Toshyokan: Dead Time

Δεν είμαι καλά... Δεν είμαι σίγουρος πώς ακριβώς να περιγράψω την κατάστασή μου, αλλά νοιώθω σαν να έχω παγιδευτεί μέσα στην επαναληπτικότητα της ΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΜΑΡΜΟΤΑΣ, με έντονο το χαρακτηριστικό της αργής κίνησης. Οι μέρες αρχίζουν να λιώνουν και να συγκολλούνται η μία πάνω στην άλλη, νοτισμένες από τον ιδρώτα και την υγρασία. Δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός, αν φταίει που Αύγουστο μήνα είμαι στην Αθήνα και δεν πήγα, αλλά ούτε και θα πάω οπουδήποτε αλλού. Δεν ξέρω αν φταίει το γενικότερο βαρύ κλίμα, οφειλόμενο σε διάφορα προβλήματα της οικογένειας ή αν έχω απλώς κρίσεις αυτογνωσίας (κάποιοι μου λένε, κατάθλιψης) οφειλόμενες σε όλα τα άνωθεν ή και άλλους παράγοντες. Ομολογώ ότι δεν πολυθέλω να το ανακαλύψω.

Along the same lines, να αναφέρω και ένα γεγονός το οποίο, αν και όχι ίσως τραγικό με οποιοδήποτε τρόπο, είναι ενδεικτικό του ότι και τα μικρά πράγματα συνωμοτούν εναντίον της διάθεσής μου. Τις προάλλες δέχτηκα ένα τηλέφωνο από τη φίλη μου Μαρία Κουλουμπαρίτση, μαζί με την οποία, καθώς και με τον Ανδρέα Πανόπουλο και τη Χαρά Κυπριτίδου, παρουσιάζουμε κάθε Σάββατο σε podcast (that is internet radio for the technology-challenged) την εκπομπή «Ο Κόσμος των Anime» στο Games Radio: με πληροφόρησε ότι υπό μάλλον γελοιοδέστατες συνθήκες, «ο διευθυντής προγράμματος απέλυσε τον άλλο Ανδρέα». Τώρα, πώς ακριβώς προσδίδει κανείς στον εαυτό του τίτλους ή αρμοδιότητες «πρόσληψης» και «απόλυσης» από τη στιγμή που δεν υπάρχει ούτε ένα επίσημο υπογεγραμμένο χαρτί για όλη αυτή την ιστορία και δεν εμπλέκεται ούτε μία δραχμή (α, συγγνώμη, ένα ευρώ - blast from the past) ως αμοιβή για το χρόνο που αφιερώνουμε εμείς κάθε Σάββατο και άλλοι διαφορετικές ημέρες, μου διαφεύγει. Αν και δεν είναι κανένα κοσμοϊστορικό γεγονός και ακόμα και αν επρόκειτο για πραγματική απόλυση, δεν θα αποτελούσε πρωτοτυπία, με ενοχλεί πολύ να γίνεται τόσο εμφανής η μικρότητα και η αχαριστία ορισμένων ανθρώπων στην Ελλάδα του σήμερα.

