A Spectrum Of Infinite Scale

Πολλές φορές (αν όχι όλες), τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει ένα comic καθορίζουν το πόσο βαθιά χαραγμένο θα μείνει στην καρδιά του αναγνώστη. Σαν στιγμή παγωμένη στον χρόνο, το WATERWISE δύσκολα θα λιώσει...

WATERWISE Writer/Artist: Joel Orff Layout: Tony Beyer Alternative Comics

Κυψελίδες νοσταλγίας διυλίζονται μέσα στις ασπρόμαυρες σελίδες του WATERWISE. Βαθιά ιμπρεσιονιστικό, το πόνημα του Joel Orff δεν ακολουθεί την πεπατημένη αλλά εκτυλίσσεται σαν ένα υπέροχο θεατρικό. Χωρίς δραματικές εξάρσεις, ο Orff μας ταξιδεύει σε όλο το φάσμα των εκφάνσεων ενός ξεχασμένου ειδυλλίου, που ζει ετεροχρονισμένα ο κεντρικός ήρωας.

Κάνοντας έντονη χρήση του μαύρου χρώματος, ο Οrff δεν μας αποξενώνει αλλά αντίθετα καταφέρνει να κάνει ακόμη και τις ολόμαυρες σελίδες του να αναδίδουν έναν αέρα οικειότητας και ευαισθησίας. Ένας άνεργος καλλιτέχνης, ο Jim, κάνει ωτοστόπ για να φτάσει στο εξοχικό των γονιών του, το οποίο έχει να επισκεφτεί χρόνια. Έχοντας μόλις χωρίσει με την κοπέλα του, κάθεται δίπλα στη λίμνη και προσπαθεί να την σκιτσάρει με βάση τις αναμνήσεις του. Ο τρόπος που ξεκινάει την αφήγησή του, με λέξεις να γλιστράνε πάνω σε γυμνές γραμμές, δίνει με εξαίσιο τρόπο το στίγμα όλου του έργου.

Την ονειροπόληση του έρχεται να διακόψει μια φωνή από το παρελθόν. Η Emily Goodwin ήταν ο εφηβικός έρωτας του Jim και η παρέα τους χρωμάτιζε τα καλοκαίρια στο εξοχικό δεκαπέντε χρόνια πριν. Σαν ηχώ από κάποιο ξεχασμένο όνειρο, διακόπτει τις ονειροπολήσεις του. Η αμηχανία που τον συνεπαίρνει απεικονίζεται με υπέροχο τρόπο από τον Orff. Η ερωτική ένταση και επακόλουθα, η αγάπη, βρίσκουν τέλεια ανταπόκριση στο σχέδιο και σε κάνουν να επενδύσεις συναισθηματικά ως αναγνώστης στην ιστορία και τους χαρακτήρες.

Τα χρόνια έχουν φέρει και διαφορετικές ανησυχίες στους πρωταγωνιστές. Πηγαίνοντας για λίγο στο σπίτι της Emily, αναπολούν τις στιγμές ξεγνοιασιάς της εφηβείας τους και της παιδικής τους ηλικίας. Ο τρόπος που ζωγράφισαν ο ένας τον άλλο σαν ψάρια, στην ηλικία των επτά ετών, δείχνει τις διαφορές στον χαρακτήρα τους και προοικονομεί (κατ' επιλογή του Orff) τις αποφάσεις που θα έπαιρναν στη ζωή τους. Η αίσθηση μελαγχολίας που τους συνεπαίρνει, συνοδεύει τη συνειδητοποίηση του χρόνου που πέρασε και δεν αφήνει πικρία στον εγκεφαλικό ουρανίσκο του αναγνώστη, παρα -για ακόμη μία φορά- μία έντονη αίσθηση οικειότητας.

