Splatterpunk Eulogy

Χωρίς μεγάλες ποσότητες αίματος και πορφυρά λουτρά, θα κυλήσει το παρόν κείμενο. Το comic που ακολουθεί είναι βουτηγμένο στη παράνοια, αλλά στην ασπρόμαυρη πραγματικότητα του, το αίμα στάζει περισσότερο εκτός των πάνελ παρά εντός.

REX MILLER'S CHAINGANG Writers: Rex Miller, Mort Castle Artists: Peter Gross, Mark A. Nielson Lettering: Peter Gross, Willie Schubert Northstar

Με τον αέρα αλλοτινής εποχής, το CHAINGANG μας βυθίζει σε νοσταλγικούς στροβίλους. Ουσιαστικά, αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Rex Miller και εκδόθηκε το 1990. Ο Miller θεωρείτο ως ένας εκ των σημαντικών εκπροσώπων του horror subgenre με την ονομασία splatterpunk. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο συγγραφέας David Schow, στα μέσα της δεκαετίας του '80 επινοεί τον ορισμό "splatterpunk" (προφανής παραλλαγή του "cyberpunk"), για να περιγράψει την δουλειά του (καθώς και την δουλειά συναδέλφων του) που ανήκε μεν στον ευρύτερο χώρο της λογοτεχνίας τρόμου, αλλά εμπεριείχε πολύ περισσότερες και λεπτομερείς περιγραφές των αιματηρά βίαιων τεκταινόμενων, σε σχέση με το mainstream του χώρου. 'Αλλα βασικά χαρακτηριστικά του splatterpunk που το διαχώριζαν από άλλα έργα (Stephen King, Dean Koontz), ήταν το αστικό υπόβαθρο των ιστοριών (Νέα Υόρκη, Σικάγο) και το γεγονός ότι οι βασικοί χαρακτήρες ήταν συνήθως περιθωριακοί (και όχι everyday Joes). Βασικές επιρροές των συγγραφέων του είδους, ήταν συγγραφείς όπως οι Hunter Thompson, William Burroughs και Harlan Ellison, ενώ αντλούσαν έμπνευση από το shock rock, την αισθητική του punk (και επακόλουθα, θα αποτελούσαν και έμπνευση για το grind). Πιο προβεβλημένα ονόματα που ενίοτε κατατάσσονται σε αυτή τη κατηγορία είναι οι Clive Barker (BOOKS OF BLOOD) και Joe R. Lansdale (screenwriter, BUBBA HO TEP), που επέκτειναν την αισθητική τους και στον κινηματογραφικό χώρο (με ιδιαιτέρως γνωστό αποτέλεσμα για τον Barker). Ο προαναφερθείς David Schow άφησε με τη σειρά του κι αυτός έντονα το στίγμα του, γράφοντας το screenplay του THE CROW (μαζί με τον Lansdale, έκανε comeback στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής προσπάθειας ονόματι MASTERS OF HORROR, που ξεκίνησε το 2006 και έχει ενώσει ονόματα όπως αυτά των Tobe Hooper, Joe Dante, John Landis, John Carpenter και Takashi Miike, σε μια full scale horror revival εξτραβαγκάνζα.)

Σε ότι αφορά την περίπτωση που εξετάζουμε, ο Rex Miller, εν έτι 1990, εξέδωσε το CHAINGANG, υπό την αιγίδα της Northstar, μιας εκδοτικής εταιρίας που σε σχετική διαφήμιση είχε το motto "Setting The New Standard In Shock Horror". Σε μια άλλη ανθολογία της με τίτλο SLASH, συμμετείχαν οι James O' Barr (THE CROW), David Schow (again) καθώς και οι Mark Nielson και Mort Castle, που συνδράμουν με μια ιστορία τους στο CHAINGANG. Κλείνοντας την άτυπη ιστορική αναδρομή, να σημειωθεί πως η Northstar είχε την έδρα της στο Σικάγο, όπου εκτυλλισσόταν η πλοκή των περισσοτέρων μυθιστορημάτων του Rex Miller (καθώς και generic τοποθεσία για τα περισσότερα δείγματα του splatterpunk, όπως προαναφέρθηκε).

