαυρα σκίτσα του, όσο και στο ιδιόμορφο lettering που χρησιμοποιεί. Παρατηρητής και συλλέκτης στιγμών (πιθανότατα με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι), μας ξεναγεί στο "είναι" του, χωρίς ούτε στιγμή να μας κάνει να νιώθουμε σαν ηδονοβλεψίες. Όταν ο Snooter βγάλει τη μάσκα του, για να αποκαλυφθεί το πρόσωπο του Campbell, είμαστε στο καμαρίνι μαζί του, σχεδόν ενθαρρύνοντας τον να συνεχίσει. Είναι τόσο ξεκάθαρο πως το κάνει καθαρά για τον εαυτό του και τους ανθρώπους που αγαπά. Το ότι το μοιράζεται με τους αναγνώστες του, είναι άλλο ένα λιθαράκι στο ψηφιδωτό του πώς αντιλαμβάνεται την Τέχνη (την, καθαρά εγωιστικά, "δική του" Τέχνη.) Όσο θλιμμένα έρχεται αντιμέτωπος με την αλήθεια του καθρέφτη και της πραγματικότητας, άλλο τόσο αποφασισμένος είναι να συλλέξει εμπειρίες και να τραβήξει το δικό του δρόμο.
Ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στη ζωή του είναι και ο Alan Moore. Μιλώντας με σεβασμό για τον "magus" (όπως τον χαρακτηρίζει), φιλτράρει τον τρόπο που αντιμετωπίζει την καθημερινότητα μέσα από το σκοτεινά πολύπλοκο βιτρό της οπτικής του Moore. Oι συζητήσεις τους και ο τρόπος που τις παρουσιάζει ο Campbell είναι ενδεικτικές της μεταξύ τους σχέσης, που έχει αποφέρει αποτελέσματα όχι μόνο όπως το FROM HELL, αλλά και το BIRTH CAUL και το SNAKES AND LADDERS. Μέσα από σύννεφα καπνού, γήινα και ανθρώπινα, η κοσμοθεωρία και των δύο διακρίνεται, τελικά, με ευκρίνεια. Η στρατόσφαιρα κρατάει τα όνειρα τους, που με τη σειρά τους έχουν τη δική τους, φυσική υπόσταση.
Η προτελευταία ιστορία έχει να κάνει με τη κινηματογραφική πρεμιέρα του FROM HELL. Στιγμές Pekarικές, χωρίς το οξύ. Ο Campbell διασκεδάζει, παρατηρώντας την κόρη του, ένα από τα υλοποιημένα όνειρά του. Ο Snooter τον είχε ακολουθήσει και εκεί. Ανολοκλήρωτη μορφή που ξεπηδά από τα προσχέδια και τα ενοχικά συμπλέγματα που ακολουθούν την ίδια δημιουργική γένεση του FROM HELL, o Snooter οδηγεί τον Campbell στα παρασκήνια της ζωής του. "I've been chosen as an extra in the movie adaptation of my life". Μαζί, κάνουν τον κύκλο από την παιδική ηλικία, την εφηβεία, την εκκόλαψη του artist και καταλήγουν στην αγκαλιά της αγάπης. Η τελευταία σελίδα μας βρίσκει με κλειστά τα φώτα. Έχει τίτλο "Good Night Sweetheart". O Αlec κλείνει τον κύκλο του. Ο Εddie Campbell ξεκινάει ένα νέο. Εμείς αισθανόμαστε τυχεροί που, ακούσια, γίναμε μέρος του.
Καληνύχτα και στην δική μου αγάπη. Σ' ευχαριστώ πολύ!
MUSICA
Gojira: From Mars To Sirius
Yakuza: Samsara
Racebannon/Helen Of Troy Split CD
Φωτογραφίες, λέξεις και πάνω από όλα, ψυχή, για μια σκηνή που βασίζεται σε αυτήν. http:// morethansounds.blogspot.com/. Θα επιστρέψουμε πολύ σύντομα σε αυτό το σημείο. Προς το παρόν τσεκάρετε και enjoy! Skaffman reigns all!
|