|
του Δημήτρη Σακαρίδη 09-06-05 Το SLEDGEHAMMER αυτής της εβδομάδας θα μπορούσε να ονομάζεται "A Shitload Of Reviews... and some other stuff", αλλά δεν βάζω πλέον τίτλους στη στήλη μου. (Marches forward... pretends he never wrote this pathetic intro.)
Last Week In Comicland Η DC ανακοίνωσε κάποιες λεπτομέρειες για το INFINITE CRISIS στο Wizard World: Philadelphia. Δεν το έχω διαβάσει πολύ προσεκτικά ακόμη. Με μια πολυ γρήγορη ματιά είδα κάτι για "...one year later" που θα ισχύσει σε όλους τους τίτλους της εταιρίας (μιλάμε πάντα για το DC Universe μόνο), αμέσως μετά το INFINITE CRISIS #5 που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο. Εμένα προσωπικά, παρόλο που με ιντριγκάρει ελαφρώς, μου προξενεί και ένα φόβο για "Age Of Apocalypse" crapola. Επίσης βρίσκω εξαιρετικά απειλητική την κατηγορηματική διάψευση του Dan Di Dio για το αν θα υπάρξουν αλλαγές στο continuity της εταιρίας. Συνήθως όταν ένας high-rank executive στον χώρο των funnybooks κάνει τόσο σαφείς και κατηγορηματικές δηλώσεις, αυτές μάλλον έχουν αντίθετη σημασία από την αρχικά διαφαινόμενη. We'll see. Νέα DC Projects. Πολλά και διάφορα ανακοινώθηκαν στο Wizard World αλλά με εξαίρεση το GREEN LANTERN CORPS: RECHARGE των Geoff Johns και Dave Gibbons, το THE PROPHECY του Joe Kubert και -φυσικά- το ABSOLUTE CRISIS HARDCOVER, δεν βρήκα κάτι που να μου κίνησε την προσοχή. Έχω την αίσθηση πως τα πάντα στην εταιρία κινούνται σε ρυθμούς INFINITE CRISIS με αποτέλεσμα το υπόλοιπο line up να μένει ελαφρώς παραμελλημένο. Κάτι μου λέει πως μόλις ολοκληρωθεί όλο αυτό το CRISIS bruhaha, η DC θα στρέψει το βλέμμα της στη Vertigo, όπου θα υπάρξουν ριζικές αλλάγες και ανακατατάξεις. Η Vertigo που θα υπάρχει μετά από ενάμιση χρόνο θα είναι κατά πάσα πιθανότητα πολύ διαφορετική (σε πρόσωπα, projects και νοοτροπία) από αυτήν που ξέρουμε. In other DC news... Adam and Andy sign exclusive. Αφού έγινε και αυτό... Πραγματικά οι τελευταίοι άνθρωποι που περίμενα να υπογράψουν αποκλειστικό συμβόλαιο στη DC ήταν οι αδερφοί Kubert, καθώς τα τελευταία χρόνια τα ονόματα τους ήταν τόσο στενά συνδεδεμένα με τη Marvel που ορισμένοι είχαν αρχίσει να πιστεύουν πως έχουν και μετοχές της εταιρίας (they don't - John Romita Jr. does, though). Αυτό μπορεί να καταχωρηθεί ως άλλη μια ήττα της Marvel που τα τελευταία δύο χρόνια έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια στο θέμα των exclusives και συνεχίζει να εναποθέτει τις ελπίδες της στα γνωστά ονόματα (Whedon, Bendis, Straczynski). Βλεπετε, τον μοναδικό superstar καλλιτέχνη που έχει πλέον η εταιρία, δεν μπορεί να τον χρησιμοποιεί συχνά... γιατί είναι δύσκολο να προλαβαίνεις να σχεδιάζεις όταν είσαι Editor-In-Chief. House Of M sucks? Όταν ακόμη και δεδηλωμένοι fans της Marvel έχουν αρχίσει να φρίττουν με αυτά που βλέπουν και ακούν από το πολυσυζητημένο crossover της εταιρίας, τότε οι ενδείξεις δεν είναι και πολύ καλές. Στο preview που είδα πάντως δεν υπήρξε κάτι που να με εντυπωσιάσει ιδιαίτερα. Τώρα, όσο για τη φάση με τον Βασιλιά της Ισπανίας που αρχικά "ήταν" και μετά "δεν ήταν" μέρος της ιστορίας, τι να πω; Κλασικά promotional tricks της Marvel, μιας εταιρίας που αν ξέκλεβε λίγο χρόνο από αυτόν που αφιερώνει για να κάνει ντόρο και φασαρία και τον αφιέρωνε στο να βγάλει καλύτερα comics, θα ήμασταν όλοι πολύ πιο ευτυχείς. Όσο για την ανάλυση που είχα υποσχεθεί για τις πωλήσεις της DC του Απριλίου, λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει χρόνος. ʼσε που μου κάνει και λίγο "περυσινά ξινά σταφύλια". Τόσο που το καθυστέρησα, σε λίγο θα βγούν τα νούμερα για το Μάιο (με τα οποία υπόσχομαι πως θα ασχοληθώ εγκαίρως).
