|
του ΣΕΑ 15-01-07 2006: 10+1 What you are about to read is not a regular THINK TANK. Το σημερινό "εορταστικό" THINK TANK είναι μία μικρή ανασκόπηση της χρονιάς που έφυγε, κάτι σαν κλείσιμο μίας μεγάλης περιόδου. Μία αποτίμηση της αγοράς, ένα άτυπο "Market Watch Special", αν θέλετε, που θα μας υπενθυμίσει τι πήγε στραβά και τι ξεπέρασε κάθε προσδοκία μέσα στο 2006. Η σειρά αναφοράς είναι τυχαία, με μοναδική εξαίρεση το ενδέκατο item. (Τον λόγο θα τον καταλάβετε στο τέλος - στο τέλος είπαμε, μην ανατρέξετε από τώρα στον πάτο της σελίδας!)
Ποιός είπε πως ένα εξώφυλλο δεν μπορεί να απογειώσει τις πωλήσεις; Κανείς, θα απαντήσετε, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Δεν εννοώ τα variant, limited covers, αλλά τα regular ones. Η χρονιά που πέρασε απέδειξε πως ένα καλό concept, ένα εμπορικό κόλπο, ή ένας καλλιτέχνης με μεράκι και καλό χέρι μπορεί να στείλει μέχρι και τις επανεκδόσεις στην κορυφή. Δύο ήταν τα σημεία της περασμένης χρονιάς που απέδειξαν ακριβώς αυτό: Το "Marvel Zombies concept" (MARVEL ZOMBIES limited και ULTIMATE FANTASTIC FOUR storyline) και τo "The Other" concept. Είχαμε, από τη μία, τα reproductions κλασσικών εξωφύλλων της εταιρίας με... zombie αισθητική, κι από την άλλη, την "παγίδα" των διαφόρων περιόδων της ζωής του Spider-Man μέσα από τα "δεύτερα" εξώφυλλα του storyline που -υποτίθεται πως- άλλαξε για πάντα τον χαρακτήρα. Το σημαντικό είναι πως τα περισσότερα από αυτά τα εξώφυλλα, και στις δύο περιπτώσεις, ήταν όχι τα αρχικά covers, ούτε κάποια variants, αλλά τα second, third και fourth printings! Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες από την κυκλοφορία τους, κατάφερναν να τριπλασιάσουν το cover price τους στην αγορά και να γίνουν ανάρπαστα.
Το 2006 όμως είχε και πολλές πρωτιές όσον αφορά τα "αγκάθινα στεφάνια" της βιομηχανίας. Κινήσεις που θέτουν σοβαρά ερωτήματα για το πόσο οι μεγάλες εταιρίες comics σέβονται ή όχι τους αναγνώστες τους, αλλά και τους απανταχού retailers, που καθημερινά αγωνίζονται να πουλήσουν κάθε είδους ιδέα των κολοσσών, ασχέτως ποιότητας. Για όποιον ακόμη δεν κατάλαβε, μιλάω για το CIVIL CRISIS του περασμένου Σεπτεμβρίου. Την καθυστέρηση, δηλαδή, όλων των CIVIL WAR-related titles της Marvel (που μεταφράζεται σε περίπου 30-35% της εμπορικής δύναμης της εταιρίας εκείνη την εποχή), για περισσότερο από ενάμιση μήνα, που ξεσήκωσε το μένος αναγνωστών και καταστηματαρχών. Οι δικαιολογίες ήταν, το λιγότερο, γελοίες, αλλά ακόμη κι αν είχαν βάση, είναι απαράδεκτο για ένα crossover αυτού του βεληνεκούς να μην προλαβαίνει deadlines. Συνέπεια αυτού ήταν, σε αρκετές περιπτώσεις, η μείωση έως και 30% του τζίρου των mainstream retailers & Dealers. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όταν ανακοινώθηκαν οι τελικές ημερομηνίες διάθεσης των καθυστερημένων τευχών, αυτές συνοδεύονταν κι από μία λίστα καινούργιων CIVIL WAR tie-ins που δεν προλάβαιναν να κάνουν την εμφάνισή τους στο PREVIEWS.
Ένα ακόμη σημείο που σημάδεψε το περασμένο έτος, ήταν η επιστροφή... όχι, συγγνώμη, η εμφάνιση ενός καινούργιου είδους variants, των VIP Editions. Ειδικών εξωφύλλων, δηλαδή, που διατίθενται αποκλειστικά στα conventions, ή αλλιώς Retailer Summits, που κάνει κατά διαστήματα η Diamond, αποκλειστικά για retailers. Ας θυμηθούμε τι είχε γίνει, προ μίας δεκαετίας περίπου, με τα λεγόμενα "Museum Editions" που όντας πανάκριβα, δεν απασχολούσαν σχεδόν κανέναν. Αυτή τη Φορά, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Η αγορά γενικότερα είχε προετοιμάσει το έδαφος για τέτοιες κινήσεις, με την επισημοποίηση μιας σταθερής προσφοράς limited covers από τις Marvel και DC κυρίως, με αναλογίες από 1:50 και πάνω, τα αποτελέσματα των οποίων ήταν θετικά. Η όλη στροφή στην "εναλλακτική" αγορά έδειξε πως τα λάθη των mid-90's αργούν να επιστρέψουν, ενώ οι πωλήσεις μεμονωμένων περιπτώσεων απέδειξαν πως κάτι τέτοιο μπορεί να σταθεί (Βλέπε WOLVERINE: ORIGINS #2 Canadian Flag 1:100, CIVIL WAR Turner Sketches 1:75 - και περιμένετε τα 1:100 variants των MIGHTY AVENGERS #1 και NEW AVENGERS #27, αν θέλετε περισσότερες αποδείξεις).
