Are We Done With Convention Season Already?

Wizard World Chicago. 'Nuff said...

Last Week In Comicland

Oι Jeph Loeb, Joe Madureira και Michael Turner υπέγραψαν συμβόλαια με τη Marvel. Σημαντική είδηση; Ίσως. Αυτό όμως που είναι σίγουρα σημαντικό, είναι ο τρόπος που διάλεξε η Marvel να ανακοινώσει το γεγονός της υπογραφής του συμβολαίου του Turner, "φυτεύοντας" τον "recently announced as exclusive" Jeph Loeb ανάμεσα στο κοινό του panel και βάζοντας τον να πεταχτεί ξαφνικά ως "fan" και να ρωτήσει αν μετά τον Joe Madureira (που είχε ανακοινωθεί μαζί με τον Loeb την προηγούμενη) υπήρχαν πλάνα στην εταιρία και για τον αγαπημένο του penciller, Michael Turner (Jeph, you need to change your taste in artists, dude). Cheap tricks galore, από την εταιρία που συνεχίζει να πιστεύει πως το γλοιωδώς επιθετικό marketing μπορεί να λειτουργήσει ως επαρκές υποκατάστατο ενός πραγματικά ποιοτικού προϊόντος.

By the way, το House Of Ideas τα έκανε ελαφρώς σκατά και όσον αφορά στην ακρίβεια των ανακοινώσεων του, καθώς για δύο περίπου μέρες τα geniuses της Marvel δεν μπορούσαν (ή δεν ήθελαν) να ξεκαθαρίσουν στον Τύπο και το κοινό αν τα συμβόλαια των Madureira και Turner είναι αποκλειστικά ή όχι. Τελικά η εταιρία επιβεβαίωσε πως το συμβόλαιο του Joe Mad είναι exclusive, ενώ κράτησε διφορούμενη στάση (we're not telling - we're not telling) για το θέμα του Turner. Πάντως, η Jen Contino στο Pulse ισχυρίζεται πως από το ρεπορτάζ της βγαίνει πως ο Turner δεν είναι -για την ώρα- exclusive.

Επειδή πάντως πρόκειται για Marvel, δεν θα μου κάνει εντύπωση αν μετά από μια βδομάδα ανακοινωθεί πως ο Madureira γίνεται πρόεδρος της εταιρίας και πως ο Turner (όχι απαραίτητα ο Michael - μπορεί να είναι ο Ted, ο Ike ή ακόμη και ο... Nat Turner) υπέγραψε αποκλειστικό για 75 εκατομμύρια χρόνια. House Of Confusion, if you ask me.

Προσπάθησα να διαβάσω λεπτομέρειες από το panel του Spider-Man, όπου κεντρικό θέμα ήταν το επερχόμενο storyline "The Other", αλλά δεν τα κατάφερα. Κάπου μεταξύ πρώτης και δεύτερης παραγράφου (ή μήπως μεταξύ πρώτης και δεύτερης γραμμής - I can never tell) άρχισα να βαριέμαι αφάνταστα. Πάντως, shame on me, αλλά θα το αγοράσω. Έχω καιρό να διαβάσω Spider-Man titles και η συμμετοχή του Peter David μου δίνει μια κρυφή ελπίδα πως μπορεί να βγει κάτι αξιόλογο από όλη αυτήν την ιστορία (ή μήπως απλά έχω λεφτά για "κάψιμο" - I can never tell).