Ξεχάστε τους πολιτικούς με τις μίζες και τις κολιγιές, ξεχάστε τους «φοιτητοπατέρες» και την ξεφτιλισμένη δημόσια εκπαίδευση. Όταν σε κάτι καινούργιο και σε πρώτη φάση τόσο μικρό ώστε να το θεωρήσει κανείς τον πρώτο σπόρο κάτι μεγαλύτερου, υπεισέρχεται η ματαιοδοξία του κάθε βαυκαλιζόμενου Ελληνάρα, ομολογώ ότι απογοητεύομαι. «Μα, καλά ρε φίλε, τώρα το κατάλαβες; Πού ζεις; Δεν ξέρεις ότι σχεδόν πάντα έτσι συμβαίνει;» Είμαι πολύ ρεαλιστής και ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει γύρω μου (αναγκάστηκα κάποτε να ξυπνήσω κάπως βίαια), αλλά δεν παύει να με ενοχλεί όταν το βλέπω να επαναλαμβάνεται διαρκώς και κυρίως σε πράγματα που θα έπρεπε να προστατεύονται από την πρωτοτυπία τους. Να σημειώσω ότι η εκπομπή μας ήταν μια ιδέα του Ανδρέα Πανόπουλου η οποία, όπως υποδεικνύουν τα νούμερα, κάλυψε κάποιο υπαρκτό κενό. Μου πρότεινε να συνεργαστούμε βλέποντας την αγάπη μου για το αντικείμενο και την επιθυμία μου να μιλάω για αυτό. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Όπως κανείς από το COMICDOM δεν περιμένει να βγάλει λεφτά από το ίδιο το COMICDOM, έτσι και εμείς δεν περιμέναμε να γίνουμε πλούσιοι και διάσημοι από τον «Κόσμο των Anime». Εντάξει, ίσως όχι πλούσιοι... (hehe). Θα συνεχιστεί η εκπομπή; Θα σταματήσει; Θα δοθεί κάποια στιγμή σε άλλα άτομα; Δεν γνωρίζω και μάλλον δεν με νοιάζει κιόλας. Aλλωστε αυτά θα τα συζητήσουμε εκτενέστερα το Σάββατο ζωντανά.

Αφού λοιπόν σας μετέδωσα μια δόση της μιζέριας μου, σταματάω να σας καταθλίβω και προχωράω στο καταληκτικό run του...

Special Feature: Feminine Crisis

«Minnie» May Hopkins - Η Ευτυχισμένη (;) Πόρνη: Η May Hopkins, στην οποία έδωσε το προσωνύμιο η συνεργάτιδά της Rally Vincent, είναι η συμπρωταγωνίστρια του manga GUNSMITH CATS του Kenichi Sonoda (CANNON GOD EXAXXION). Η Minnie May στην αρχή του Manga συνεργάζεται με τη Rally ως bounty hunter και ειδική στα πάσης φύσεως εκρηκτικά. Από την δεύτερη όμως κιόλας ιστορία, με τίτλο "Revolver Freak", μαθαίνουμε για το παρελθόν της Minnie May. Ανήλικη και μέχρι περίπου την ηλικία των 16, δούλευε ως πόρνη πολυτελείας στο Purple Pussy, όπου και έβγαζε περισσότερα χρήματα από οποιαδήποτε άλλη. Ακόμα και στα 18 (όταν ξεκινάει η ιστορία), έχοντας την εμφάνιση ανήλικης, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι το δημοφιλές lolita complex, μαζί με το ταλέντο και την αντοχή της στο σεξ, έκαναν θανατηφόρο συνδυασμό.

Στο "Revolver Freak", αυτή και η Rally ανακαλύπτουν ότι ένας πληρωμένος δολοφόνος πρόκειται να χτυπήσει στα εγκαίνια ενός νέου εμπορικού κέντρου, από το δωμάτιο ενός μπουρδέλου πολυτελείας, του Almond Club. Για να μπορέσουν να τον σταματήσουν πρέπει να μπουν μέσα και να ανακαλύψουν το ακριβές δωμάτιο στο οποίο μένει, καθότι το Almond Club πιάνει έναν ολόκληρο όροφο και η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε μέλη. Η Minnie May δίνει αμέσως τη λύση: θα καταφέρει να προσληφθεί εκεί ατάκα και επιτόπου και θα ενημερώσει τη Rally από μέσα. Πράγματι, δεν της παίρνει πάνω από δύο μέρες να προσληφθεί αφού έχει πείσει για... τα «ταλέντα» της τον διευθυντή. Μάλιστα, πριν αναλάβουν δράση οι δύο κοπέλες, η Minnie May προλαβαίνει να εξουθενώσει τον τύπο που «εκπαιδεύει» τις καινούργιες, δίχως καν να ιδρώσει. Το παρελθόν της δεν την ενοχλεί καθόλου, το χρησιμοποιεί όποτε χρειάζεται προκειμένου να φέρει σε πέρας τις αποστολές, δίχως να έχει χάσει το ταλέντο της στο ελάχιστο, κάνει μια κερδοφόρο δουλειά που της επιτρέπει να αξιοποιεί τη μεγαλύτερή της αγάπη, τη γνώση των εκρηκτικών και έχει μια πιστή φίλη και μητρική φιγούρα στο πρόσωπο της Rally. Ωστόσο, στον δεύτερο τόμο μια φιγούρα από το παρελθόν της και τα γεγονότα που συνδέονται με αυτόν και μια υπόθεση που ερευνά, θα της προκαλέσουν ανεξίτηλο πόνο. Αυτό όμως δεν θα σβήσει για πολύ το διαβολικό χαμόγελο από το πρόσωπό της.