Δυστυχώς, το 2006 είχαμε ξανά φαινόμενα κλοπών από αμερικάνικα conventions. Τα δύο σημαντικότερα ήταν τα εξής: San Diego Comic Con: Original art του George Pratt, από το WOLVERINE: NETSUKE #1, ένα πολύ ωραίο έγχρωμο spash page με λάδι, μελάνι και ακουαρέλες. New York Comic Con: Πολλές original σελίδες μεγάλης Αξίας, από ονόματα όπως ο Jack Kirby και ο Jim Starlin. Η απορία μου πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν τί ελπίζει να πετύχει ο κλέφτης αποκτώντας τέτοια κομμάτια, αφού ούτε να τα πουλήσει μπορεί, αλλά ούτε και να τα εκθέσει (ακόμη και στο σπίτι του, που λέει ο λόγος) εξαιτίας της μεγάλης δημοσιότητας που πήρε η είδηση. Βέβαια, το γεγονός πως τα συμβάντα διαδραματίστηκαν σε δύο από τα μεγαλύτερα cons της Αμερικής είναι ανησυχητικό και θέτει πολλά ερωτηματικά για το επίπεδο ασφάλειας σε αυτά...
Όπως κάθε χρόνο, ορισμένες εταιρίες "μικρομεσαίας κατανάλωσης" έπαψαν να υπάρχουν. Το θέμα, Βέβαια, δεν είναι η είδηση, αυτή καθαυτή, αλλά οι λόγοι που οδήγησαν στο κλείσιμο της εκάστοτε εκδοτικής. Και σε αυτό απάντησε με μεγάλη σαφήνεια ο publisher της Speakeasy, Adam Fortier, σε συνέντευξή του στο Newsarama.
Ίσως το σημαντικότερο εμπορικό νέο του 2006 ήταν οι πωλήσεις του πιο ελπιδοφόρου project της DC, 52. Όπως έχω ήδη πει σε market αναλύσεις, κάθε μήνα το 52 πουλάει συνολικά περισσότερα από 500.000 αντίτυπα (4 τεύχη τον μήνα). Αν αναλογιστούμε πως αυτή η πορεία είναι σταθερή, καθώς επίσης και το ότι βρισκόμαστε ήδη στο #27, τότε μιλάμε για την επιτυχία της δεκαετίας! Νούμερα που είχαμε να δούμε από τα early 90's (γνωστή και ως "εποχή SPAWN"), νούμερα που ξεπερνούν μέχρι και το SUPERMAN #214.
Από την πλευρά της, η Marvel έχει να αντιπαραθέσει την επιτυχία του CIVIL WAR, η οποία επισφραγίστηκε από το γεγονός πως τα τεύχη #2 και #3 του main series ξεπέρασαν κατά πολλές χιλιάδες τις πωλήσεις του CIVIL WAR #1. Πρωτόγνωρο για την comic βιομηχανία, που μεταφράζεται σε "σωστή αντιμετώπιση των αναγκών των fanboys".