Τα μοναδικά news-worthy κομμάτια από το CRISIS COUNSELING panel της DC ήταν:

1) αυτό που αναφερόταν στο εβδομαδιαίο 52-issue maxi series (is it OK if I call this a maxi series?) που θα ακολουθήσει το "One Year Later" plot, όπου για άλλη μια φορά δεν υπήρξε επίσημη θέση για το πόσο θα κοστίζει κάθε τεύχος αυτού του ογκωδέστατου εγχειρήματος (by the way, βάλαμε στοίχημα με τον Αρμένη -don't forget to read MARKET WATCH- για το πόσο περίπου θα κοστίζει - αυτός λέει πως η τιμή δεν πρόκειται να είναι κάτω από $2.25 το τεύχος. I hope I win... for more than one reason) κάτι που είναι ελαφρώς ανησυχητικό, αν λάβουμε υπ' όψη και την αινιγματική δήλωση του Di Dio όπου παραλληλίζει την αγορά των τεσσάρων COUNTDOWN spin-off minis με ένα εβδομαδιαίο ongoing.

2) Το σημείο όπου επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως το LEGION OF SUPER HEROES δεν θα επηρεαστεί από το CRISIS. Τώρα, πως μπορεί να υπάρχει CRISIS στο DC Universe και να μείνει έξω από αυτό το Legion sub-universe, ομολογώ πως δεν το καταλαβαίνω (ειδικά μετά από την... SPOILER ALERT - MARK THE FOLLOWING TEXT IF YOU WANT TO READ FURTHER ...εμφάνιση των τριών original Legionnaires στην τελευταία σελίδα του JSA CLASSIFIED #1 και την προφανή ανάμειξη τους στο origin της Power Girl). I guess Di Dio knows best - or so he thinks anyway.

Στο Marvel Knights panel ανακοινώθηκε πως ο Ed Brubaker θα είναι ο αντικαταστάτης του Brian Michael Bendis στο DAREDEVIL. Το σχέδιο θα αναλάβει ο -πάντα πολύ κάλός- Michael Lark. Αξιόλογο creative team, που κάνει αρκετά πιο εύκολη τη προ διετίας δέσμευση μου να αγοράσω το πρώτο storyline στο DAREDEVIL αμέσως μόλις φύγει ο Bendis. Ήμουν αποφασισμένος να το κάνω ακόμη και αν το creative team ήταν Frank Tieri και Rob Liefeld! I'm bordering on happy, at the moment (not delirious - but happy).

Στο συγκεκριμένο panel υπήρξαν και μια-δυο ακόμη ψιλό-ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις, με πιο... σουρεαλιστική, αυτή που αφορούσε στην ολοκλήρωση του limited series SPIDER-MAN/BLACK CAT: THE EVIL THAT MEN DO το οποίο είχε ξεκινήσει να γράφει ο Kevin Smith κάπου γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα. That's nice, I guess - if anybody is still interested.

Το πιο βαρετό από όλα τα panels όμως ήταν... (drum roll) αυτό για το ALL-STAR line. Συμμετείχαν οι συνυποψήφιοι για το βραβείο του πιο απογοητευτικού big time project της χρονιάς, Frank Miller και Jim Lee. Βασικά, το όλο σκηνικό περιελάμβανε δεκάδες περιπτώσεις όπου ο ένας έδινε πάσες στον άλλο για teasers και έναν ανυπολόγιστο αριθμό από "pats on the back". Πάντως, αν ενδιαφέρεται κανείς, το ALL-STAR BATMAN AND ROBIN λαμβάνει χώρα στο "Universe" του DARK KNIGHT RETURNS. Yeah, I know... (sigh)

Αν πάντως θέλετε να μάθετε οοοοοοοόλα όσα συνέβησαν στο Wizard World Chicago (do you, really? I honestly wonder...), μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο περιεκτικότατο index που ετοίμασαν τα hard-working παλικάρια στο Newsarama. Μεταξύ μας, διαβάστε στα γρήγορα το index και μην ασχοληθείτε πολύ με τα αναλυτικά ρεπορτάζ - άλλωστε αν συμβεί κάτι πραγματικά συναρπαστικό θα το διαβάσετε εδώ.