Hyatt - Dead Girl Walking: Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο αρχέτυπο με οδήγησε σε διάφορες κατευθύνσεις, μιας και στα manga το θέμα των ζωντανών-νεκρών, των δολοφόνων με αγγελικό πρόσωπο ή όχι και των horror stories είναι ιδιαίτερα εκτεταμένο. Μερικά κλασσικά παραδείγματα είναι το MUSEUM OF TERROR του Junji Ito (το οποίο μάλιστα στον πρώτο τόμο ασχολείται ακριβώς με ένα χαρακτήρα που εμπίπτει στο αρχέτυπο, την Tomie), το SCARY BOOK του Kazuo Umezu, το RING, το LULLABIES FROM HELL και άλλα. Με την εξαίρεση του τελευταίου όμως, τα άλλα σε μεγάλο βαθμό στερούνται του χιούμορ της LENORE καθότι εστιάζουν περισσότερο στο θέμα του τρόμου. Από την άλλη, σε αντίθεση με τη Μυρτώ Τσελέντη, δεν έχω πολύ μεγάλη αγάπη για το είδος αν και αυτό δεν εμποδίζει την περιστασιακή ανάγνωσή μου κάποιου τίτλου. Έτσι αποφάσισα για το αρχέτυπο αυτό να επιλέξω έναν χαρακτήρα που ετυμολογικά ανήκει ακριβώς στο αρχέτυπο, αλλά παρουσιάζεται σε ένα πολύ πιο κωμικό πλαίσιο. Αυτή είναι η Hyatt του EXCEL SAGA.

Την Hyatt βρίσκει η Excel σε μια από τις πολλές παλαβές (και uniformly αποτυχημένες) αποστολές της για την οργάνωση ACROSS και τον Ilpalazzo. Πρόκειται για μια εξωγήινη πριγκίπισσα της οποίας... η ιστορία δεν ενδιαφέρει κανέναν και πολύ λιγότερο τον δημιουργό της, Koshi Rikudo. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι έχει σχέση με τα απατηλά γλυκούλικα Pukyuu και ότι έχει πάρα μα πάρα πολύ εύθραυστη υγεία. Τόσο εύθραυστη μάλιστα ώστε σε κάθε επεισόδιο πεθαίνει αμέτρητες φορές (in the tradition of the much lamented Kenny, many times over), με το πρόσωπό της να παίρνει το μπλε του θανάτου ή φτύνοντας αίμα (το οποίο το κάνει και στο opening του anime, καθώς τραγουδάει). Μάλιστα μερικές φορές το σώμα της βγάζει τόσο πολύ αίμα ώστε προκαλεί πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές στη μέση των οποίων πάντα βρίσκεται η Excel. Το αστείο είναι ότι το εξωγήινο σώμα της ταυτόχρονα έχει την ικανότητα της αναγέννησης οπότε η Hyatt βρίσκεται σε έναν διαρκή κύκλο θανάτου και αναστάσεως που όμοιό του η Jean Grey ούτε που ονειρεύτηκε. Ποιο revolving door of death; Εδώ μιλάμε για είσοδο-έξοδο ανοιχτή στο κοινό!