Η υποτίμηση του επιπέδου των αναγνωστών comics πέρσι ήταν πολυεπίπεδη. Ένα από τα layers σχετίζεται με τη μειωμένη μαθηματική αντίληψη που μάλλον νομίζουν κάποιοι πως έχουμε, με αποτέλεσμα κινήσεις-ανακοινώσεις όπως οι παρακάτω: - Το wannabe-hot comic της Superverse, ZOOM SUIT #1, εξαντλήθηκε. Για την ακρίβεια, εξάντλησε και τα 20.000 αντίτυπα που είχε τυπώσει. Ανάμεσα σε αυτά, τα 1000 sets των variant covers που διέθετε η εταιρία μέσω του site της, τα οποία, εκτός των άλλων, περιλάμβαναν και αναλογίες 1:50. (20,000/50=400, 1000-400=600, 600Χ50=30.000 τεύχη-φαντάσματα!!!) - Η Silent Devil Productions προσέφερε, μέσω του PREVIEWS, στους retailers, μία μοναδική ευκαιρία:
Δηλαδή, τύπωσε 5880 αντίτυπα; Κι αν είχαν παραγγείλει πάνω από 24 retailers αριθμό τευχών που ενέπιπτε στην προσφορά, τι θα έκαναν; Θα έδιναν και σελίδες από το επόμενο τεύχος;;;
Το αρκετά βαρύ σκάνδαλο Ewert-CGC-Heritage είχε απασχολήσει, για μεγάλο διάστημα, τα ειδησεογραφικά sites. Η απάτη του dealer Jason Ewert που προσπάθησε να κατόρθωσε να περάσει πολλά comics μεγάλης (ως και αμύθητης) αξίας ως άσπιλα και αμόλυντα, ενώ αυτά είχαν γίνει restored στο παρελθόν, έδωσε ένα σημαντικό πλήγμα στην αξιοπιστία της Heritage, του μεγαλύτερου οίκου δημοπρασιών comics, αλλά κυρίως σε αυτήν της CGC που εμπλεκόταν άμεσα, καθώς οι -αυτοδιαφημιζόμενοι- "expert graders" της δεν εντόπισαν τα "πειραγμένα" τεύχη και τους έδωσαν "regular" grade και όχι "restored". Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν πάρα πολλοί άνθρωποι τα τελευταία χρόνια να ξοδέψουν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για comics που, τελικά, άξιζαν πολύ λιγότερο. Αν συνυπολογίσουμε και τα απίστευτα που ακολούθησαν, με τις διαψεύσεις, τα μισόλογα, τις απειλές και το γενικότερο κλίμα κρυψίνοιας και μυστικοπάθειας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν!
Η μικρή ανεξάρτητη εταιρία Top Shelf, έκανε μια κίνηση τεράστιου ρίσκου που όμως τελικά απέδωσε (και με το παραπάνω), με αποτέλεσμα να μιλάμε πλέον για την "μεγάλη ανεξάρτητη εταιρία Top Shelf". Μόλις ο Alan Moore τα "έσπασε" με την DC, τα πανέξυπνα αφεντικά της Top Shelf, Brett Wornock και Chris Staros "έκλεισαν" τον διάσημο Βρετανό δημιουργό προσφέροντας του τις "δημιουργικές ελευθερίες" που το παράρτημα της AOL/Time-Warner δεν μπορούσε (ή δεν ήθελε) να του παραχωρήσει. Το πρώτο μεγάλο project του Moore που εξέδωσε η Top Shelf ήταν το πολυτελές hardcover του (ολοκληρωμένου και πολυθρύλητου) LOST GIRLS. Το οικονομικό ρίσκο ήταν μεγάλο για μια εταιρία αυτού του βεληνεκούς, καθώς το ποσό που βγήκε από τα ταμεία της εταιρίας (ή πιθανότερα, από τα δάνεια που πήραν) ξεπέρασε τις 300 χιλιάδες δολάρια. Ήταν αναμφισβήτητα μια "make or break" κίνηση για ένα μικρό μαγαζί σαν την Top Shelf. Ευτυχώς για τους Wornock και Staros (αλλά και για αρκετούς δημιουργούς που έχουν ως σπίτι τους την Top Shelf και θα έπρεπε, σε περίπτωση που κάτι στράβωνε, να βαράνε την πόρτα της Fantagraphics), η ετυμηγορία της αγοράς ήταν "make", καθώς τα printings του LOST GIRLS (τεράστια για small press) εξαντλούνται το ένα μετά το άλλο και πλέον η εταιρία έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε πιο δυνατές κινήσεις - με τον Moore και όχι μόνο. Μια σημείωση μόνο: ελπίζω οι Warnock και Staros να έστειλαν κανένα κουτί με σοκολατάκια (ή έστω μια ανθοδέσμη, βρε αδερφέ) στον Paul Levitz.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχάσουμε το νέο που "κάρφωσε" στο σκαμνί μία από τις υποτιθέμενα αφιλοκερδείς κινήσεις προώθησης της Ένατης Τέχνης. Τα περσινά Free Comic Book Day τεύχη δεν περιλάμβαναν έκδοση της Jetpack Press. Κι αυτό γιατί δεν έλαβε προσκλητήριο από την Diamond. Επειδή δεν είχε υποβάλλει έγκαιρα αίτηση. Εεε, όχι, sorry, επειδή η εκδοτική κίνηση της εταιρίας δεν ήταν σταθερή. Όχι, κάτσε, το JOHNNY RAYGUN δεν είναι τετραμηνιαία έκδοση; Και το SQUARECAT COMICS δεν είχε 2 albums το 2006; What the fuck is going on?
|
think tank archive | email the author | author's profile back to top |
|home|about us|downloads|contact|oldies|events| The artwork cannot be reproduced in any form without the written consent of the artist and/or publisher. Trade Names and trademarks mentioned and/or displayed on this Web Site are the property of their respective owners. All Rights Reserved. This page is best viewed at 1024x768 or higher with Mozilla Firefox 2.0.0.4 Certified on Mozilla Firefox 2.0.0.4+ or IE 6+ Powered by vi |