At Gunpoint

Χαίρετε και σήμερα. Τουλάχιστον ελπίζω εσείς να χαίρετε διότι εγώ den χαίρεται καθόλου (φίλο τέλει CD, λουλούδια, χαρτομάντιλα;). Ναι, ahem, επιστρέφουμε στα Ελληνικά από το lingo των διαφόρων πλανόδιων και ναι, γκρινιάζω! Έλεος, τόσες μέρες ανυπόφορη και φρικτή ζέστη και σήμερα που έβρεξε λίγο, τώρα έχει τόση υγρασία που νοιώθω σαν Gundam της ερήμου πεταμένο μέσα σε τροπικό βάλτο! Οπότε δείξτε λίγη υπομονή μαζί μου με τη σημερινή στήλη, η οποία είναι κάπως πιο loosely assorted και... μην πυροβολείτε τον otaku.

Ας ξεκινήσω με μια εν πολλοίς άγνωστη λεπτομέρεια για τους μη ιαπωνομαθείς, η οποία θα έπρεπε ίσως να έχει αποκαλυφθεί στην πρώτη-πρώτη στήλη (αν είχα FAQ θα έπρεπε να ήταν πάνω-πάνω): πώς προκύπτει το όνομά της. Καλά, το κομμάτι "Εxpress" είναι θα έλεγα προφανές, είτε αν το εκλάβετε ως express τραίνο, είτε ως express νέα - το έχω σκοπίμως αφήσει φλου σαν ερμηνεία. Το "Shinjuku" είναι ένας από τους μεγαλύτερους και κεντρικότερους σταθμούς τραίνου στο Tokyo και πιθανότατα ο γνωστότερος, καθώς φιγουράρει σε αναρίθμητα manga και anime. Στο εξωτερικό της Ιαπωνίας (όχι τόσο στην Ελλάδα, αλλά στην υπόλοιπη Δύση), αποτελεί ένα από τα κατατεθέντα σήματα της ιαπωνικής otaku culture (ένα άλλο είναι η συνοικία Akihabara, Μέκκα των πάσης φύσεως shopping freaks -otaku και μη- αλλά αυτό θα το συζητήσουμε μια άλλη φορά). Τέλος, για να κλείσω το ζήτημα αυτό, ηχητικά τον συνδυασμό εμπνεύστηκα από την αγγλική μετάφραση του MAETEL SAGA του Leiji Matsumoto (βλέπε CAPTAIN HARLOCK), GALAXY EXPRESS 999. Είμαι σίγουρος ότι τώρα μπορείτε να κοιμάστε πιο ήσυχοι...

Κάνοντας μια περαιτέρω πολιτισμική σημείωση ενδιαφέρουσα για τους αναγνώστες μου, θα ήθελα να σταθώ για λίγο σε μια λέξη, το "cosplay". Καταρχήν η λέξη "ετυμολογικά" προκύπτει από τη σύντμηση των λέξεων "costume" και "play" και αναφέρεται στην ψυχαγωγία που περιλαμβάνει την ένδυση με πάσης φύσεως "μη συμβατική" αμφίεση. Αυτό βεβαίως μπορεί να θυμίζει λίγο Απόκριες στους περισσότερους, αλλά υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά, η οποία και καθιστά το cosplay κατάλληλο για αναφορά στην παρούσα στήλη. Η διαφορά αυτή έγκειται, πέραν του γεγονότος ότι η λέξη είναι "Made in Japan", στο γεγονός ότι το cosplay δεν έχει όρια ημερομηνίας (εκτός αν πρόκειται για anime και manga conventions όπου το χόμπι αυτό οργιάζει) και σχετίζεται, σε συντριπτική πλειοψηφία, με χαρακτήρες από manga και anime, ενίοτε και από ιαπωνικά παιχνίδια για υπολογιστή και διάφορες κονσόλες (ιδιαίτερα δημοφιλή εδώ είναι τα FINAL FANTASY και διάφορα fighting games, όπως KING OF FIGHTERS, STREET FIGHTER, DEAD OR ALIVE, DARKSTALKERS).