Verdandy - Η Τέλεια (;): Όταν είσαι ένας ευγενικός πλην κακόμοιρος loser όπως ο Keiichi Morisato, δεν μπορείς να περιμένεις πολλά από τη ζωή σου. Πας για μάθημα, επισκευάζεις τη μηχανή σου και τηλεφωνάς για πίτσα όταν λείπουν οι κάφροι με τους οποίους συγκατοικείς. Τι συμβαίνει όταν συμπτωματικά πληκτρολογήσεις το νούμερο ενός φερόμενου "Goddess Agency" και το κλείνεις ενοχλημένος; Τι σκέφτεσαι όταν εμφανίζεται η Θεά Verdandy, Νόρνη (μια από τις τρεις σκανδιναβικές αδελφές-θεότητες που είναι υπεύθυνες για την τύχη των ανθρώπων, όπως οι δικές μας Μοίρες) του Παρόντος και υπόσχεται να εκπληρώσει οποιαδήποτε ευχή σου; Σκέφτεσαι πόσο μόνος είσαι, πόσο όμορφη και ευγενική φαίνεται, πόσο τέλεια είναι για να είναι πραγματική και απλά εύχεσαι πριν τελειώσει το όνειρο: «Μείνε μαζί μου!». Μόνο που όταν ανοίγεις τα μάτια και το εκτυφλωτικό φως έχει φύγει, κάθεται δίπλα σου χαμογελαστή: «Η ευχή σου παραχωρήθηκε» λέει επίσημα.

Ο Kosuke Fujishima πήρε τους νορβηγικούς μύθους και βάσισε πάνω τους μια από τις πιο πετυχημένες (και ουχί λίγο συγκινητικές) ρομαντικές κωμωδίες σε manga, το AH! MEGAMI-SAMA (OH! MY GODDESS). Η Verdandy είναι η ενσάρκωση του παρόντος και όλων των ευκαιριών που αυτό παρουσιάζει. Είναι η κινησιουργός δύναμη πίσω από τις ενέργειες που κάνει ο κάθε άνθρωπος εδώ και τώρα. Είναι η ενσάρκωση του δυναμικού της ανθρωπότητας και των καλύτερων χαρακτηριστικών της, αυτών που θέτουν την παρακαταθήκη για το μέλλον και μέσα από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στο manga, γίνεται η κοπέλα του Keiichi. Δεν αρκεί αυτό για να είναι τέλεια; Βεβαίως, δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε άνθρωπος και πρέπει να μάθει τι σημαίνει αυτό, τι σημαίνει να αγαπάς και να πληγώνεις (ώστε να το αποφύγεις στο μέλλον), να αντιλαμβάνεσαι και να αντιδράς. Είναι η ενσάρκωση της εμπειρίας του τώρα. Εν ολίγοις έχει όλες τις προϋποθέσεις για να είναι η τέλεια κοπέλα, η τέλεια σύντροφος, η τέλεια φίλη, αλλά πρέπει πρώτα να μάθει πώς να το κάνει αυτό όντας άνθρωπος. Αν προσθέσουμε σε αυτό την υστερική μικρή της αδελφή, Skuld (Νόρνη του Μέλλοντος), η οποία δεν συμφωνεί καθόλου να έχει η Verdandy σχέση με έναν θνητό και την πιο «ώριμη, έμπειρη και πανούργα» μεγάλη της αδελφή Urd (Νόρνη του Παρελθόντος), αιτιολογείται πλήρως το ερωτηματικό στην παρένθεση.

Weda - Μια Γυναίκα Με Πάθη: Τη Weda γνωρίσαμε στο 20-07-06 - Eigakan: Back on Track στο REVIEW του JANGARU WA ISTUMO HARE NOCHI GUU. Μια κοπέλα από πλούσια οικογένεια, την οποία και εγκατέλειψε για μυστήριους λόγους, η οποία ζει «στη ζούγκλα» μαζί με τον γιο της, Hare. Είναι ικανότατη κυνηγός αλλά κατά τα άλλα τεμπέλα, βαριεστημένη, υπναρού, μέθυσος του κερατά, κυκλοθυμική, σέξι και ερωτιάρα σχεδόν δίχως να το καταλαβαίνει και γενικά αναδίδει μια συνολική καφρίλα. Από τη μία φαίνεται ότι το αγοράκι της είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο για αυτήν, από την άλλη αγνοεί τελείως τις λογικές του παρατηρήσεις (όταν τις ακούει), παίρνει αποφάσεις θεωρώντας αυτονόητο ότι δεν θα διαφωνήσει και παρερμηνεύει διαρκώς τα λόγια του.