Αποφασίζοντας να κάνουν μια βαρκάδα στη λίμνη ο Jim και η Emily βυθίζονται και πάλι σε αναμνήσεις του παρελθόντος. Σε μια από τις πιο όμορφες στιγμές του WATERWISE, ξαναζούν την στιγμή ευκρίνειας και αυτογνωσίας που είχαν βιώσει μέσα στο νερό. Μετά από θύμησες άγουρου φλερτ, είχαν ηρεμήσει και αισθανόμενοι οικεία ο ένας απέναντι στον άλλο, συναντιούνται μέσα στο αμνιακό νερό της λίμνης. Το άγγιγμα μεταξύ τους, ηλεκτρίζει ήπια τις συνάψεις και σε γυρνάει σε αλλοτινές εποχές.

Ήταν ξεκάθαρο, πως δεν θα έβρισκε ο ένας στον άλλο τις απαντήσεις που ζητούσαν, κι όμως, ο Orff εύγλωττα παρουσιάζει τις διαστάσεις μιας αγάπης που περνάει από διάφορα σημεία του φάσματος. Η Emily παρακαλεί τον Jim να μείνει τη νύχτα στο σπίτι της. Φοβισμένη από το πρόσφατο διαζύγιο της και από την πορεία της καριέρας της, βρίσκει ανακούφιση στην ανέμελη αντιμετώπιση της πραγματικότητας από τον Jim. Ενώ η ίδια σκέφτεται ως προς το πού πρέπει να μετακομίσει με την κόρη της, ο Jim σκέφτεται να ταξιδέψει στον κόσμο με το σκάφος ενός φίλου του. Το κενό μεταξύ τους είναι προφανές, αλλά δεν θα τους εμποδίσει από το να χαρούν την αίσθηση συντροφικότητας μεταξύ τους.

Η ιστορία δεν θα τελειώσει με κορύφωση, αλλά με ένα παιχνίδι μπάντμιντον. Η νύχτα που θα φέρει και τους δύο πιο κοντά σε μια νέα φάση της ενήλικης πλέον ζωής τους, επιμηκύνεται στο άπειρο μέσα από τις αναμνήσεις του Jim. "...I just realized that we'll probably never see each other again after tonight." Αρθρώνει ο Jim. "I know Jimbo... but for the meantime, eat this" ανταπαντά η Emily δίνοντας ένα σερβίς που παγώνει σαν στιγμή μέσα στο χρόνο και στη μνήμη του Jim. Χωρίς σεξουαλική επίλυση στην σχέση τους αλλά με γνώριμα αυθεντικά συναισθήματα, ο Orff κλείνει το WATERWISE με μια καμπύλη στις κάθετες γραμμές της σελίδας. Όπως και οι καμπύλες γραμμές του σώματος στην αρχή, δίνει ένα κυκλικό νόημα στην ιστορία του. Σαν γυάλινη σφαίρα γεμάτη υγρό αναμνήσεων, το WATERWISE θα χρειάζεται απλώς μια ανακίνηση...

MUSICA

Απλώς να αναφέρω ότι για λόγους, κυρίως, συνειρμικούς, αν επρόκειτο το WATERWISE να γίνει ταινία, θα ήθελα να δω την Janeane Garofalo (BEN STILLER SHOW, MYSTERY MEN, stand-up comedy uber-talent) και τον Andy Dick (NEWSRADIO μεταξύ άλλων). Μετά από ετούτη τη δήλωση, θα αποφύγω τον lo-fi σκόπελο και δεν θα αναφερθώ στον Malkmus (Ναι ξέρω, μόλις το έκανα.) Αντ' αυτού (και απογοητεύοντας τους connoisseurs- φίλους μου) απλά να πω πως ιδεατό soundtrack του WATERWISE θα ήταν για μένα το HIGH/LOW των Nada Surf, γιατί με πέτυχε σε μια φάση της ζωής μου που ονειρευόμουν δεντρόσπιτα και άλλες μηλοπιτικές ιστορίες. Και ναι, τους Weezer δεν τους ήξερα.