Η Jan Kurotaki ως Felicia από το DARKSTALKERS

Οι αμετανόητοι fans φτιάχνουν τα κοστούμια μόνοι τους, συχνά με εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά όπως για τα περισσότερα πράγματα στην υπερκαταναλωτική ιαπωνική κουλτούρα, πλέον υπάρχουν εξειδικευμένα καταστήματα για πάσης φύσεως χαρακτήρες. Μάλιστα στην Ιαπωνία, έχει πλέον υιοθετηθεί σαν εργαλείο marketing το απαραίτητο cosplay από σερβιτόρες και barwomen στα αντίστοιχα μαγαζιά. Πλέον οι ταλαντούχοι (και κυρίως ταλαντούχες) cosplayers και designers φτάνουν και ενίοτε ξεπερνούν σε φήμη δημιουργούς manga και anime, pop idols, voice actors και έχουν αναγκάσει όλους σχεδόν όσους ασχολούνται με το χώρο του θεάματος να υιοθετήσουν την "ιδιομορφία" αυτή στις εκδηλώσεις τους. Ένα little known fact είναι ότι στην (κατά γενική ομολογία) καταπιεσμένη ιαπωνική κουλτούρα που βρίσκει συχνά διέξοδο στον φετιχισμό, το cosplay έχει εισβάλει και στις πιο... ιδιωτικές στιγμές των κατοίκων της Απω Ανατολής. Παράδειγμα: σε love hotels (αυτό μεταφράζεται στο "μέρος όπου οι άθλιοι και ατιμασμένοι τύποι πάνε να διασκεδάσουν με τις μη επίσημες και μη τιμημένες σχέσεις τους" - ναι, είναι τρελοί αυτοί οι Ιάπωνες) κάποιας σχετικής ποιότητας, παρέχονται σαν μέρος του service διάφορα κοστούμια για να χρησιμοποιηθούν στις otakικές φαντασιώσεις των θαμώνων!

Οι JoEllen και Mary Elam από το Houston ως τα δίδυμα super cute ανδροειδή του CHOBITS (!)

Αφού λοιπόν τελείωσα με την πολιτισμική φλυαρία, σήμερα, πάλι αντισυμβατικά, θα αναφερθώ ίσως στο μοναδικό (κατά τη γνώμη μου) αξιόλογο αμερικανικό manga, το MEGATOKYO, που πλέον εκδίδεται από την Dark Horse και έχει αισίως φτάσει στον τρίτο τόμο.

Όλα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2001 όταν δυο φίλοι, ο Fred Gallagher και ο Rodney Caston, ανέβασαν στο site τους το ομώνυμο webmanga. Το site ασχολούταν τόσο με παιχνίδια για PC και κονσόλες, όσο και με manga και anime και ο σεβαστός του κόσμος αυξήθηκε δραματικά με την εμφάνιση του MEGATOKYO. Όπως μας πληροφορεί ο Gallagher στον 3ο τόμο, πλέον το site απαιτεί 4 servers, τους Makoto, Nayuki, Mishio και Akiko. Το ενδιαφέρον είναι ότι η έκδοση από την Dark Horse δεν έθεσε τέρμα στην δωρεάν πρόσβασή του στο site και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που καθιστούν το MEGATOKYO τόσο δημοφιλές. Το άλλο στοιχείο είναι ότι πρόκειται για manga με πρωταγωνιστές έναν gamer freak (Largo) και έναν anime freak (Piro), δημιουργημένο από πραγματικά άτομα που εμπίπτουν σα αρχέτυπα αυτά (δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ότι ο Gallagher είναι ο anime freak ελπίζω...). Σαν αποτέλεσμα, οι αναγνώστες μπορούν πολύ εύκολα να συμπαθήσουν τους δύο χαρακτήρες που μοιάζουν αλλόκοτα οικείοι με αυτό που βλέπουν οι ίδιοι κάθε πρωί στον καθρέπτη. Πλέον, κατόπιν συνθηκών που δεν πολυθυμάμαι (αν πάτε στο site νομίζω υπάρχουν εξηγήσεις) το manga συνεχίζει μόνο ο Gallagher αλλά αυτό δεν του αφαιρεί τίποτα (μάλλον το αντίθετο).