In "out of Chicago" news... τα assets της Dreamwave έχουν νέο ιδιοκτήτη και το όνομα του είναι Christian Dery. Το ξέρω πως δεν σας λέει τίποτε το συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο (ούτε και εμένα μου έλεγε), αλλά από τα λίγα που διάβασα στο ρεπορτάζ του Newsarama, πρόκειται για Καναδό επιχειρηματία που πάντα ήθελε να ασχοληθεί με τα comics (????) και τώρα βρήκε την ευκαιρία. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, το Newsarama έχει ανακοινώσει πως έχει προγραμματίσει συνέντευξη με τον Dery. Αν είστε τυχεροί, μπορεί να την έχουν ανεβάσει ήδη.

And that's about it! More news next week.

Review City

Λίγα reviews αυτήν την εβδομάδα και ο μόνος λόγος είναι πως δεν πρόλαβα να διαβάσω περισσότερα comics. Sorry...

DEFENDERS #1 (Giffen/DeMatteis/Maguire, Marvel Comics)
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Η αγάπη που έχω για τα comics του Keith Giffen κρατάει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά το συγκεκριμένο μου δίνει την αίσθηση πως είναι λίγο... forced. Σαν να πασχίζει να βγάλει τα αστεία ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν. Επίσης, οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες δε μου βγάζουν πως μπορούν να είναι "funny guys" και να πετάνε smart-ass ατάκες ο ένας στον άλλο. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν ο Giffen είχε επιλέξει κάποιους άλλους. Εξαιρετικό artwork από τον Kevin Maguire, πάντως. (B-)

G.L.A #4 (Slott/Pelletier/Magyar, Marvel Comics)
Όπως μιλάμε τώρα για "Giffen comics", όταν αναφερόμαστε στα καλά χιουμοριστικά comics, έτσι πιθανότατα θα μιλάμε σε λίγα χρόνια για "Slott comics". Ο συγγραφέας της περσινής ευχάριστης έκπληξης SHE-HULK (που επιστρέφει τον Οκτώβριο με vol. 2) ολοκληρώνει με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο το mini-series για την πιο lame ομάδα του Marvel Universe. Μπορεί να είχε ξεκινήσει λίγο σφιγμένα, αλλά από το δεύτερο τεύχος και μετά, το plot λύθηκε, οι χαρακτήρες απέκτησαν πλήρως διαμορφωμένη προσωπικότητα και τα γέλια δε σταμάτησαν μέχρι και την τελευταία σελίδα του τεύχους #4. Ένα σερί θανάτων μπορεί στα χέρια ενός ταλαντούχου comedy writer να γίνει αφορμή για τρομακτικά αστείες σκηνές και ατάκες. Προσωπικά, ψηφίζω τον σκίουρο Monkey Joe ως τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο χαρακτήρα της χρονιάς. Αναζητήστε το σε trade paperback -όταν και αν βγει- ή ψάξτε τα τεύχη ως back issues (cheap, cheap, cheap!). (A)