Σε αντίθεση με τη ΜΑΝΑ ΡΕΪΒΕΡ του Σπύρου Δερβενιώτη, η Weda είναι όμορφη, νέα και δεν έχει παιδιά θεούσες πόρνες ή τραβεστί στρατόκαυλους μπάτσους. Αυτό δεν την εμποδίζει, στα πλαίσια του ιαπωνικού visual culture, να είναι ό,τι πιο κοντινό. Ομολογώ ότι για το αρχέτυπο αυτό πέρασε από το μυαλό μου η κάφρος καθηγήτρια Yukari-sensei του AZUMANGA DAIOH (way, waaaaay back in 27-07-05 - Natsu Yasumi (Summer Break)). Ωστόσο, η Yukari-sensei, αν και μιλάει για (ahem) τα πάντα και πίνει αλκοόλ σαν τα δέντρα το νερό καλοκαιριάτικα, she just doesn't get any, ενώ αντιθέτως η Weda (υπαινικτικά πάντα, το anime είναι στην τελική, κωμωδία) τα κάνει όλα και συμφέρει.

Έτσι φτάσαμε στο τέλος του Special Feature αυτού, που μας συνοδεύει από το 02-02-06 - Fighting Chauvinism. Έχω σκεφτεί ότι ίσως αξίζει τον κόπο να φτιάξω ένα είδος addendum σχετικού με ένα-δυο πρότυπα που ίσως θα ήταν καλό να είχε συμπεριλάβει στο βιβλίο του ο Γιάννης Κουκουλάς. Ωστόσο, αυτό θέλει ακόμα ψάξιμο και δεν είμαι καν σίγουρος αν τελικά θα το κάνω. Εδώ λοιπόν να ευχαριστήσω τον Γιάννη για την έμπνευση που μου έδωσε και την οποία αξιοποιώ εδώ και (give or take a few) 16 στήλες. Ελπίζω να σας άρεσε το run και εάν είστε καλά παιδιά ίσως κάνω compile ένα special με όλα τα κοριτσόπουλα μαζεμένα. Δυστυχώς ο...

Shinjuku Stalker

...μας συνελήφθη από τις αρχές επειδή κυνηγούσε κοπέλες με κοντές φουστίτσες κρατώντας ένα καθρεφτάκι (μα καλά, τι σκεφτόταν;) και θα επιστρέψει (αφού αποφυλακιστεί) από την επόμενη εβδομάδα (οπότε και θα έχει κάτι να πει διότι επί του παρόντος, άλλωστε, δεν υπάρχει κάποιο φοβερό νέο). Έτσι περνάμε ευθύς αμέσως στο...

Bookworm

CATEGORY: FREAKS VOL. 1: Εντάξει, δεν πρόλαβα το DEATH NOTE, αλλά αυτό είχε ούτως ή άλλως προτεραιότητα (27-07-06 - Toshyokan: Thou Shall Spend). Όπως είχαμε πει και τότε, ο Nanami Asagi, διευθυντής των Nanami Paranormal Investigations, χρησιμοποιεί τα ταλέντα του καθώς και αυτά των συντρόφων του (Tokiko, Mahime Yoshino, Naoki Amano), ασχολείται με τον εντοπισμό και την εξόντωση των Freaks, πλασμάτων που γεννά το σκοτάδι στις καρδιές των ανθρώπων. Πολύ συχνά, αυτό οφείλεται στην αδυναμία τους, αλλά ο Asagi δεν δίνει πολλή σημασία, ενδιαφερόμενος κυρίως για την εξόντωση των Freaks, ως ο φυσικός τους εχθρός, το Stand (αν και αυτό δεν έχει εξηγηθεί ακόμα). Λαγνεία, ζήλια, μίσος και τα υπόλοιπα θανάσιμα αμαρτήματα έχουν κεντρική λειτουργία στην ιστορία, αν και δεν αναφέρονται ποτέ ως τέτοια.