Η ιστορία ξεκινάει όταν οι δύο fanboys αποτυγχάνουν να μπουν στην E3 εκδήλωση για νέες κονσόλες, όπότε τους τη βαράει και ταξιδεύουν στην Ιαπωνία. Εκεί, ένα πολύ σύντομο και κατακλυσμιαίο shopping τους αφήνει απένταρους και χωρίς μέσο επιστροφής στην πατρίδα. Εκεί αρχίζει η παλαβομάρα, καθώς αρχικά φιλοξενούνται στον φίλο του Piro, Tsubasa και μετά από 6 εβδομάδες αυτός τα παρατάει όλα και πάει να βρει την παιδική του αγάπη (;;!!!!;;). Έτσι προστίθεται στην παρέα τους η Ping, ένα ανδροειδές για dating simulation games της PS2. Από εκεί και πέρα, κάνουν νέους φίλους ή γνωρίζουν αυτοπροσώπως άτομα με τα οποία έχουν χτυπηθεί σε multiplayer games, μπλέκονται σε καταστάσεις που είναι ξεκαρδιστικά έξω από τα χέρια τους και στην πορεία προσπαθούν να μαζέψουν χρήματα (τουλάχιστον ο Piro) για να γυρίσουν πίσω. Οι χαρακτήρες είναι βασισμένοι στους δημιουργούς και το μίγμα του υπερκινητικού (και ελαφρώς -εντάξει, ΠΟΛΥ- παρανοϊκού) Largo με τον χαμηλής αυτοεκτίμησης ντροπαλό Piro, δίνει τη δυνατότητα τόσο για "σαπoυνόπερα" όσο και για τρελή sci-fi δράση!

Είναι τόσο έξυπνα και ιδιόμορφα γραμμένο που δεν μπορώ ουσιαστικά να σας πω τίποτα περισσότερο διότι δεν θα βγάλετε άκρη. Αν δεν μπορείτε να βρείτε και να αγοράσετε τους τόμους, μπορείτε πάντα να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω στην άνωθεν διεύθυνση, όπου έχει και ένα σωρό άλλα πράγματα όπως έγχρωμα και ασπρόμαυρα pin-ups, forums, σχόλια κλπ.

Έτσι, δυστυχώς σχετικά σύντομα σήμερα, φτάνουμε στο...

REVIEW: NOIR

Ίσως να θυμάστε την αναφορά σε παλιότερο installment, μαζί με το MADLAX της Bee Train. Το anime αυτό έκανε την εμφάνισή του στην ιαπωνική τηλεόραση το 2001 και αυτό δεν το καθιστά καινούργιο στον κόσμο των anime ούτε με το ζόρι. Ωστόσο έχει μια σειρά από διάφορα ατού, τα οποία το καθιστούν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό.

"Noir is the name of two maidens who reign over Death..."

Η ιστορία ξεκινάει στο Παρίσι όπου η Mireille Bouquet, δολοφόνος επί πληρωμή, λαμβάνει ένα e-mail από κάποια Kirika Yumura με τη φράση: "Κάνε μαζί μου ένα προσκύνημα στο παρελθόν" με συνημμένη μια πολύ οικεία μελωδία. Όταν η Mireille πάει να συναντήσει τη μυστηριώδη αποστολέα, ανακαλύπτει μια Γιαπωνέζα μαθήτρια με σχεδόν πλήρη απώλεια μνήμης και μια παγίδα να την περιμένει. Όταν η Kirika αποδεικνύεται σχεδόν ικανότερη σκοπεύτρια από την Mireille -πόσο μάλλον αδίστακτη εκτελεστής που μετά δακρύζει για τα θύματά της- η Γαλλίδα αποφασίζει να την κάνει συνέταιρό της με στόχο τη λύση του μυστηρίου. Έτσι, χρησιμοποιώντας το όνομα "Νoir" για τους εαυτούς τους, ένα όνομα που προκαλεί τον τρόμο στον υπόκοσμο, ξεκινούν τη συνεργασία τους με την υπόσχεση ότι θα βρεθούν αντίπαλοι μόλις λυθεί το μυστήριο, επανέλθει η μνήμη της Kirika και καταλάβει η Mireille πώς βρέθηκε στα χέρια της Γιαπωνέζας ένα πολύ γνώριμο ρολόι τσέπης με μια μελωδία που τη στοιχειώνει. Δεν ξέρουν αρχικά τη σημασία του ονόματος που διαλέξανε ή γιατί προκαλεί τρόμο. Δεν φαντάζονται το κοινό παρελθόν που τις συνδέει και τις δοκιμασίες που πρέπει να υπομείνουν από την σκιώδη οργάνωση Soldats ("Στρατιώτες" στα Γαλλικά) μέχρι να φτάσουν στο τέλος ενός ματωμένου Μίτου της Αριάδνης.