To εν λόγω τεύχος, λοιπόν, έχει σαν βασικό χαρακτήρα πλοκής την πόλη του Σικάγο και τη σκληρή αστική πραγματικότητα μιας βιομηχανικής πόλης με έντονες ταξικές διαφορές. Πολλοί άστεγοι έχουν βρει καταφύγιο στο δαιδαλώδες σύστημα υπονόμων της πόλης, όπου ζουν σαν παρίες και αργοσαπίζουν σταδιακά. Όταν βγαίνουν στην επιφάνεια οι κάτοικοι και ειδικά οι νεόπλουτοι γιάπηδες, τους αντιμετωπίζουν σαν μιάσματα που πρέπει να εξαλειφθούν. Μία εξ αυτών των ψυχών, η γριούλα Maisie, κάνει το λάθος να πάρει για βόλτα τις γάτες της, έξω από το εστιατόριο που συχνάζει ο εισαγγελέας της πόλης, ο οποίος εξοργίζεται από την εικόνα που παρουσιάζει. Ό επικείμενος εγκλεισμός της σε ψυχιατρική κλινική θα προκαλέσει τη δολοφονική οργή ενός κατά συρροή δολοφόνου, ονόματι Edward Bunkowski, τον οποίο η Maisie είχε περιθάλψει όταν τον βρήκε αιμόφυρτο στους υπονόμους.

O χαρακτήρας του θηριώδους δολοφόνου, Bunkowski, είναι το επίκεντρο μιας σειράς μυθιστορημάτων του Rex Miller, με πρώτο σε σειρά το SLOB, και τρίτο το ομώνυμο CHAINGANG. Ο Bunkowski συνδυάζει τον όγκο του με αυξημένη νοημοσύνη, σαδιστικές και δολοφονικές ορέξεις. Κάτι σαν το lovechild των Ed Gein, Edmund Emil Kemper και Jeffrey Dahmer, ο Bunkowski αποφεύγει συνεχώς τη σύλληψη, σκορπώντας πτώματα γύρω του. Μετά τον εγκλεισμό της Maisie, σέρνει τον υπεύθυνο εισαγγελέα μέσα από όλα τα επίπεδα της κόλασης των υπονόμων και τα στάδια σήψης της ανθρώπινης ύπαρξης. Χωρίς να αρθρώσει λέξη, τον φτάνει μέχρι την καρδιά του σκότους και τον αναγκάζει να ατενίσει το χάος της.

Ο Rex Miller χειρίζεται άψογα τους κανόνες του comic book format, χωρίς η πρόζα του να πνίγει τις εικόνες. Στην κάθοδο του εισαγγελέα στην κόλαση, βασίζεται στις ικανότητες του εκπληκτικού Peter Gross και χωρίς να χρησιμοποιήσει πολλές λέξεις, κατορθώνει να δώσει μια ατμόσφαιρα αποπνικτικου τρόμου, σε συνδυασμό με μια ζοφερή, υποδόρια δόση σεξουαλικής έντασης. Ο Gross εκμεταλλεύεται άψογα τις εικόνες του Σικάγο, κάνοντας το τσιμέντο, ουσιαστικά, στοιχείο πλοκής, από το οποίο σμιλεύει φόβους και μύχια συναισθήματα. Η κλιμάκωση έρχεται μέσα από διαδοχικά στάδια απόρριψης των κρατικών αρχών, σε οποιαδήποτε μορφή τους και γίνεται εμφανής η αποστροφή του Miller για μια πόλη από την οποία μπορεί να ξεπηδήσει ένας τέτοιος εφιάλτης.

Η έκπληξη γίνεται και από το short story-flipside, στο τέλος του τεύχους. Με τίτλο "Music On The Bridge", η ιστορία των Castle και Nielson παίρνει τη σκυτάλη στην ζοφερή περιγραφή του αστικού περιβάλλοντος και με ελεγειακή διάθεση, μας περιγράφουν τον ξυλοδαρμό και επικείμενο φόνο ενός ανθρώπου από "όργανα της τάξης", με τη μουσική συνοδεία ενός σαξόφωνου. Οι αστυνομικοί εκτιμούν τον ήχο που πασπαλίζει έναν κονιορτό από αδυσώπητη βία και αίμα. Ένα άψογο, σχεδόν ποιητικό κλείσιμο, για ένα εφιάλτη που δεν τελειώνει ποτέ.

Ο Rex Miller πέθανε το Μάιο του 2004. Ένα πολύ ενδιαφέρον tribute για τη ζωή του, μπορείτε να βρείτε εδώ. Ένα άλλο παράδειγμα παρόμοιας αισθητικής είναι το GOREFEST, ενώ η κορωνίδα του είδους, στα πλαίσια των comics, είναι αδιαμφισβήτητα, το TABOO.

STAY MORBID!