Review City Disclaimer: Επειδή τα reviews που έχω να κάνω είναι περισσότερα από 20 (φοβάμαι να τα μετρήσω), θα προσπαθήσω να τα διατηρήσω όσο πιο μικρά γίνεται (αλλιώς με βλέπω να κλατάρω πριν φτάσω στο επόμενο section). ACTION COMICS #827 (Simone/Byrne/Nelson, DC Comics) ADVENTURES OF SUPERMAN #640 (Rucka/Kerschl, DC Comics) DAY OF VENGEANCE #2 (Willingham/Justiniano/Wong/Livesay, DC Comics) DC SPECIAL: THE RETURN OF DONNA TROY #1 (Jimenez/Garcia-Lopez/Perez, DC
Comics) FANTASTIC FOUR #527 (Straczynski/McKone/Lanning, Marvel Comics) FLASH #221 & 222 (Johns/Porter/Livesay, DC Comics) G.L.A. #2 (Slott/Pelletier/Magyar, Marvel Comics) GREEN LANTERN: REBIRTH #6 (Johns, Van Sciver, Rollins, DC Comics) GREEN LANTERN SECRET FILES AND ORIGINS 2005 (Various, DC Comics) HAWKMAN #40 (Palmiotti/Gray/Bennett/Jose, DC Comics) HERCULES #2 (Tieri/Texeira/Palmiotti, Marvel Comics) JSA #73 (Johns/Kramer/Champagne, DC Comics) KILLER STUNTS #1 (Kinney/Cohn/Manley, Alias Enterprises) MARVEL TEAM-UP #8 (Kirkman/Johnson, Marvel Comics) NEW X-MEN: ACADEMY X #13 & 14 (DeFilippis/Weir/Ryan/Ketcham/Medina/Vlasco,
Marvel Comics) NEW X-MEN: HELLIONS #1 (DeFilippis/Weir/Henry/Morales, Marvel Comics) THE OMAC PROJECT #2 (Rucka/Seiz, DC Comics) RANN/THANAGAR WAR #1 (Gibbons/Reis/Campos, DC Comics) SUPERMAN #217 (Verheiden/Benes, DC Comics) TEEN TITANS #24 & OUTSIDERS #24 (Johns/Clark/Thibert & Winick/D'
Anda, DC Comics) WONDER WOMAN #215 & 216 (Rucka/Morales/Bair/Propst, DC Comics) X-23 #6 (Kyle/Yost/Tan, Marvel Comics)
Master Of The Obvious Ο φίλος μου ο Ηλίας έγραψε στο προχθεσινό NOIZ για το BATMAN: GREATEST STORIES EVER TOLD. Μία καλή συλλογή με ορισμένες εξαιρετικές ιστορίες (και κάποιες... λιγότερο εξαιρετικές) που όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι GREATEST STORIES EVER TOLD. Γιατί; Φαντάζομαι πως πρέπει να είναι προφανές. Ένα μεγάλο ποσοστό των κορυφαιών υπερηρωικών ιστοριών είναι multi-part stories, mini