GODLAND #1 (Casey/Scioli, Image Comics)
Το ότι εκτιμώ ιδιαίτερα τον Joe Casey, το έχω πει περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές στο παρελθόν. Ουσιαστικά αυτός ήταν και ο λόγος που αγόρασα αυτό το comic. Δυστυχώς όμως, it did nothing for me. Βασικά, έχω βαρεθεί όλα αυτά τα tribute comics, που προσπαθούν να αναπαραστήσουν μια κλασική εποχή, συνήθως αντιγράφοντας -ενίοτε φριχτά- το σκίτσο ενός διάσημου σχεδιαστή ή τον τρόπο γραφής ενός αναγνωρισμένου συγγραφέα. Το πρόβλημα είναι πως αυτού του είδους οι αντιγραφές, τις περισσότερες φορές έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή μερικών πολύ μέτριων -έως κακών- comics. Σίγουρα, ο Alan Moore το πέτυχε με το 1963, αλλά για να γίνει αυτόν χρειάστηκε να συμβιβαστεί με πολλά conventions, να καθαρίσει πλήρως το μυαλό του από τα "current affairs και να δημιουργήσει κάτι που -essentially- θα μπορούσε πραγματικά να είναι ένα comic από τα mid-60's. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: τα περισσότερα tribute comics δεν ξεγελούν ούτε για μια στιγμή τον αναγνώστη έτσι ώστε να αισθανθεί πως διαβάζει κάτι "παλιό". Αντίθετα, "κάνουν μπαμ" από εκατό χιλιόμετρα πως είναι tribute comics, κυρίως επειδή προσπαθούν πάρα πολύ να μοιάσουν στο original, χρησιμοποιώντας όλα τα πιθανά και απίθανα κλισέ και ξεχειλίζοντας από αρρωστημένη αγάπη και στοργική διάθεση. Είναι σαν τον ενήλικο άνθρωπο που προσπαθεί να επικοινωνήσει με ένα 5χρονο παιδί και του μιλάει αργά, συλλαβιστά, κάνοντας γκριμάτσες και κοιτώντας το συγκαταβατικά. News flash, jerk - it's just a kid, not a moron. (C-)

FANTASTIC FOUR #529 (Straczynski/McKone/Lanning, Marvel Comics)
Αυτό είναι πιθανότατα το καλύτερο υπερηρωικό comic που εκδίδει η Marvel αυτήν την εποχή. Και πιστέψτε με, δεν περίμενα ποτέ πως θα το πω αυτό για comic του JMS. Ασχετα όμως από τις όποιες αμφιβολίες έχω για τις ικανότητες του Straczynski γενικότερα, δεν μπορώ να μην παραδεχτω πως η δουλειά που έχει κάνει στα τρία πρώτα τεύχη του στο FANTASTIC FOUR είναι απλά εξαιρετική. Έχει πιάσει απόλυτα τις "φωνές" των χαρακτήρων, έχει ξεκινήσει ένα συναρπαστικό plot (χαίρομαι ιδιαίτερα που το πάει εκεί που περίμενα - το ατύχημα που έδωσε στους FF τις δυνάμεις τους, δεν ήταν και τόσο... ατύχημα) και κυριολεκτικά σε κάνει να μη βλέπεις την ώρα να διαβάσεις το επόμενο τεύχος, όχι μόνο για να θαυμάσεις το καλογραμμένο σενάριο ή να χαζέψεις το έξαιρετικό σχέδιο του Mike McKone, αλλά γιατί σε ενδιαφέρει πραγματικά να μάθεις τι θα συμβεί μετά (I keep telling you guys, in superhero comics, the plot is the most important thing). Παράλληλα τρέχει και δύο πιο "down to earth" sub-plots: το ένα αφορά τα "λεφτά από τον ουρανό" που απέκτησε ο Ben Grimm και το άλλο -σαφώς πιο prominent για την ώρα- την κοινωνική λειτουργό που ανησυχεί για την ασφάλεια των παιδιών του Reed και της Sue (απόλυτα φυσιολογικό και απορώ πως κανείς συγγραφέας δεν το είχε σκεφτεί ως τώρα - πρέπει να το έχουμε σχολιάσει με φίλους πάνω από 100 φορές τα τελευταία 15 χρόνια). Anyway, αν θέλετε να διαβάσετε ένα υπερηρωικό comic και δεν θέλετε να μπλεχτείτε με το -αμφιβόλου λογικής- HOUSE OF M ή με το δαιδαλώδες INFINITE CRISIS, ενώ πιστεύετε πως το SUPREME POWER είναι πολύ violent, τότε αυτός ο τίτλος είναι μάλλον το best bet για εσάς. (A+)

Την επόμενη βδομάδα ελπίζω να έχω περισσότερα reviews... αλλά τίποτε δεν είναι σίγουρο.

Master Of The Obvious

Έλλειψη χρόνου, έμπνευσης, αντοχών... Sorry, αλλά δεν έχω τίποτε σήμερα για αυτό το section.

Web Surfing

Αυτή τη βδομάδα έχουμε creator website. And it's an eyeful!!!

Things That Make You Go Hmmm - The Art Of Adam Hughes
Το επίσημο website του απόλυτου (κατά πολλούς - εγώ προσωπικά έχω κάποιον άλλο στο μυαλό μου και θα το δείτε στο επόμενο section) "babe artist". Δεκάδες δείγματα από το εκπληκτικό artwork του Hughes, original art, stuff for sale, checklists, νέα και πολλά ακόμη που θα σας κάνουν να ξοδέψετε αρκετές ώρες για να τα δείτε όλα.

Comics Price Guide
Σίγουρα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το OVERSTREET από πλευράς εγκυρότητας ή σπουδαιότητας ανάμεσα στους collectors, αλλά μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα εξαιρετικό εργαλείο για να έχει κανείς μια γενική ιδέα της αξίας των comics του. Απίστευτα χρήσιμο όταν ψωνίζεις μέσω διαδικτύου (ebay mostly) και χρειάζεται να τσεκάρεις μια τιμή άμεσα. Αρκετά καλό και ως database.

Forgotten Universes
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Εξαιρετικό ιστορικό site για τα περισσότερα από τα "νεκρά" superhero universes που έλαμψαν (ή απλά φώτισαν ελαφρώς) στις δεκαετίες του '80 και του '90. Ultraverse, Malibu, Milestone, New Universe, Comics Greatest World και πολλά άλλα που κάποτε ήταν hot και τώρα βρίσκονται μόνο στις αναμνήσεις των dedicated fans. Στο πνεύμα της θεματολογίας του, το site είναι επίσης "νεκρό" εδώ και λίγα χρόνια, αλλά δεν παύει να είναι ένα θαυμάσιο reference tool.

TV Or Not TV
Using Up Empty Space For A Short While

Μιλώντας για το website του Adam Hughes είπα πως προσωπικά θεωρώ πως υπάρχει καλύτερος "babe artist". Είναι κάποιος που για μένα συγκαταλέγεται μεταξύ των 6-7 καλύτερων cover artists όλων των εποχών.

Ποιός είναι αυτός; Ladies and gentlemen, I give you...

Dave Stevens

Real World

Έχετε παρατηρήσει ότι κάθε Καλοκαίρι η Αθήνα μοιάζει να αδειάζει λιγότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Θυμάμαι πως ακόμη και στις αρχές των 90's, τον Αύγουστο δεν κουνιόταν φύλλο. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά και μπορούσες να περπατήσεις ένα χιλιόμετρο χωρίς να συναντήσεις περισσότερους από 2-3 ανθρώπους (μιλάω για όσους μένουν σε περιοχές κοντά στο κέντρο - δεν έχω προσωπική άποψη για το τι συμβαίνει στα βόρια/νότια/δυτικά προάστια).

Τώρα πια αυτό δε συμβαίνει. Σίγουρα η κατάσταση είναι λίγο πιο χαλαρή απ' ότι τους προηγούμενους μήνες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πεις πως η Αθήνα είναι άδεια. Ακόμη υπάρχει περίπτωση να πέσεις σε κίνηση σε κεντρικούς δρόμους, ακόμη υπάρχει περίπτωση να έχεις πρόβλημα να βρεις ταξί, ή να κλείσεις τραπέζι σε ένα εστιατόριο. Ακόμη υπάρχει περίπτωση να συναντήσεις πολλούς ενοχλητικούς ανθρώπους περπατώντας στο δρόμο...

Μήπως μαζευτήκαμε πολλοί σε αυτήν την πόλη;

Final Word

No smart comments this week. I have deadlines looming over my head!

By the way, η ατάκα της προηγούμενης βδομάδας είναι από το GILMORE GIRLS. Αν δεν το έχετε δει ποτέ, shame on you!