Στον πρώτο τόμο περιλαμβάνονται 4 ιστορίες (Barbaroi, Tiffauges, The Ripper, Succubus Vujeshittsa) οι οποίες αντλούν τους τίτλους τους από την παγκόσμια μυθολογία και λογοτεχνία, βάσει της αναλογίας, καθώς και μια επιπλέον, στην οποία παρουσιάζεται η πρώτη συνάντηση του Asagi με τον Naoki Amano (όπου ο Asagi ξεγελά τους πάντες ενδεδυμένος ως μαθήτρια, yikes!).Αν και το σχέδιο είναι κάπως παλαιού τύπου με γραμμές πιο λεπτές από το συνηθισμένο και φιγούρες δυσανάλογα λεπτές σε σχέση με άλλα μεγέθη του σώματος, αυτό προσθέτει στην παραφυσική αισθητική και δεν κουράζει ιδιαίτερα.

Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι, κατά περίπτωση, οι «ήρωες» είναι εξίσου εφιαλτικοί με τους αντιπάλους τους, ενώ σαφέστατα παίζει μεγάλο ρόλο το θέμα της σαρκικής επαφής ή / και απόλαυσης. Ιδιαίτερα η Mahime Yoshino, η οποία είναι ξενιστής για ένα βαμπιροειδές θηλυκό πλάσμα ονόματι Yahiro, είναι ένας χαρακτήρας γεμάτος σεξουαλικά υπονοούμενα και όχι μόνο. Το όλο manga θυμίζει λίγο cult ταινία θεματολογίας goth & passion. για τους φαν του είδους ή απλά όσους απολαμβάνουν λίγο αποκρυφιστικό μυστήριο, νομίζω είναι μια καλή πρόταση.

Meanwhile in...

THE TAROT CAFE VOL. 3: Πάει καιρός από τότε που διάβασα και έκανα review τον προηγούμενο τόμο και μάλιστα ήταν στο τότε πρώτο Meanwhile in... (waaaay back in 08-09-05 - Shopping Therapy). Μετά τα γεγονότα του δεύτερου τόμου, η Pamela έχει έναν νεαρό βοηθό, τον Λυκάνθρωπο Aaron και φαίνεται να έχει επιστρέψει από τους νεκρούς (ή τουλάχιστον εμφανίστηκε κάποιος που του μοιάζει πολύ) ο εραστής της, Ash. Ωστόσο, φαίνεται να έχει μια διττή προσωπικότητα η οποία παραμένει ανεξήγητη. Ο τόμος αυτός ξεκινάει εξηγώντας τι είναι οι χάντρες που δίνουν στην Pamela οι πελάτες της και ότι το προϊόν, αφού τις μαζέψει όλες, θα είναι το περιδέραιο του Berial, το οποίο και θα δώσει στον Bellus. Γίνεται και μια νύξη σχετικά με την πραγματική του φύση. Έπειτα η Pamela διηγείται πώς ένα από τα πετράδια του μενταγιόν της έδωσε ένας σουλτάνος πριν αιώνες.

Σειρά έχει έπειτα η ιστορία αγάπης ενός νεαρού και μιας Gwraig Annwn (ή Gwragedd Annwn, που προφέρεται Gwrageth Anoon), μιας από τις νεράιδες των ουαλικών λιμνών. Είναι από τις λίγες ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος και εδώ η δημιουργός έχει σεβαστεί το ύφος της κελτικής μυθοπλασίας, των αιτίων και των αποτελεσμάτων της.

Τέλος επιστρέφουμε στο κυρίως θέμα που είναι το παρελθόν της Pamela και του Ash, καθώς ένας οργισμένος εχθρός κάνει την εμφάνισή του μέσα από τις ομίχλες του παρελθόντος, ζητώντας εκδίκηση. Τότε όμως βλέπει τον Ash αυτής της εποχής και χάνει την αποφασιστικότητά του, μην μπορώντας να καταλάβει τι συμβαίνει. Ο Black King έχει άραγε πέσει μέσα στα δίχτυα ενός πλάσματος πιο ισχυρού από τον ίδιο; Στο τέλος του τόμου, ένας νέος χαρακτήρας, καταλυτικός για τα μυστήρια και τα ερωτηματικά αυτού του manhwa, κάνει την εμφάνισή του...

Αυτά λοιπόν για σήμερα, more in 7...

Gwragedd Annwn by Yoshitaka Amano.

Jya ne
Otomodachi Tachi!

Bakuma-dono