series ή graphic novels. Σπάνια υπάρχουν single-issue ιστορίες που ξεχωρίζουν σε βαθμό που να θεωρούνται κλασικές και να αγγίζουν το monument status που έχουν τα σημαντικότερα storylines. Σκέφτεσαι Spider-Man, το μυαλό σου πάει στο "Kraven's Last Hunt", το "Death Of Jean De Wolff", το "Death Of Gwen Stacy/Green Goblin" ή ακόμη και στο "ανατρεπτικό" drug abuse story του Stan Lee. Σκέφτεσαι X-Men, αμέσως ανατρέχεις στο "Dark Phoenix Saga", το "From The Ashes", το "Days Of Future Past" ή ακόμη και το "Age Of Apocalypse", για τους νεότερους. Όσον αφορά στον Batman, μη μου πείτε πως η πρώτη σκέψη όταν βλέπετε τον Caped Crusader δεν πάει στο DARK KNIGHT RETURNS, το "Year One" ή το KILLING JOKE; Παραδείγματα όπως το "Kid Who Collects Spider-Man" (AMAZING SPIDER-MAN#248), το Lifedeath (X-MEN #186) ή το BATMAN ANNUAL 11 είναι οι εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Πως μπορεί λοιπόν να είναι GREATEST STORIES EVER TOLD όταν οι πραγματικά καλύτερες ιστορίες του ήρωα λάμπουν δια της απουσίας τους;
Sak's DVD Player This section is now officially dead. Ελάτε πάλι την επόμενη βδομάδα όπου τη θέση του θα έχει πάρει κάτι εντελώς καινούργιο. End of transmission.
TV Or Not TV Ευχάριστη έκπληξη στην τηλεοπτική μου εβδομάδα, όταν πριν από λίγες μέρες, γύρω στις 4 τα ξημερώματα, έπεσα πάνω σε ένα επεισόδιο μιας αμερικανικής σειράς που διαδραματίζεται σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο του Los Angeles. Τα καλά νέα: Σφιχτό, καλογραμμένο σενάριο, με ρεαλιστικούς (αλλά όχι βαρετούς) διαλόγους, εξαιρετικές ερμηνείες από το σύνολο του (τεράστιου για αμερικανική prime time σειρά) cast και μια ιδανική ισορροπία ανάμεσα σε δράμα και κωμωδία. Τα κακά νέα: Δεν έχω ιδέα για ποιά σειρά πρόκειται, καθώς δεν πρόλαβα τα credits και όσο και αν έψαξα στο web -με διάφορους τρόπους- δεν κατόρθωσα να βρω τίποτε. Πάντως κρίνοντας από αυτό το ένα και μοναδικό επεισόδιο που έχω δει, η σειρά ήταν εξαιρετική!