Καταρχήν είναι πολύ ενδιαφέρον ότι πέραν της παρουσίας της Kirika, το anime δεν σχετίζεται καθόλου με την Ιαπωνία και οι designers έχουν κάνει εκτενή μελέτη όλων των προορισμών των δύο γυναικών (Παρίσι, Γαλλική Εξοχή Κορσική, Hong Kong κ.α.). Επίσης, αν και το animation δεν είναι κάτι συγκλονιστικό, τα character designs είναι πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα, συνδυάζοντας ρεαλιστική λιτότητα με την απαραίτητη δόση φαντασίας. Επιπλέον, η ψυχολογία και η ιστορία όλων των χαρακτήρων, τόσο μέσα από τα περιστατικά, όσο και μέσα από συχνή χρήση αυτοκριτικής και flashbacks παρουσιάζεται πραγματικά όσο ανάγλυφη θα ήταν ενός πραγματικού ανθρώπου. Ένα πολύ βασικό θετικό στοιχείο είναι ότι πέρα από ίσως ένα ή δύο επεισόδια στην αρχή, δεν υπάρχουν άλλα που είναι ασύνδετα με την υποκείμενη πλοκή. Έστω και με μικρές λεπτομέρειες -αρχικά- και σαφέστατα στοιχεία -αργότερα- που πρώτα γνωρίζει ο θεατής και μετά οι χαρακτήρες, κάνοντας έτσι χρήση της τραγικής ειρωνείας, το σενάριο μας δίνει να καταλάβουμε ότι κάποιος κινεί τα νήματα πίσω από σχεδόν τα πάντα. Σε έναν κόσμο όπου πορεύεσαι στερώντας ζωές, ακόμα και από στυγνούς εγκληματίες, προδότες ή εχθρούς, αναμενόμενο είναι ότι τα χέρια σου θα βαφτούν και με αίμα που ποτέ δεν ήθελες να σκορπίσεις.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το anime διατηρεί όλα τα στοιχεία δράσης από παλιές βρετανικές τυχοδιωκτικές σειρές όπως το PERSUADERS ή το THE SAINT, αφαιρώντας σχεδόν ολοσχερώς το κωμικό στοιχείο και προσθέτοντας δράμα όπως αυτό που βλέπει κανείς σε κλασικές ταινίες με θέμα τη Μαφία και πρωταγωνιστή το Robert De Niro. Η υπόθεση δεν στηρίζεται τόσο σε ανατροπές, όσος σε αποκαλύψεις με δραματική και ψυχολογική χροιά.

Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι ενίοτε το δράμα της σειράς και τα πολλά flashbacks μπορεί να κουράσουν και το σενάριο δεν βιάζεται να αποκαλύψει τα μυστικά του (τα οποία σημειωτέων έχει φτάσει να θεμελιώσει στα σκοτεινότερα χρόνια του Μεσαίωνα) εξαντλώντας πλήρως το μήκος των 26 επεισοδίων. Ένα σαφώς αρνητικό στοιχείο για μια τέτοια σειρά (αλλά πιστό στο πνεύμα που ανέφερα παραπάνω), είναι η σχεδόν παντελής έλλειψη αίματος, έστω υποτυπωδώς. Το χειρότερο που θα δείτε είναι αίμα σε χρώμα σχεδόν φωσφοριζέ (ομολογουμένως λόγω του σούρουπου) στο flashback και μερικές κοκκινίλες σαν γρατσουνιές στα σημεία επαφής εκτεθειμένης σάρκας με σφαίρα.

Παρόλο που ακόμα κι εγώ βρήκα το ρυθμό αρκετά αργό στην αρχή, μπορώ να πω ότι συνολικά μου άρεσε. Δεν θα του έδινα πάνω από ένα 7 στα 10, αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα για όσους έχουν μια αγάπη, ή ενδεχομένως νοσταλγία, για αυτού του είδους το σενάριο και την απεικόνιση του περιπετειώδους υπόκοσμου. Πλέον όλη η σειρά διατίθεται σε DVD από την ADV.

...και το Pin-Up της εβδομάδας...

η "καυτή και θανάσιμη" Jo από το BAKURETSU TENSHI!

Αυτά από εμένα για τώρα,
καλό μήνα, καλά μπάνια
Jya ne!

Bakuma-dono