Real World Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έχασε 0-1 από την Ουκρανία και ουσιαστικά απώλεσε κάθε ελπίδα για απευθείας πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλου της Γερμανίας, ενώ πλέον είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει ακόμη και τη δεύτερη θέση που οδηγεί στα μπαράζ. Αυτά λίγο ως πολύ τα ξέρετε, καθώς το παραπάνω "ρεπορτάζ" είναι σχεδόν το ίδιο σε όλα τα μέσα από χθές το βράδυ και έπειτα. Ίσως ήταν καλό που έγινε χθές, για έναν και μόνο λόγο. Η όλη ιστορία έχει αρχίσει να γίνεται λίγο εκνευριστική. Ανθρωποι που μέχρι το περασμένο καλοκαίρι δεν είχαν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο, πλέον το παίζουν ειδικοί και αναλύουν τα συστήματα του Rehagel και κρίνουν τις επιλογές του με την ίδια ευκολία που σχολιάζουν το γιουβέτσι που έφτιαξε η γιαγιά τους ή τα παπούτσια που είδαν σε μια βιτρίνα. Καλή η Εθνική, συγχαρητήρια στους παίκτες και τον προπονητή για την ανεπανάληπτη επιτυχία τους, αλλά η επιτυχία αυτή έχει κάνει και πολύ κακό. Η εθνική ελλάδος έφερε στο γήπεδο πολλούς ανθρώπους που είναι ουσιαστικά άσχετοι με το αντικείμενο και βλέπουν το όλο σκηνικό ως την τελευταία "μόδα" που πρέπει να ακολουθήσουν για να μην είναι "έξω από τα πράγματα". Όλοι αυτοί λοιπόν ψάχνουν από χθές το βράδυ να βρούν τι έφταιξε και η Εθνική απέτυχε - και είναι λογικό. Στη συνείδηση αυτών των ανθρώπων, η Εθνική δεν μπορεί να αποτύχει, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία τη γνώρισε μέσω του περυσινού Euro. Γνώρισε δηλαδή μια ομάδα που κερδίζει. Μια ομάδα που θέτει στόχους και τους επιτυγχάνει. Δεν γνωρίζει την προ-Euro Εθνική που δυσκολευόταν να κερδίσει κάποιες ανύπαρκτες ποδοσφαιρικά χώρες, έχανε από τις μικρομεσαίες και ξεφτιλιζόταν κάθε φορά που αντιμετώπιζε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα. Σε αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, που μπήκαν στο "πάρτι" του ποδοσφαίρου μέσα στο μεθύσι μιας μεγάλης επιτυχίας, που αγνοούσαν -και συνεχίζουν να αγνοούν- τα βασικά του αθλήματος, που πηγαίνουν στο γήπεδο να δουν την Εθνική με την ίδια λογική που θα πήγαιναν στο Μαζωνάκη για να πετάξουν λουλούδια, κλήθηκαν σήμερα οι αθλητικογράφοι να εξηγήσουν γιατί απέτυχε η Εθνική. Και οι αθλητικογράφοι -τουλάχιστον οι περισσότεροι- απέτυχαν χειρότερα απ' ότι η ίδια η Εθνική. Γιατί απέτυχε η Εθνική, λοιπόν; Η πραγματική απάντηση δεν είναι και τόσο "sexy" δημοσιογραφικά, αλλά οποιοσδήποτε γνωρίζει ελάχιστα πράγματα από ποδόσφαιρο και δεν φοράει παρωπίδες ή εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα δεν μπορεί να την αγνοήσει. Στην πραγματικότητα η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν είναι και τόσο καλή ομάδα και χρωστάει ένα μεγάλο μέρος από την περυσινή της επιτυχία στην τύχη. Αυτήν ακριβώς την τύχη που την εγκατέλειψε χθές. Αν κάποιος παρακολουθήσει προσεκτικά τον χθεσινό αγώνα και τον αντιπαραβάλλει με τους περισσότερους αγώνες της Εθνικής στο Euro θα αισθανθεί ότι βλέπει το ίδιο πράγμα. Μόνο που αυτή τη φορά οι Ουκρανοί ήταν αυτοί που είχαν "ντυθεί" Έλληνες. Αυτοί είχαν το κοκαλλάκι της νυχτερίδας που είχε πέρυσι η ομάδα του Rehagel. "Είναι βαριά η πούτσα του τσολιά", τραγούδούσαν πέρυσι, από μικρά παιδάκια μέχρι σοβαρές κυρίες. Αν δεν είναι όμως μεγάλος και ο κώλος του τσολιά, θα ξαναγυρίσουμε (ξαναγυρίσαμε ήδη μήπως;) στα παλιά επίπεδα.
Final Word Στα 15 λεπτά που μου πήρε να γράψω τα δύο προηγούμενα sections, μου έχουν περάσει από το μυαλό 6-7 διαφορετικές ιδέες για το κομμάτι που θα αντικαταστήσει το "Sak's DVD Player". Τι σας ενδιαφέρει αυτό; Τίποτε απολύτως. Απλά δεν είχα κάτι άλλο για κλείσιμο. |
sledgehammer archive | email the author | author's profile back to top |
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |